CECHY JAPOŃSKIEGO I POLSKIEGO JĘZYKA PRAWA

• Authors: Yuki HORIE , Paula TRZASKAWKA

Title variants

EN

THE FEATURES OF THE JAPANESE AND POLISH LANGUAGE OF LAW

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Temat pracy wybrano, ponieważ cechy języka prawa nie zostały jeszcze opisane we wskazanej parze językowej. Celem pracy jest omówienie tych cech w japońskim i polskim języku prawnym i prawniczym. Autorki przedstawiają cechy języka prawa, posługując się definicjami i przykładami z polskiej i japońskiej ustawy o prawie autorskim i przykładami terminologii narodowej czy sądowej. Owe ustawy, jak i terminologia są zarazem materiałem badawczym. Metoda badawcza, która została obrana, opiera się na obserwacji empirycznej wskazanego materiału badawczego. Autorki skupiają się na omówieniu takich cech, jak: polisemia i homonimia, synonimy, metafory, faux amis czy terminy fachowe/specjalistyczne. Dodatkowo zarysowano różnice pomiędzy językiem potocznym a językiem prawnym i prawniczym. Praca ma charakter poglądowy. Wybrano tylko niektóre cechy języka prawa. W dalszych badaniach należałoby poszerzyć ten opis o większą ilość cech i przykładów.

EN

The subject of the paper was chosen because the features of language of law have not been described in every language pair yet. The aim of the paper is to discuss the features of the Japanese and Polish language of law. The presented features were taken from Polish and Japanese copyright acts, national terminology and language used in courts. The method focuses on empirical studies. The authors of the paper focus on the following features of language of law: polysemy and homonymy, synonyms, metaphors, false friends (faux amis) or specialized terminology, as well as differences between colloquial language and the varieties of the language of the law. The paper has an outlook nature. Only some features of language of law were chosen. In the nearest future the description of these features should be broadened, as well as the examples.

Keywords

PL

cechy języka; język prawny; język prawniczy; wieloznaczność; polisemia; homonimia; homofony; synonimia; metafory; eufemizmy; archaizmy; termin fachowy; zapożyczenia; język ogólny; analiza językowa; cechy języka; język prawny; język prawniczy; wieloznaczność; polisemia; homonimia; homofony; synonimia; metafory; eufemizmy; archaizmy; termin fachowy; zapożyczenia; język ogólny; analiza językowa

EN

features of language; language of law; polysemy and homonymy; homophones; synonyms; metaphors; euphemisms; specialized terminology; borrowings; colloquial language; linguistic analysis

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Comparative Legilinguistics
• Year: 2015
• Volume: 22
• Pages: 7-24

Dates

published

2016-11-03

Contributors

author

Yuki HORIE

• Zakład Legilingwistyki i Języków Specjalistycznych, Instytut Językoznawstwa, Wydział Neofilologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, al. Niepodległości 4, 61-874 Poznań, Poland

author

Paula TRZASKAWKA

• Zakład Legilingwistyki i Języków Specjalistycznych, Instytut Językoznawstwa, Wydział Neofilologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, al. Niepodległości 4, 61-874 Poznań, Poland

References

• Aizawa, Sachio. 相沢幸夫.1987. Hōritsu yōgo taiyaku shū 法律用語対訳集. Tokio: Shōji hōmu kenkyūkai 商事法務研究会.
• Alcaraz Varό, Enrique i Brian Hughes. 2002. Legal Translation Explained. UK & Northampton, MA: St. Jerome Publishing Manchester.
• Bednarczyk, Anna. 2008. W poszukiwaniu dominanty translatorskiej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Bukowski, Piotr i Magda Heydel (red.). 2009. Współczesne teorie przekładu, Kraków: Wydawnictwo Znak.
• Delisle, Jean, et. al. 2004. Terminologia tłumaczenia, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM (tłum. Teresa Tomaszkiewicz).
• Dolata-Zaród, Anna, 2000. O przekładzie tekstu specjalistycznego. O nauczaniu przekładu, Warszawa: TEPIS Publishing House.
• Furuta, Hirokiyo. 古田裕清. 2005. Honyakugo tositeno nihon no hōritu yōgo 翻訳語としての日本の法律用語, Tokio: Chūō shuppanbu 中央出版部.
• Hashiuchi, Takeshi 橋内武, i Shūgo. Hotta 堀田秀吾. (red.). Hō to gengo法と言語. Tokio: Kuroshio shuppan くろしお出版.
• Jadacka, Hanna. 2006. Słownik poprawnej polszczyzny, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Jopek-Bosiacka, Anna. 2006. Tłumaczenie sądownicze i prawne, PWN.
• Kubacki, Artur Dariusz. 2012. Tłumaczenie poświadczone. Status, kształcenie, warsztat i odpowiedzialność tłumacza przysięgłego, Warszawa: Wolters Kluwer.
• Kubacki, Artur Dariusz. 2013. Teksty paralelne jako narzędzie pomocnicze przy sporządzaniu tłumaczeń specjalistycznych. W: Comparative Legilinguistics. International Journal for Legal Communication. red. J. Bańczerowski, A. Matulewska. Poznań: Zakład Graficzny UAM. t. 13/2013, ss. 145-157.
• Mattila, Heikki. 2006. Comparative Legal Linguistics. Ashgate.
• Matulewska, Aleksandra. 2007. Lingua Legis in Translation. Peter Lang Publishing House.
• Matulewska, Aleksandra. 2008. „Jakość przekładu prawniczego a cechy języka prawa” w: Język, Komunikacja, Informacja, Tom III, Sorus SC Wydawnictwo i Drukarnia Cyfrowa.
• Matulewska, Aleksandra. 2008. Przyczynek do charakterystyki zmian w polskim języku prawnym od roku 1918 do czasów współczesnych. W: Język w urzędach i w sądach II, s. 149-161.
• Mellinkoff, David. 1963. The Language of the Law, Boston, Toronto: Little, Brown and Company.
• Oksaar, Els. 1989. Alltagssprache. Fachsprachen. Rechtssprache, Zeitshrift für Gesetzgebung.
• Pieńkos, Jerzy. 1999. Podstawy juryslingwistyki. Język w prawie – prawo w języku. Warszawa: Muza SA. Oficyna Prawnicza.
• Polański, Kazimierz. 1999. Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
• Sourioux, Jean-Louis i Pierre Lerat. 1975. Le langage du droit, Paris: Presses Universitaires de France.
• Wróblewski, Bronisław. 1948. Język prawny i prawniczy, Kraków: Polska Akademia Umiejętności.
• Wróblewski, Jan. 1987. Zagadnienia polskiej terminologii prawnej i prawniczej. Studia Prawno-Ekonomiczne, t. 39, ss. 14-34.
• Zieliński, Maciej. 1999. Polszczyzna 2000, Języki prawne i prawnicze w Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, red. W. Pisarek, Ośrodek Badań Prasoznawczych, Kraków: Uniwersytet Jagielloński.
• Zieliński, Maciej. 2002, 2006. Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki, Warszawa: LexisNexis.
• Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83
• 知的財産基本法 Japanese Intellectual Property Basic Act,
• 平成十四年十二月四日法律第百二十二号 Act No. 122 of December 4, 2002, Copyright Act, 1956, 4&5 Eliz. 2 CH. 74

Identifiers

DOI

10.14746/cl.2015.22.01