A Postdramatic Engagement with Robinsonade Motifs in Tim Crouch’s I, Caliban

• Authors: Özlem Özmen

Title variants

PL

Postdramatyczne użycie motywów z robinsonady w Ja, Kaliban Tima Croucha

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

Tim Crouch’s I, Caliban is a postdramatic adaptation of Shakespeare’s The Tempest included in a collection titled I, Shakespeare in which he recreates Shakespeare’s most marginalised characters. The focus in this sequel adaptation is on Caliban who tries to survive after Prospero and all others have left the island. Different from the representation of Caliban in postcolonial reworkings of Shakespeare’s play, Caliban, in this work, is not preoccupied with taking revenge. Instead, he emphasises the need for social interaction as he has been left alone on his island. Drawing on former structural comparisons of The Tempest and Daniel Defoe’s Robinson Crusoe based on their common themes such as the island setting, master-servant relationship, colonial expansion, and power politics, the aim of this paper is to discuss Crouch’s adaptation as a transformation of common motifs of the Robinsonade in its attempt to respond to the ideologicalformations of Shakespeare’s text. Among such transformations, the concept of survival, for instance, is handled from the native’s viewpoint in Crouch’s work. Instead of the figure of the stranger who finds life on an unknown land difficult to cope with, this time, the native turns into a captive on the island though it is a familiar setting. Another motif used in an alternative manner is isolation, which is not presented as fuel for civilisation but as Caliban’s psychological trauma, which he explores through storytelling as a postdramatic element. Apart from the narration, the play demonstrates other uses of postdramatic elements to suggest an isolated figure on an uninhabited island like the use of objects such as toy boats and tape of sea sounds. Instead of seeing Crouch’s work as a postcolonial response to Shakespeare’s work, this paper will try to investigate how the use of island setting and the theme of isolation can make it closer to a Robinsonade. By this means, it will also try to ask whether an adaptation could also be read in relation to a work that is not intended as its source text.

PL

Ja, Kaliban Tima Croucha to postdramatyczna adaptacja Burzy Shakespeare’a wchodząca w skład zbioru Ja, Shakespeare, w którym odtworzone zostały najbardziej zmarginalizowane postaci z Szekspirowskich dzieł. Adaptacja koncentruje się na Kalibanie, który próbuje przetrwać po tym, jak Prospero i inni opuszczają wyspę. W odróżnieniu od postkolonialnych przeróbek sztuk Szekspirowskich w tej wersji Kaliban nie jest pochłonięty myślami o zemście. Jako że jest sam na wyspie, skupia się głównie na potrzebie interakcji społecznej. Na podstawie zarówno strukturalnych porównań pomiędzy Burzą a Robinsonem Crusoe Daniela Defoe, jak i podobnych tematów takich jak wyspa, relacja pan – sługa, ekspansja kolonialna i polityka władzy, celem niniejszego artykułu jest omówienie adaptacji Croucha jako przykładu transformacji typowych motywów dla robinsonady w odpowiedzi na ideologiczne adaptacje tekstów Shakespeare’a. Wśród tego typu transformacji wymienić można pojęcie przeżycia, które w dziele Croucha ukazane jest poprzez percepcję tubylców. Tym razem zamiast osoby obcego, który zmaga się z życiem na nieznanym terytorium, przedstawiona jest osoba tubylca, który staje się niewolnikiem na wyspie w znajomym sobie środowisku. Izolacja jest kolejnym motywem użytym w sposób alternatywny. Nie jest ona przedstawiona jako stymulator wprowadzania cywilizacji tylko jako trauma psychologiczna Kalibana, którą analizuje za pomocą opowieści jako element postdramatyczny. Nie tylko narracja jest tu wykorzystana w inny sposób. Inne postdramatyczne elementy to między innymi izolacja na niezamieszkałej wyspie, która wzmocniona jest zabawkowymi stateczkami i odgłosem morza. W artykule odchodzę od analizy dzieła Croucha jako postkolonialnej odpowiedzi na sztukę Shakespeare’a. Skupiam się natomiast na tym, w jaki sposób użycie motywów wyspy i izolacji zbliża dzieło do robinsonady. Kolejnym celem jest odpowiedź na pytanie, czy adaptacja może też być odczytana w relacji do takiego dzieła, które niekoniecznie jest pierwotnym tekstem źródłowym.

Keywords

EN

postdramatic theatre; Robinsonade; Tim Crouch; I; Caliban; Shakespeare adaptation; postdramatic theatre; Robinsonade; Tim Crouch; I; Caliban; Shakespeare adaptation

PL

teatr postdramatyczny; robinsonada; Tim Crouch; Ja; Kaliban; adaptacja Shakespeare’a

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Porównania
• Year: 2019
• Volume: 25
• Issue: 2
• Pages: 101-112

Dates

published

2019-12-15

Contributors

author

Özlem Özmen

• Muğla Sıtkı Koçman University

References

• Bertsch, Janet. Storytelling in the Works of Bunyan, Grimmelshausen, Defoe and Schnabel. Columbia, SC: Camden House, 2004.
• Crouch, Tim. I, Shakespeare. London: Oberon, 2012.
• Defoe, Daniel. Serious Reflections During the Life and Surprising Adventures of Robinson Crusoe: With his Vision of the Angelic World Written by Himself. London: W. Taylor, 1720.
• Moore, John Robert. “The Tempest and Robinson Crusoe.” The Review of English Studies 21(81) (1945). 52-56. Web. 04.09.2019. https://www.jstor.org/stable/pdf/508999.pdf?refreqid=excelsior%3Abe40ee923f2ade7c1e793bbad048f98a.
• Richetti, John. The Cambridge Companion to ‘Robinson Crusoe.’ Cambridge: Cambridge UP, 2018.
• Rousseau, Jean-Jacques. Emile. London: Dent, 1948.
• Scott, Helen C. Shakespeare’s Tempest and Capitalism: The Storm of History. London: Routledge, 2019.
• Smith, Michelle J. “Microcosms of Girlhood: Reworking the Robinsonade for Girls.” Empire in British Girls’ Literature and Culture: Imperial Girls, 1880-1915. Houndmills, Basingstoke, Hampshire: Palgrave Macmillan, 2011. 159-180.
• Vaughan, Virginia Mason, and Alden T. Vaughan. Introduction. The Tempest.
• William Shakespeare. London: Arden Shakespeare, 1999. 1-133.

Identifiers

DOI

10.14746/por.2019.2.6