Rimbaudysta Julian T., Tuwim od łobuzów, Tuwim dla dzieci

• Authors: Katarzyna Kuczyńska-Koschany

Title variants

EN

Julian T. - A Studier of Rimbaud, Tuwim of Tykes, Tuwim for Children

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Julian Tuwim (1894-1953) był rimbaudystą na różne sposoby: czytał Jeana Arthura Rimbauda (1854-1891) i tłumaczył jego wiersze; znał je na pamięć i recytował; wielbił francuskiego poetę – odwiedził jego grób w Charleville z pękiem czerwonych róż, uważał go za największego poetę świata. Najciekawiej, być może, przyswajał i przemycał Rimbauda we własnej twórczości, na wszystkich jej poziomach. Tuwima i Rimbauda łączy to, co można by nazwać dziecięcością wyobraźni (poetyckiej), obydwaj są łobuzami literatury, twórcza dezynwoltura spokrewnia ich w wielu miejscach. Obydwaj anarchizują na wysokim poziomie artystycznym.

EN

Julian Tuwim (1894-1953) was a studier of Rimbaud in numerous ways: he read Jean Arthur Rimbaud (1854-1891) and translated his poems. He knew his poetry by heart and recited it. He worshiped the French poet and he visited his grave in Charleville and left him a bunch of red roses. He considered Rimbaud the greatest poet of all. Tuwim, probably, in the most interesting fashion assimilated and smuggled Rimbaud into his own poetry, at all its levels. Tuwim and Rimbaud are connected by what might be called the childishness of the poetic imagination. Both of them are literary rogues who are characterised by their creative disinvolture.Both of them advocate anarchy at a high artistic level.

Keywords

PL

Jean Arthur Rimbaud; Julian Tuwim; dzieciństwo; dziecko; wyobraźnia poetycka; recepcja

EN

Jean Arthur Rimbaud; Julian Tuwim; childhood: child: poetic imagination; reception studies; Jean Arthur Rimbaud; Julian Tuwim; childhood: child: poetic imagination; reception studies

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Porównania
• Year: 2019
• Volume: 25
• Issue: 2
• Pages: 317-340

