MediaEgo w MediaPolis: Wstęp do rozważań nad zmianą paradygmatów komunikacyjnych w kształtowaniu wizerunku „nowych” polityków

• Authors: Walecka-Rynduch Agnieszka

Title variants

EN

A MediaEgo in the MediaPolis: Introduction to an essay concerning changes in communication paradigms in the process of image creation of “new” politicians

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The study is aimed to analyse an interesting phenomenon that belongs to the intersection of communicology and media studies and (in the Author’s opinion) has brought into existence a politician with a new type of identity  a MediaEgo. Politicians of this type function in an environment having a special nature for the researcher – in the MediaPolis. The Author, while identifying the determinants (indicata) that constitute a MediaEgo in the researched space (the new public sphere), also observed changes in the communication paradigms that defined communication methods used by candidates to public offices. The Author discusses two new paradigms that illustrate those changes: Communication paradigm 1: new rhetoric, new narration; communication paradigm 2: communication of the image, (not)new media, (not)new communication channels.

Keywords

EN

MediaEgo; MediaPolis; Image of politicans; mediatisation; communication paradigm

• Publisher: Uniwersytet Śląski. Wydział Nauk Społecznych
• Journal: Political Preferences
• Year: 2017
• Issue: 16
• Pages: 169-193

Contributors

author

Walecka-Rynduch Agnieszka

• Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie

References

• Barańczak, S. (1975). Słowo-perswazja-kultura masowa. Twórczość, t. 31, z. 7 (lipiec), 46–57.
• Balczyńska-Kosman, A. (2013). Język dyskursu publicznego w polskim systemie politycznym. Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, 2, 143–53.
• Corner, J. (2003). Mediated persona and political culture. W: J. Corner & D. Pels, Media and the Restyling of Politcs: Consumerism, Celebrity, and Cynism. London: SAGE Publications. [za:] Piontek, D. (2011). Komunikowanie polityczne i kultura popularna. Tabloiyzacja informacji o polityce. Poznań: Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM.
• Cwalina, W. (1999). Interakcje paraspołeczne między widzami a osobami prowadzącymi programy telewizyjne. W: P. Francuz (red.), Psychologiczne aspekty odbioru telewizji. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.
• Czyżewski, M., Kowalski, S., & Piotrowski, A. (red.) (2010). Rytualny chaos. Studium dyskursu publicznego. Wrocław: Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne.
• Dayan, D. (2007). On Morality, Distance and the Other Roger Silverstone’s Media and Morality. Journal of Communication, 1, 113–22.
• Dobek-Ostrowska, B. (2007). Komunikowanie polityczne i publiczne. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Esser, F. (1999). Tabloidization’ of News A Comparative Analysis of Anglo-American and German Press Journalism. European Journal of Communications, 14(3), 291–324.
• Goffman, E. (2000). Człowiek w teatrze życia codziennego. Warszawa: Wydawnictwo KR.
• Głuszek-Szafraniec, D. (2016). Celebrytyzacja polityki w czasie kampanii 2015 roku. W: M. Kułakowska, P. Borowiec, & P. Ścigaj (red.), Oblicza kampanii wyborczych 2015. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Hess, A. (2013). Społeczni uczestnicy medialnego dyskursu politycznego w Polsce. Mediatyzacja i strategie komunikacyjne organizacji pozarządowych. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Hjarvard, S. (2008). The Mediatization of Society. A Theory of the Media as Agents of Social and Cultural Change. Nordicom Review, 29 (2), 105–34.
• http://natemat.pl/178561,andrzej-duda-znowu-dokazuje-na-twitterze-nocne-rozmowy-z-mlodymi-fankami-i-dziwne-selfie (kwiecień 2016).
• http://www.newsweek.pl/polska/kogo-na-twitterze-obserwuje-prezydent-andrzej-duda-,artykuly,381826,1.html (październik 2016).
• http://www.spidersweb.pl/2016/10/prezydent-andrzej-duda-ruchadlo-lesne.html (październik 2016)
