Rezyliencja jako paradygmat bezpieczeństwa w czasach przewlekłych kryzysów

• Authors: Maciej Stępka

Title variants

EN

Resilience – searching for security in times of protracted crises

Abstracts

EN

In times of protracted and periodic crises such as epidemics, increased migratory flows and climate change, resilience has become an attractive and increasingly relevant approach to security. It opens new avenues of inquiry about crisis management introducing a refreshed perspective on diffusion of responsibility or temporality of security. Resilience is understood as an ensemble of societal and individual mechanisms for dealing with crisis situations, adaptive capabilities and “bouncing back” to a form of normal state after a period of crisis. This article discusses the complexity of resilience, outlining a synthesis of the current understanding of this concept from political and security perspectives, and promoting resiliencism as a promising analytical framework. In this way, the article calls for more significant inclusion of resilience in studies on Polish security practices and discourses.

PL

W dobie przewlekłych i cyklicznych kryzysów takich jak epidemie, wzmożone ruchy migracyjne, czy zmiany klimatyczne rezyliencja stała się atrakcyjnym i zyskującym na popularności podejściem do bezpieczeństwa. Dostarcza ona inspiracji do zmiany sposobu myślenia o zarządzaniu kryzysowym, rozproszeniu odpowiedzialności za bezpieczeństwo czy temporalności zagrożeń. Rezyliencja skupia uwagę na wspólnotowych i indywidualnych mechanizmach radzenia sobie z kryzysami, adaptacji do ciężkich warunków oraz powrocie do jakiejś formy normalnego stanu po okresie kryzysu. Celem artykułu jest przegląd i przybliżenie koncepcji rezyliencji, zaoferowanie syntezy obecnego rozumienia tej koncepcji oraz porównanie jej różnych inkarnacji w perspektywie nauk o polityce i bezpieczeństwie. Autor postuluje, iż rezyliecja jest obiecującym podejściem teoretycznym, i tym samym powinna być szerzej wykorzystywana w badaniach nad polskimi dyskursami i praktykami bezpieczeństwa.

Keywords

EN

resilience; risk; security; crisis management; COVID-19

PL

rezyliencja; ryzyko; bezpieczeństwo; zarządzanie kryzysowe; COVID-19

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Przegląd Politologiczny
• Year: 2021
• Issue: 2
• Pages: 105-117