Dates

published

2019-12-15

Contributors

author

Katarzyna Kuczyńska-Koschany

• Adam Mickiewicz University, Poznań

References

• Arct, Michał. Słownik ilustrowany języka polskiego. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Michała Arcta, 1929.
• Błoński, Jan. „Rozmowy z pisarzami: z Julianem Tuwimem”. Błoński przekorny. Dziennik. Wywiady. Red. M. Zaczyński. Kraków: Znak, 2011.
• Boutang, Pierre. L’aventure spirituelle D’Arthur Rimbaud. Lausanne: Editions L’âge d’Homme, 2002.
• Cioran, Emil M. Zeszyty 1957-1972. Przeł. Ireneusz Kania. Warszawa: KR, 2004.
• Gasiglia-Laster, Danièle, Laster, Arnold. „«Les Effaré», de nouveaux petits frères de Gavroche”. Parade sauvage 20 (2004). S. 13-15.
• Głowiński, Michał. „Tuwim po latach”. Monolog wewnętrzny Telimeny i inne szkice. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2007. S. 276-284.
• Jedlicka Wanda, Toporowski Marian, red. Wspomnienia o Julianie Tuwimie. Warszawa: Czytelnik, 1963.
• Julian i Irena Tuwim dzieciom. Warszawa: Nasza Księgarnia, 2012.
• Kloepfer, Rolf. „Das trunkene Schiff. Rimbaud – Magier der ‘kühnen’ Metapher?“. Romanische Forschungen. Vierteljahrsschrift für romanische Sprachen und Literaturen 80 (1968) [Sonderdruck].
• Kwiatkowski, Jerzy. „Rimbaud, kolory, metafizyka”. Eleuter. Szkice o wczesnej poezji Jarosława Iwaszkiewicza. Warszawa: Czytelnik, 1966. S. 35-80.
• Lechoń, Jan. Portrety ludzi i zdarzeń. Red. P. Kądziela. Warszawa: Biblioteka „Więzi”, 1999.
• Matywiecki, Piotr. „Poeta-dziecko”. Myśli do słów. Szkice o poezji. Wrocław: Biuro Literackie, 2013. S. 56-68.
• Matywiecki, Piotr. Twarz Tuwima. Warszawa: W. A.B., 2008.
• Nabokov, Vladimir. Pamięci, przemów. Autobiografia raz jeszcze. Przeł. Anna Kołyszko. Posłowie L. Engelking. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA, 2004.
• Ratajczak, Józef. Julian Tuwim. Poznań: Dom Wyd. „Rebis”, 1995.
• Rimbaud, Arthur. OEuvres complètes. Red. A. Guyaux, A. Cervoni. Paris: Éditions Gallimard, 2009.
• Rimbaud, Artur. „Siedmioletni poeci. Siostry miłosierdzia”. Przeł. Julian Tuwim. Pro arte 6 (1919). S. 29-31.
• Rimbaud, Arthur. Wiersze. Sezon w piekle. Iluminacje. Listy. Red. A. Międzyrzecki. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1993.
• Rimbaud, Artur. „Zasiedziali”. Przeł. Julian Tuwim. Pro arte 1 (1919). S 21-22.
• Sommer, Piotr. „Przenosiciel”. Po ciemku też (wiersze z książek). Poznań: Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury, 2013. S. 68.
• Stern, Anatol. Poezja zbuntowana. Szkice i wspomnienia. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1970.
• Tuwim, Irena. Łódzkie pory roku. Warszawa: Czytelnik, 1958.
• Tuwim, Julian. Juwenilia 2. Red. T. Januszewski, A. Bałakier. Warszawa: Czytelnik, 1990.
• Tuwim, Julian. Kwiaty polskie. Red. T. Januszewski. Warszawa: Czytelnik, 1993.
• Tuwim, Julian, Listy do przyjaciół-pisarzy. Red. T. Januszewski. Warszawa: Czytelnik, 1979.
• Tuwim, Julian. Tam zostałem. Wspomnienia młodości. Red. T. Januszewski. Warszawa: Czytelnik 2003.
• Tuwim, Julian. Tłumaczenia poetyckie. Red. T. Januszewski. Wrocław: Ossolineum, 2006.
• Tuwim, Julian. Utwory nieznane. Ze zbiorów Tomasza Niewodniczańskiego z Bitburgu. Wiersze. Kabaret. Artykuły. Listy. Red. T. Januszewski. Łódź: Wydawnictwo Wojciech Grochowalski, 1999.
• Tuwim, Julian. „W Barwistanie”. Skamander 17 (1922). S. 112.
• Tuwim, Julian. Wiersze 1. Red. A. Kowalczykowa. Warszawa: Czytelnik, 1986.
• Tuwim, Julian. Wiersze wybrane. Red. M. Głowiński. Wrocław: Ossolineum, 1986.
• Tuwim, Julian. „Zmęczony burz szaleństwem…”. Sokrates tańczący. Warszawa: Wydawnictwo Jakuba Mortkowicza, 1930. S. 39.
• Urbanek, Mariusz. Tuwim. Wylękniony bluźnierca. Warszawa: Iskry, 2013.
• Ważyk, Adam, Eseje literackie. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982.
• Woźniak, Maria Judyta. „Juliana Tuwima przekłady z Rimbauda. Kilka uwag o przekładach wierszy Czterowiersz, Kredens, Moja bohema oraz Głowa Fauna”. Julian Tuwim. Biografia. Twórczość. Recepcja. Red. K. Ratajska, T. Cieślak. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2007. S. 182-191.
• Zimand, Roman. Diarysta Stefan Ż. Wrocław: Ossolineum – Wydawnictwo PAN, 1990.
• Zrębowicz, Roman. „U Juliana Tuwima. Wywiad specjalny”. Rozmowy z Tuwimem. Red. T. Januszewski. Warszawa: Wyd. Naukowe Semper, 1994, S. 16-21. [pierwodruk: 1926]

Identifiers

DOI

10.14746/por.2019.2.18