LOST IN TRANSLATION: THE VERBAL CHANGE FROM PERSONA TO PERSON

• Authors: Tzung-Mou WU

Title variants

PL

UTRACONE W PRZEKŁADZIE: ZMIANA WERBALNA Z OSOBISTOŚCI W OSOBĘ

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

This paper challenges the modern legal concept of “person” by analyzing the translation problems of some Roman law fragments. It shows why the Latin word “persona” cannot be the etymon of the vernacular “person,” and argues that the modern use of “person” stems from the nineteenth-century German juridical literature, especially that of F. C. von Savigny. This paper shows that “persona” forms a phrase with verbs like gerere, tenere and sustinere (bear, carry, hold, etc.) and has no meaning by itself. Such phrases require a noun complement in genitive form, as their synonym “represent,” which is transitive, needs a direct object. On the other hand, the modern literature attributes a sense to “person,” taking it as equivalent to “human individual” and using it word with the verb “be.” This use is a modern invention and cannot be re-translated into Latin without semantic confusion.

PL

Artykuł analizuje współczesną koncepcję prawną „osoby” skupiając się na problemach tłumaczeniowych wybranych fragmentów prawa rzymskiego. Tekst dowodzi, że łaciński termin persona nie może być źródłem dla terminu osoba, jak i zastanawia się nad pochodzeniem współczesnego użycia terminu osoby wywodzącym się z XIX-wiecznej niemieckiej literatury sądowej, szczególnie F.C. von Savigny’ego. Persona tworzy zwroty z czasownikami jakimi jak gerere, tenere oraz sustinere (posiadać, mieć, trzymać itp.,), zaś termin ten sam w sobie nie posiada znaczenia. Zwroty takie wymagają rzeczownika w dopełniaczu, ze względu na to, że ich współczesny synonim reprezentować (czasownik przechodni) wymaga bezpośredniego dopełnienia. Współczesna literatura skłania się ku znaczeniu osoby, przyjmując je jako ekwiwalent dla człowieka jako jednostki, łącząc je z czasownikiem być (be).  

FR

Cet article met en cause le concept juridique moderne de « personne » en analysant les problèmes de traduction de quelques fragments de droit romain. L’article explique pourquoi le mot latin « persona » ne peut pas être l’étymon du mot vernaculaire « personne », et que l’emploi moderne de « personne » remonte à la littérature juridique allemande de XIXe siècle, en particulier des écrits de F. C. von Savigny. Cet article constate que « persona » fait partie des expressions idiomatiques construites avec des verbes tels que gerere, tenere et sustinere (porter, tenir, supporter, etc.) et n’a pas de signification en lui-même. Ce genre d’expression a besoin d’un substantif en génitif comme complément, tout comme leur synonyme « représenter », qui est transitif, nécessite un complément d’objet direct. De l’autre côté, la littérature moderne attribue un sens au « personne », le traitant comme équivalent de l’ « individu humain » et l’employant avec le verbe « être ». Cet emploi est une invention moderne et ne peu se retraduire en latin sans perplexité sémantique.

Keywords

EN

concept of „person”; verbal change; Roman law; Latin word “persona”; translation

PL

koncepcja “osoby”; zmiana werbalna; prawo rzymskie; łaciński termin “persona”; tłumaczenie; koncepcja “osoby”; zmiana werbalna; prawo rzymskie; łaciński termin “persona”; tłumaczenie

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Comparative Legilinguistics
• Year: 2010
• Volume: 2
• Pages: 141-152

Dates

published

2017-02-08

Contributors

author

Tzung-Mou WU

• Ecole des hautes études en sciences sociales (Paris) Università degli studi “Roma Tre” (Rome). Address: 407 Blvd. Bang-Ka, 10883 Taipei City, TAIWAN.

