Uczenie się samotności na przedprożu dorosłości. Przyczynek do zrównoważonego rozumienia samotności

• Authors: Elżbieta Dubas

Abstracts

PL

Uczenie się samotności to kategoria poznawcza monoseologii pedagogicznej, której przestrzeń badawcza dotyczy dwóch kluczowych terminów: samotności i uczenia się. Oba rozumiane są tu szeroko. Badania empiryczne, przeprowadzone w 2021 roku na grupie 19 osób na przedprożu dorosłości (w wieku 18–25), ukazały bardzo rozległy zakres uczenia się samotności, które nie tylko przejawia się jako radzenie sobie z osamotnieniem, ale jest także poznawaniem siebie, poszukiwaniem przestrzeni dla samorealizacji w sytuacji wybieranego odosobnienia. Na uwagę zasługuje refleksyjność młodych dorosłych w okresie moratorium rozwojowego. Badania ujawniają związki ich uczenia się samotności z andragogicznymi teoriami uczenia się dorosłych, a w szczególności z teorią egzystencjalnego uczenia się. Napawa optymizmem fakt, że młodzi ludzie na przedprożu dorosłości, dodatkowo obarczeni doświadczeniem koronawirusa (2020–2021), potrafili odnaleźć się w swym osamotnieniu oraz, co szczególnie ważne, odzyskać pozytywny wymiar samotności. Wyniki badań przyczyniają się do odmitologizowania samotności rozumianej jako osamotnienie. Są też przyczynkiem do zrównoważonego rozumienia i doświadczania samotności.  

Keywords

PL

monoseologia pedagogiczna; samotność; uczenie się samotności; zrównoważone rozumienie samotnościi; przedproże dorosłości

• Publisher: Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
• Journal: Edukacja Dorosłych
• Year: 2023
• Volume: 87
• Issue: 2
• Pages: 23-43

Dates

published

2023

Contributors

author

Elżbieta Dubas

• Wydział Nauk o Wychowaniu, Zakład Andragogiki i Gerontologii Społecznej, Uniwersytet Łódzki

• https://orcid.org/0000000278033369

Identifiers

DOI

10.12775/ED.2022.012

Biblioteka Nauki

35474134