"Dr House" - gra i semiologia

• Authors: Zbigniew Kloch

Title variants

EN

"Dr House" - game and semiology

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

The paper describes how the characters of House, M.D. interact and relate to each other; it also discusses the role played by specific, semantically charged means of constructing narration. On one hand, the show largely maintains the model of a conventional medical drama, on the other, it deconstructs many of the characteristics inherent in the genre. The paper also attempts to explain the show’s huge popularity (for a certain time in the United States alone it reached 27 million viewers) achieved in spite of going beyond what an average viewer would expect, primarily by the show’s construction and by evoking ideas outside a classic medical drama.

EN

The paper describes how the characters of House, M.D. interact and relate to each other; it also discusses the role played by specific, semantically charged means of constructing narration. On one hand, the show largely maintains the model of a conventional medical drama, on the other, it deconstructs many of the characteristics inherent in the genre. The paper also attempts to explain the show’s huge popularity (for a certain time in the United States alone it reached 27 million viewers) achieved in spite of going beyond what an average viewer would expect, primarily by the show’s construction and by evoking ideas outside a classic medical drama.

Keywords

PL

House; M.D; Semiology; Interplay; Narration; Medical Drama; Deconstruction of Genre

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
• Year: 2012
• Volume: 10
• Issue: 19
• Pages: 154-162

Dates

published

2012-01-13

Contributors

author

Zbigniew Kloch

• UW, IBL PAN

References

• J. Antas, O kłamstwie i kłamaniu. Studium semantyczno-pragmatyczne, Kraków 2000.
• P. Bourdieu w książce Reguły sztuki, przeł. A. Zawadzki, Kraków 2007.
• Dr House, seria 1, odc.13.
• Ch.S. Peirce, System of Logic from the Point of View Semiotic, w: Collected Papers, Cambridge, 1960.
• R. Jacobson, Kilka uwag o Peirce’ie, poszukiwaczu dróg w nauce o języku, w: idem, W poszukiwaniu istoty języka, t.1, Warszawa 1989.
• http://pl.wikipedia.org./wiki/Dr_House [dostęp: 02.04.2012].
• J. Łotman, Semiotyka filmu, przeł. J. Faryno, T. Miczka. Warszawa 1983, s. 99.
• N. Mamatas, Dlaczego uwielbiamy Holmesa i uwielbiamy nienawidzić House’a, przeł. E. Kaniowska, w: L.Wilson, Dr House. Całkowicie bez autoryzacji, Warszawa 2009, s. 111.
• http://pl.wikipedia.org./wiki/Dr_House [dostęp: 02.04.2012].
• L.Winston, Czy Gregory House to Sokole Oko dwudziestego pierwszego wieku?, przeł. Z. Łomnicka, w: L.Wilson, op. cit., s. 98.
• http://pl.wikipedia.org./wiki/Dr_House [dostęp: 02.04.2012].
• N. Franklin, Pomysły House’a; dlaczego są lepsze niż wszystkich innych?, w: L.Wilson, op. cit., s. 159–174.
• S. Lasić, Poetyka powieści kryminalnej. Próba analizy strukturalnej, przeł. M. Petryńska, Warszawa 1976.
• E. Berne, Wco grają ludzie? Psychologia stosunków międzyludzkich, przeł. P. Izdebski. Warszawa 1987.
• J. Łotman, Struktura tekstu artystycznego, przeł. A. Tanalska, Warszawa 1984, s. 55.
• Dr House, seria 1, odc. 3. Relacje House– Cuddy analizuje V. Baker, House kontra Cuddy. Pieniądze i bastion bolesnej prawdy, w: L.Wilson, Dr House. Całkowicie bez autoryzacji, Warszawa 2009, s. 111.
• „Life Warszawa”, nr 2 (02), listopad 2010, dostępnym także na stronach www.lifemag.pl.
• H. Jakoby, Selfish, Base Animals Crawling Cross the Earth: House and the Mean Ing of Life oraz J.L.McMahon, House and Sartre: „Helis Rother People”, w: House and Philosophy. Every¬body Lies, New Jersey 2009.
• O. Freidenberg, Obraz i pojęcie, przeł. B. Żyłko. Gdańsk 2007; idem, Semantyka kultury, Kraków 2005.
• A. Bazin, Ewolucja języka filmu, w: idem, Film i rzeczywistość, przeł. B. Michałek, Warszawa 1963, s. 59.
• K. Kieślowski, O sobie, Kraków 1997, s. 121.

Identifiers

DOI

10.14746/i.2012.19.18