Znaczenie tożsamości wizerunkowej partii i jej kandydatów w trakcie kampanii wyborczej

• Authors: Michał Pienias

Title variants

EN

The significance of image identity of a political party and its candidates in an election campaign

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Współczesna polityka coraz większą uwagę przywiązuje do tożsamości wizerunkowej, jednocześnie zmniejszając rangę tożsamości ideologicznej. Dla partii i polityków ważniejszą od ciągłości tożsamości ideologicznej staje się elastyczność, zarówno w aspekcie wizerunkowym, jak i ideologicznym. Politycy unikają często podejmowania decyzji niepopularnych społecznie w obawie przed utratą poparcia, kreując jednocześnie swój wizerunek zgodnie z oczekiwaniami wyborców. Gloryfikowanie tożsamości wizerunkowej staje się tym samym celem samym w sobie, oderwanym często od tożsamości ideologicznej. Moim zdaniem te dwa rodzaje tożsamości wcale się nie wykluczają, jednak w dobie dominacji mediów szukających sensacji i społeczeństwa, które w znikomym stopniu interesuje się merytoryczną debatą w polityce, rządzący wybierają ten rodzaj tożsamości, który bardziej zaspokaja potrzeby środków masowego przekazu oraz ich odbiorców. Wzrost znaczenia wizerunku związany jest z bardziej ogólnymi zmianami społeczno-politycznymi, zwłaszcza z malejącą lojalnością partyjną, zmianą modelu partii politycznej (partia wyborcza ewoluuj

EN

In modern politics, increasing importance is attached to image identity, while the role of ideological identity is diminishing. Political parties and politicians find the flexibility of both image and ideological identities more significant than a consistent ideological identity. Politicians frequently refrain from making socially unpopular decisions for fear of losing support, while creating their image in line with the expectations of their electorate. Generating an image identity is therefore becoming a goal in its own right, and is no longer related to ideological identity. In the author’s opinion, these two types of identity are not mutually exclusive, but at a time where the media seek sensation, and with a society that is only marginally interested in substantive political debate, those in power choose this type of identity, which better fulfils the needs of the mass media and their audiences. The increasing role of image is more related to general socio-political transformations, in particular to decreasing party loyalty, the changing model of a political party (where an election party is evolving into a market party) and the predominance of electronic media in the public realm.

Keywords

PL

tożsamość wizerunkowa; marketing polityczny; partia polityczna; wizerunek polityka; tożsamość ideologiczna

EN

image identity; political marketing; political party; politician’s image; ideological identity; image identity; political marketing; political party; politician’s image; ideological identity

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Przegląd Politologiczny
• Year: 2013
• Issue: 4
• Pages: 201-218