References

• Bär, Fred G. 2003. §§21-79. Juristische Personen I: Vereine. In Historisch-Kritischer Kommentar zum BGB [below HKK], edited by M. Schmoeckel, J. Rückert and R. Zimmermann, 232-271. Tübingen: Mohr Siebeck.
• Castro Sáenz, Alfonso. 1998. La Herencia yacente en relación con la personalidad jurídica. Sevilla: Universidad de Sevilla.
• Cayla, Olivier, and Yan Thomas. 2002. Du droit de ne pas naître : à propos de l'affaire Perruche. Paris: Gallimard.
• Corcoran, Simon. 2000. The Empire of the Tetrarchs: Imperial Pronouncements and Government, AD 284-324. Revised ed. Oxford: Clarendon Press.
• Court of Cassation. 2000. Decisions of November 17, 2000, no. 99-13701. Bulletin of the Plenary Assembly 9: 15.
• Deroussin, David. 2001. Personnes, choses, corps. In Le Corps et ses représentations, edited by E. Dockès and G. Lhuilier: Litec.
• Duff, Patrick William. 1938. Personality in Roman Private Law: Cambridge University Press: Cambridge.
• Duve, Thomas. 2003. §§1-14. Natürliche Personen, Verbraucher, Unternehmer. In HKK,166-231.
• European Communities. 2000. Official Journal. EN C364: 8-9.
• Flume, Werner. 1983. Allgemeiner Teil des bürgerlichen Rechts. Die juristische Person. Vol. 1, Part 2. Berlin: Springer.
• Fresne, Charles du, sieur du Cange. 1883-1887. ―Persona.‖ In Glossarium mediae et infirmae latinitatis. Niort: L. Favre. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERSONA (accessed January 24, 2010).
• Grimm, Jacob. 1965. Kleinere Schriften. 8 vols. Vol. 3. Hildesheim: Georg Olms.
• Law no. 2002-303 of March 4, 2002. Official Journal of the French Republic: 4118, text no. 1.
• Law no. 2002-1577 of December 30, 2002. Official Journal of the French Republic 2002:22100, text no. 3.
• Lübtow, Ulrich von. 1968. Betrachtungen zur "Hereditas iacens". In Studi in onore di G.Grosso. Torino: Giappichelli.
• Lipp, Martin. 1982/83. « Persona moralis », « Juristische Person » und « Personenrecht »– eine Studie zur Dogmengeschichte der « juristischen Person » im Naturrecht und frühen 19. Jahrhundert. Quaderni fiorentini per la storia del pensiero giuridico moderno 11/12:217-262, http://www.centropgm.unifi.it/quaderni/11/0217.pdf (accessed January 24,2010).
• Menke, Christoph. 2009. De la dignité de l'homme à la dignité humaine : le sujet des droits de l'homme. Trivium 3, http://trivium.revues.org/index3303.html (accessed January 24, 2010).
• Michoud, Léon. 1998. La Théorie de la personnalité morale et son application au droit français. 1ère partie, Notions de personnalité morale, classification et création des personnes morales. Edited by L. Trotabas. 2 vols. Vol. 1. Paris: LGDJ.
• Moyle, John Baron. 1913. The Institutes of Justinian. 5th ed. Oxford: Clarendon Press.
• Nettelbladt, Danielis. 1767. Systema elementare universae iurisprudentiae positivae communis imperii Romano Germanici usui fori accommodatum : in usum praelectionum adornatum. 3 ed. Halae Magdeburgicae: Renger.
• Ohlin, Jens David. 2005. Is the Concept of the Person Necessary for Human Rights? Columbia Law Review 105:209-249.
• Pennitz, Martin. 2003. §§80-89. Juristische Personen II: Stiftungen und juristische Personen des ôffentlichen Rechts. In HKK, 272-305.
• Person. 1854-1960. In Deutsches Wörterbuch, edited by J. Grimm and W. Grimm. Leipzig: S. Hirzel. http://germazope.unitrier.de/Projects/WBB/woerterbuecher/woerterbuecher/dwb/wbgui (accessed January 24, 2010).
• Persona. 1965. In Lexicon totius latinitatis, edited by E. Forcellini. Bononia: Forni.
• Personne. 2008. In Encyclopédie, ou Dictionnaire Raisonné des Sciences, des Arts et des Métiers, ed. D. Diderot and J. l. R. d'Alembert: University of Chicago: ARTFL Encyclopédie Project (Winter 2008 edition), Robert Morrissey (ed).http://encyclopedie.uchicago.edu/.
• Robbe, Ubaldo. 1975. La « Hereditas iacet » et il significato della « Hereditas » in diritto romano. Vol. 1. Milano: Giuffrè.
• Runciman, David, Magnus Ryan, and Frederic William Maitland. 2003. F.W. Maitland: State, Trust, and Corporation. Cambridge: Cambridge University Press.
• Saleilles, Raymond. 2003. De la Personnalité juridique : histoire et théories, Vingt-cinq leçons d'introduction à un cours de droit civil comparé sur les personnes juridiques. Paris: La Mémoire du droit.
• Savigny, Friedrich Carl von. 1840. System des heutigen römischen Rechts. 8 vols. Vol. 2. Berlin: Veit und comp. http://dlibpr.mpier.mpg.de/m/kleioc/0010/exec/wrapbooks/%22199241%22.
• Schachter, Oscar. 1983. Human Dignity as a Normative Concept. The American Journal of International Law 77 (4):848-854.
• Watson, Alan. 1998. The Digest of Justinian. Revised English language ed. 2 vols. Vol. 1. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
• Wolff, Christian. 1969. Institutiones iuris naturae et gentium. Edited by M. Thomann, Gesammelte Werke. Hildesheim: Olms.
• ---. 1972. Ius naturae. Edited by M. Thomann. 2 ed. 8 vols. Vol. 1, Gesammelte Werke. Hildesheim: Olms.
• Wróblewski, Jerzy. 1982/83. Legal Person: Legal Language and Reality. Quaderni fiorentini per la storia del pensiero giuridico moderno 11/12:1035-1052, http://www.centropgm.unifi.it/quaderni/11/1035.pdf (accessed January 24, 2010).

Identifiers

DOI

10.14746/cl.2010.2.12