Post-Truth as a Feature of Hypermodern Times

• Authors: Quintana-Paz Miguel Angel

Title variants

PL

Post-prawda jako cecha hipernowoczesności

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

In this paper I will defend the idea of the success of post-truth as one of the main features of hypermodernity. In order to understand such a claim, I will start by defining “post-truth” and showing the key differences that separate it from simple manipulation or lies. I will explain how post-truth characterizes a whole new way of understanding the difference between truth and falsity: a new attitude of indifference to the sharp distinction that moderns and ancients had placed between these two notions. I will contend that this new attitude had been announced by the work of at least three recent philosophers: Harry Frankfurt, Gianni Vattimo and Mario Perniola. They give different names to “post-truth”, though, and attribute it to different causes (from anti-intellectualism to the new media and to sheer carelessness). After that, I will explore how two key aspects of hypermodernity (according to Gilles Lipovetsky), i.e. hyperindividualism and hyperconsumption, cohere with this spread of post-truth. Finally, I will summarily refer to some political and geopolitical events that corroborate the relevance of post-truth in our hypermodern world.

PL

W artykule tym będę bronił tezy, że sukces post-prawdy jest jedną z głównych cech hipernowoczesności. By twierdzenie to uczynić jak nalepiej zrozumiałym, zacznę od zdefiniowania post-prawdy i pokazania, co odróżnia ją od prostej manipulacji oraz kłamstw. Wyjaśnię, jak post-prawda odnosi się do rozumienia różnicy między prawdą i fałszem, wskazując na nowe podejście polegające na indyferencji wobec ostrego rozróżnienia, które starożytni i nowożytni wprowadzili pomiędzy tymi dwoma pojęciami. Wykażę, że podejście to zostało już zapowiedziane przez trzech współczesnych filozofów: Harry’ego Frankfurta, Gianniego Vattimo i Mario Perniolę, choć nazywali oni post-prawdę na różne sposoby i wskazywali różne jej przyczyny (od antyintelektualizmu, po nowe media i czystą beztroskę). Następnie zbadam, jak dwa kluczowe aspekty hipermodernizmu (według Gillesa Lipovetsky’ego), mianowicie hiperindywidualizm i hiperkonsumpcja, wiążą się z rozprzestrzenianiem się post-prawdy. Na koniec, pokrótce odniosę się do wydarzeń o charakterze politycznym i geopolitycznym, które potwierdzają, że post-prawda jest istotnym zjawiskiem hipernowoczesnego świata.

Keywords

EN

hypermodernity; Gianni Vattimo; Harry Frankfurt; Mario Perniola; Gilles Lipovetsky; anti-intellectualism; social networks; hyperindividualism hyperconsumption; disinformation; populism

PL

hipernowoczesność; Gianni Vattimo; Harry Frankfurt; Mario Perniola; Gilles Lipovetsky; antyintelektualizm; sieci społecznościowe hiperindywidualizm; hiperkonsumpcja; dezinformacja; populizm

• Publisher: University of Warsaw, Institute of Philosophy
• Journal: Edukacja Filozoficzna
• Year: 2018
• Issue: 66
• Pages: 143-161