Dates

published

2018-06-21

Contributors

author

Michał Pienias

• Łódź

References

• Blumentahl S. (1982), The Permanent Campaign, New York.
• Bourdieu P. (2009), O telewizji. Panowanie dziennikarstwa, Wydawnictwo PWN, Warszawa.
• Brachfogel M. (2005), Mass media - narzędzie czy podmiot władzy?, w: Współczesne oblicza mediów, red. J. Marszałek-Kawa, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
• Bylok F. (2011), Konsumpcja a polityka. Manipulacja i suwerenność w konsumpcji i polityce, w: Aksjologiczny i pragmatyczny wymiar współczesnej polityki, red. D. Walczak-Duraj, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
• Cichosz M (2004), Wizerunek lidera politycznego, w: Marketing polityczny. W poszukiwaniu strategii wyborczego sukcesu, red. M. Jeziński, Wydawnictwo Dom Wydawniczy Duet, Toruń.
• Cwalina W. (2001), Internet: nowy multi - kanał marketingu politycznego, w: Internet -fenomen społeczeństwa informacyjnego, red. T. Zasępa, R. Chmura, Wydawnictwo Edycja Świętego Pawła, Częstochowa.
• Cwalina'W., Falkowski A. (2006), Marketing polityczny perspektywa psychologiczna, Wydawnictwo GWP, Gdańsk.
• Dobek-Ostrowska B. (2004), Media masowe i aktorzy polityczni w świetle studiów nad komunikowaniem politycznym, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław.
• Dobek-Ostrowska B. (2007), Komunikowanie polityczne i publiczne, Wyd. PWN, Warszawa.
• Falkowska M., Prestiż zawodów, marzec 1999, www.cbos.pl.
• Feliksiak M., Oceny działalności parlamentu i prezydenta, czerwiec 2011, www.cbos.pl.
• Feliksiak M., Prestiż zawodów, styczeń 2009, www.cbos.pl.
• Falkowski A., Michalak M. (2009), Doświadczenie i opinia w kształtowaniu wizerunku polityków, w: Polityka i politycy. Diagnozy - oceny - doświadczenia, red. J. Miluska, Wydawnictwo Naukowe U AM, Poznań.
• Garlicki J. (2010), Komunikowanie polityczne - od kampanii wyborczej do kampanii permanentnej „Studia Politologiczne”, nr 16.
• Gunning J. P. (2001), Zrozumieć demokrację. Wprowadzenie do teorii wyboru publicznego, Wydawnictwo WSBFiZ, Warszawa.
• Habermas J. (2007), Strukturalne przeobrażenia sfery publicznej, Wydawnictwo PWN Warszawa.
• Jabłoński W. (2006), Politycznepublic relations a kreowanie informacji. Analiza krytyczna, w: Public relations. Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju, red. J. Olędzki, D. Tworzydło, Wydawnictwo PWN, Warszawa.
• Jezmski M. (2005), Wizerunek polityczny jako element strategii wyborczej, w: Kampania wyborcza: marketingowe aspekty komunikowania politycznego, red. B. Dobek-Ostrowska, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław.
• Jeziński M. (2007), Elity, marketing polityczny, wybory. Uwagi na marginesie wyborów prezydenckich i parlamentarnych, „Przegląd Socjologiczny”, t. LVI/1.
• Karwat M. (2008), Ucieczka przed tożsamością. Antynomie i paradoksy identyfikacji polskich polityków i partii, w: Dylematy polskiej transformacji, red. J. Błuszkowski, Wydawnictwo Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa.
• Karwat M. (2009), Akredytacja w życiu społecznym i politycznym, Wydawnictwo Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa.
• Krzysztofek K. (2008), Mediatyzacja polityki -polityzacja mediów, w: Co łączy, co dzieli Polaków, czyli społeczeństwo informacyjne w działaniu, red. L. H. Haber, S. Jędrzejewski, Wydawnictwo KUL, Lublin.
• Łaska-Formejster A. (2002), Efektywność zróżnicowanych narzędzi marketingu wyborczego, w: Marketing polityczny a postawy i zachowania wyborcze społeczeństwa polskiego, red. D. Walczak- Duraj, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź-Płock.
• Matuszak G. (2010), O moralności polityków, w: Problemy współczesnej demokracji i moralności, red. J. Kopka, G. Matuszak, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
• Mazur M. (2009), Tendencje i cechy procesu profesjonalizacji kampanii wyborczych, w: Uczestnictwo w wyborach i kampaniach wyborczych po 1989 roku, red. J. Fras, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław.
• Mrozowski M. (2001), Media masowe: władza, rozrywka, biznes, Wydawnictwo Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa.
• Olędzki J. (2006), Public Relations w komunikacji społecznej, w: Public relations. Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju, red. J. Olędzki, D. Tworzydło, Wydawnictwo PWN, Warszawa.
• Pawelczyk P, Piontek D. (1999), Socjotechnika w komunikowaniu politycznym, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Nauk Politycznych i Dziennikarstwa U AM, Poznań.
• Pawelczyk P. (2005), Marketing polityczny w dyktaturze mas, w: Problemy współczesnej demokracji w ujęciu socjotechnicznym, red. P. Pawelczyk, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM, Poznań.
• Przybylski H. (2004), Politologia, Wydawnictwo Śląsk, Katowice-Warszawa.
• Reykowski J. (2005), Psychologia polityczna, w: Psychologia. Podręcznik akademicki, t. III, red. J. Strelau, Wydawnictwo GWP, Gdańsk 2005.
• Sartori G. (2007), Homo videns. Telewizja i postmyślenie, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
• Stojkow M. (2011), Polityka na Facebooku, czyli przemiany komunikacji politycznej, w: Aksjologiczny i pragmatyczny w y m i a r współczesnej polityki, red. D. Walczak-Duraj, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
• Stróżyk J„ Włoczyk P. (2011), Partie wydadzą miliony, „Rzeczpospolita” z dnia 4.08.2011 r.
• Sztumski J. (2002), Skuteczność komunikowania marketingowego w polityce, w: Marketing polityczny a postawy i zachowania wyborcze społeczeństwa polskiego, red. D. Walczak-Duraj, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź-Płock.
• Ulicka G. (2010), Marketing polityczny a treści i postrzeganie polityki, „Studia Politologiczne”, nr 16.
• Walczak-Duraj D. (2006), Wykorzystanie Internetu w komunikacji politycznej, w: Społeczeństwo informacyjne. Aspekty funkcjonalne i dysfunkcjonalne, red. L. H. Haber, M. Niezgoda, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
• Wilkos S. (2010), Strategia komunikacji politycznej jako odpowiednik strategii budowania marki w biznesie, „Studia Politologiczne”, nr 16.
• Wiszniowski R. (2002), Wprowadzenie do teorii marketingu politycznego, w: Marketing polityczny w teorii i praktyce, red. A. W. Jabłoński, L. Sobkowiak, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław.
• Żuk P. (2006), Media a kontrola społeczna w czasach „wolności rynkowej”, w: Media i władza Demokracja, wolność przekazu i publiczna debata w warunkach globalizacji mediów, red P. Żuk, Wydawnictwo Scholar, Warszawa.

Identifiers

DOI

10.14746/pp.2013.18.4.13