• http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/56,114871,19777717,z-kim-rozmawia-prezydent-na-twitterze-ruchadlo-lesne-seba,,1.html (październik 2016).
• http://wiadomosci.onet.pl/kraj/marek-magierowski-komentuje-dziwne-wpisy-andrzeja-dudy-na-twitterze/8n0fz5 (maj 2016).
• Jabłoński, W. (2006). Kreowanie informacji. Media relations. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Kantowicz-Gdańska, M. (2009). Employer branding – kwestie definicji i modelu. Zarządzanie zasobami ludzkimi, 6, 55–65.
• Keen, A. (2007). Kult amatora. Jak internet niszczy kulturę. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne.
• Kuhn, T.S. (2001). Struktura rewolucji naukowych, przeł. H. Ostromęcka. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia.
• Kurtz, H. (1993). Media Circus – The Trouble with America's Newspapers. New York: Random House.
• Lichański, Z.J. (2007). Retoryka. Historia-teoria-praktyka, tom II. Warszawa: Wydawnictwo DiG.
• Maffesoli, M. (2008). Czas plemion. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Markiewicz, B. (2014). Sfera publiczna a kwestia tożsamości politycznej. Filo-Sofij, 24 (1), 77–89.
• Nowak, S. (1985). Metodologia badań społecznych. Warszawa: PWN.
• Oniszczuk, Z. (2011). Mediatyzacja polityki i polityzacja mediów. Dwa wymiary wzajemnych relacji. Studia Medioznawcze, 4, 11–23.
• O’Sullivan, T., Hartley, J., Saunders, D., Montgomery, M., & Fiske, J. (2005). Kluczowe pojęcia w komunikowaniu o badaniach kulturowych. Wrocław: Wydawnictwo Astrum.
• Ożóg, K. (2004). Język w służbie polityki. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.
• Ożóg, K. (2008). Pauperyzacja języka współcześnie polityki. LingVaria, 1, 81–90.
• Perelman, Ch. (2002). Imperium retoryki. Retoryka i argumentacja. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Pfetsch, B., Greyer, J., & Trebbe, J. (red.) (2013). MediaPolis – Kommunikation zwischen Boulevard und Parlament. Strukturen, Entwicklungen und Probleme von politischer und zivilgesellschaftlicher Öffentlichkeit. München: UVK Verlagsgesellschaft.
• Piontek, D., & Annusewicz, O. (2013). Polityka popularna: celebrytyzacja polityki, politainment, tabloidyzacja. E-politikon, 5, 6-28.
• Piontek, D. (2011). Komunikowanie polityczne i kultura popularna. Tabloidyzacja informacji o polityce. Poznań: Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM.
• Pindel, R. (2003). Nowa retoryka w ujęciu Chaima Perelmana oraz Lucie Olbrechts-Tyteca w kontekście badania tekstu biblijnego. Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne, 36 (2), 414–36.
• Skowronek, K. (2001). Reklama. Studium pragmalingwistyczne. Kraków: Rabid.
• Silverstone, R. (2006). Media and Morality in the Rise of the Mediapolis. Cambridge UK: Polity Press.
• Szpunar, M. (2016). Kultura cyfrowego narcyzmu. Kraków: Wydawnictwo AGH.
• Wojtak, M. (2002). Potoczność w tytułach prasowych. W: G. Szpila (red.), Język trzeciego tysiąclecia II, t. 1: Nowe oblicza komunikacji we współczesnej polszczyźnie. Wydawnictwo Tertium, Kraków.
• Walecka-Rynduch, A. (2016a). MediaEgo w MediaPolis. Rola (nie)nowych mediów w kampanii permanentnej na przykładzie newsletterów Beaty Szydło. W: M. Adamik-Szysiak (red.), Polityka w zmediatyzowanym świecie. Perspektywa politologiczna i medioznawcza. Lublin: Wydawnictwo Uniwerystetu Marii Curie-Skłodowskiej.
• Walecka-Rynduch, A. (2016b). Polityczna rozrywka czy nowa retoryka? W stronę współczesnej widoczności medialnej polityków. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis, Studia Linguistica, XI, 137–51.
• Walecka-Rynduch, A. (2016c). Budowa wizerunku w świetle „literatury faktu” i „scripted docu. Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, 3, 59–84.
• Wasilewski, J., & Skibiński, A. (2008). Prowadzeni słowami. Retoryka motywacji w komunikacji publicznej. Warszawa: Wydawnictwo Difin.
• Zimny, Z.M. (2000). Metodologia badań społecznych: wprowadzenie. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej.

Identifiers

DOI

10.6084/m9.figshare.5605696