Contributors

author

Quintana-Paz Miguel Angel

References

• Alba-Rico S., Las reglas del caos. Apuntes para una antropología del mercado, Barcelona 1995.
• Albertazzi D. and McDonnell D., Twenty-First Century Populism, London 2008.
• Arendt H., The Origins of Totalitarianism, New York 1951.
• Biffi M., “Viviamo nell’epoca della post-verità?”, Accademia della Crusca, 25 November 2016, http://www.accademiadellacrusca.it/it/lingua-italiana/consu-lenza-linguistica/domande-risposte/viviamo-nellepoca-post-verit
• Bourdieu P., La distinction. Critique sociale du jugement, Paris 1979.
• Csaky Z., The End of Viktor Orban’s Peacock Dance, “Foreign Policy” 2018, September 14, https://foreignpolicy.com/2018/09/14/the-end-of-viktor-orbans-peacock-dance-hungary-eu-article-7-epp-european-parliament
• Erickson A., How fake news helped shape the Catalonia independence vote, “Washington Post” 2017, October 19, https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2017/10/19/how-fake-news-helped-shape-the-catalonia-inde-pendence-vote/?utm_term=.4441b361383a
• Frankfurt H., On Bullshit, “Raritan Quarterly Review” 1986, Vol. 6, No. 2, pp. 81–100.
• Frankfurt H., On Bullshit, Princeton 2005.Gottschau J., Løgnefabrikken [Factory of lies], Copenhagen 2018.
• Illich I., Deschooling Society, New York 1971.
• Ioffe J., What is Russia Today, “Columbia Journalism Review” 2010, September/October, https://archives.cjr.org/feature/what_is_russia_today.php?page=allJohnson
• T.J., Bichard S. L. & Zhang W., Communication Communities or ‘Cyber-ghettos?’: A Path Analysis Model Examining Factors that Explain Selective Ex-posure to Blogs, “Journal of Computer-Mediated Communication” 2009, Vol. 15, No. 1, p. 60–82.
• Keyes R., The Post-Truth Era. Dishonesty and Deception in Contemporary Life, New York 2004.
• Kim S. and Paulos E., Practices in the Creative Reuse of E-Waste, “CHI 2011”, Vancouver 2011, pp. 2395–2404.
• Lasheras F.B. and De Pedro N., “Spain: the next target for Russian influence?”, in: A. Polyakova et al., The Kremlin’s Trojan Horses, 2, Washington 2017, pp. 20 –25.
• Latorre R. de la, Habrá que jurar que todo esto ha ocurrido, Madrid 2018.
• Lipovetsky G., Les temps hypermodernes, Paris 2004.
• Lipovetsky G., Le bonheur paradoxal: essai sur la société d’ hyperconsommation, Paris 2006.
• Lipovetsky G., The Hyperconsumption Society, in: Beyond the Consumption Bub-ble, eds. K.M. Ekström and B. Glans, London 2011, pp. 25–36.
• Mance H., Britain has had enough of experts, says Gove, “Financial Times” 2016, June, 6.
• McIntyre L., Po s t-Tr u t h, Cambridge MA 2018.
• Nimmo B., Propaganda in a New Orbit, Washington 2016.
• Perniola M., “Urbano, più-che-urbano”, in: Presa diretta. Estetica e politica, Ve-nice 1986, pp. 151–160.
• Perniola M., Contro la comunicazione, Turin 2004.
• Perniola M., Berlusconi o il ‘68 realizzato, Milan 2011.
• Polyakova A., Laruelle M., Meister S. and Barnett N., The Kremlin’s Trojan Hors-es, Washington 2016.
• Pomerantsev P. and Weiss M., The Menace of Unreality: How the Kremlin Weaponizes Information, Culture, and Money, New York 2014.
• Quintana-Paz M.Á., L’universalismo di alcuni filosofi morali contemporanei (e le curiose idee dei drusi sui cinesi), “Filosofia e questioni pubbliche” 2005, No. 2, pp. 75 –102.
• Quintana-Paz M.Á., Sapere aude, o ¿cabe llamarnos aún ilustrados?, Valladolid 2018.
• Shapiro A.N., What is hyper-modernism?, Paris 2016 http://www.alan-shapiro.com/what-is-hyper-modernism-by-alan-n-shapiro
• Stanley J., How Propaganda Works, Princeton 2015.
• Tesich S., A Government of Lies, “The Nation” 1992, January 6/13, pp. 12–14.
• Vattimo G., La società trasparente, Milan 1989.
• Vattimo G., La società trasparente, Milan 2000.
• Vattimo G. and Paterlini P., Non essere Dio. Un’autobiografia a quattro mani, Reggio Emilia 2006.
• Veblen T., The Theory of the Leisure Class, New York 1899.
• Verdú L., El prisionero de las 21.30, Barcelona 2003.
• Virilio P., Vitesse et Politique: essai de dromologie, Paris 1977.