Dates

published

2021

Contributors

author

Maciej Stępka

• Uniwersytet Jagielloński Kraków

• https://orcid.org/0000000222298499

References

• Adey P., Anderson B. (2012), Anticipating emergencies: Technologies of preparedness and the matter of security, „Security Dialogue”, vol. 43, nr 2.
• Aldrich D. P., Meyer M. A. (2015), Social Capital and Community Resilience, „American Behavioral Scientist”, vol. 59, nr 2.
• Aradau C., Lobo-Guerrero L., van Munster R. (2008), Security, Technologies of Risk, and the Political: Guest Editors’ Introduction, „Security Dialogue”, vol. 39, nr 2–3.
• Aradau C., van Munste R. (2011), Politics of Catastrophe. Genealogies of the Unknown, Routledge, London–New York.
• Berkes F., Ross H. (2013), Community Resilience: Toward an Integrated Approach, „Society & Natural Resources”, vol. 26, nr 1.
• Bonanno G. A. (2004), Loss, Trauma, and Human Resilience: Have We Underestimated the Human Capacity to Thrive After Extremely Aversive Events?, „American Psychologist”, vol. 59, nr 1.
• Bourbeau P. (2013), Resiliencism: premises and promises in securitization research, „Resilience”, vol. 1, nr 1.
• Bourbeau P. (2015), Resiliencism and security studies: initiating a dialogue, w: Contesting Security: Strategies and Logics, red. T. Balzacq, Routledge, London–New York.
• Brassett J., Croft S., Vaughan-Williams N. (2013), Introduction: An Agenda for Resilience Research in Politics and International Relations, „Politics”, vol. 33, nr 4.
• Brassett J., Vaughan-Williams N. (2015), Security and the performative politics of resilience: Critical infrastructure protection and humanitarian emergency preparedness, „Security Dialogue”, vol. 46, nr 1.
• Cavelty M. D., Prior T. (2013), Resilience in Security Policy: Present and Future, „CSS Analysis in Security Policy”, nr 142.
• Chandler D. (2014), Resilience : the governance of complexity, Routledge, London–New York.
• Chandler D. (2020), Security through societal resilience: Contemporary challenges in the Anthropocene, „Contemporary Security Policy”, vol. 41, nr 2.
• Coaffee J., Fussey P. (2015), Constructing resilience through security and surveillance: The politics, practices and tensions of security-driven resilience, „Security Dialogue”, vol. 46, nr 1.
• Dacko M., Dacko A. (2018), Studia nad rozwojem obszarów wiejskich – od paradygmatu wzrostu do rezyliencji, Wieś i Rolnictwo, vol. 179, nr 2.
• Drobniak A. (2018), Programowanie rezyliencji miejskiej – przykład dzielnicy Załęże w Katowicach, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu”, nr 502.
• Dunn Cavelty M., Kaufmann M., Søby Kristensen K. (2015), Resilience and (in)security: Practices, subjects, temporalities, „Security Dialogue”, vol. 46, nr 1.
• Estêvão P., Calado A., Capucha L. (2017), Resilience: Moving from a “heroic” notion to a sociological concept, „Sociologia, Problemas e Praticas”, nr 85.
• Fletcher D., Sarkar M. (2013), Psychological Resilience, „European Psychologist”, vol. 18, nr 1.
• Folke C., Carpenter S. R., Walker B., Scheffer M., Chapin T., Rockström J. (2010), Resilience thinking: Integrating resilience, adaptability and transformability, „Ecology and Society”, vol. 15, nr 4.
• Grove K. (2013), On resilience politics: from transformation to subversion, „Resilience”, vol. 1, nr 2.
• Gruszczak A. (2016), Resilience and Mitigation in Security Management: Concepts and Concerns, „Forum Scientiae Oeconomia”, vol. 4, nr 1.
• Grzegorzewska I. (2013), Odporność psychiczna dzieci alkoholików, Scholar, Kraków.
• Gunderson L. H. (2000), Ecological Resilience – In Theory and Application, „Annual Review of Ecology and Systematics”, vol. 31, nr 1.
• Handmer J. W., Dovers S. R. (1996), A Typology of Resilience: Rethinking Institutions for Sustainable Development, „Industrial & Environmental Crisis Quarterly”, vol. 9, nr 4.
• Harff B., Gurr T. R. (1998), Systematic Early Warning of Humanitarian Emergencies, „Journal of Peace Research”, vol. 35, nr 5.
• Holling C. S. (1973), Resilience and Stability of Ecological Systems, „Annual Review of Ecology and Systematics”, vol. 4, nr 1.
• Juncos A. E. (2017), Resilience as the new EU foreign policy paradigm: a pragmatist turn?, „European Security”, vol. 26, nr 1.
• Kaufmann M. (2013), Emergent self-organisation in emergencies: resilience rationales in interconnected societies, „Resilience”, vol. 1, nr 1.
• Kaufmann M. (2016), Exercising emergencies: Resilience, affect and acting out security, „Security Dialogue”, vol. 47, nr 2.
• Lucini B. (2014), Disaster Resilience from a Sociological Perspective: Exploring Three Italian Earthquakes as Models for Disaster Resilience Planning, Springer, Cham.
• Lund Petersen K. (2008), Terrorism: When Risk Meets Security, „Alternatives: Global, Local, Political”, vol. 33, nr 2.
• Manyena S. B. (2006), The concept of resilience revisited, „Disasters”, vol. 30, nr 4.
• Methmann C., Oels A. (2015), From “fearing” to “empowering” climate refugees: Governing climate-induced migration in the name of resilience, „Security Dialogue”, vol. 46, nr 1.
• Niemann A., Schmidthäussler N. (2014), The Logic of EU Policy-Making on (Irregular) Migration: Securitisation or Risk?, „Mainz Papers on International and European Politics”, nr 6.
• Norris F. H., Stevens S. P., Pfefferbaum B., Wyche K. F., Pfefferbaum R. L. (2008), Community resilience as a metaphor, theory, set of capacities, and strategy for disaster readiness, „American Journal of Community Psychology”, vol. 41, nr 1–2.
• Olsson L., Jerneck A., Thoren H., Persson J., O’Byrne D. (2015), Why resilience is unappealing to social science: Theoretical and empirical investigations of the scientific use of resilience, „Science Advances”, vol. 1, nr 4.
• Paton D., Johnston D. (2001), Disasters and communities: Vulnerability, resilience and preparedness, „Disaster Prevention and Management: An International Journal”, vol. 10, nr 4.
• Prior T. (2017), NATO : Pushing Boundaries for Resilience, „CSS Analyses in Security Policy”, nr 213.
• Pyka R. (2018), Kultura jako czynnik miejskiej rezyliencji na przykładzie dawnych miast przemysłowych należących do Sieci Miast Kreatywnych UNESCO. Przypadek dwóch miast: Katowice i Saint-Étienne, „Kultura i Społeczeństwo”, vol. 62, nr 3.
• Stepka M. (2016), Assessing risks. A critical perspective on conflict early warning systems, „Studies in Politics and Society”, vol. 14, nr 4.
• Walsh-Dilley M., Wolford W. (2015), (Un)Defining resilience: subjective understandings of ‘resilience’ from the field, „Resilience”, vol. 3, nr 3.
• Wildavsky A. (1988), Searching for Safety, Transaction Publishers, New Brunswick.
• Zebrowski C. (2013), The nature of resilience, „Resilience”, vol. 1, nr. 3.

Identifiers

DOI

10.14746/pp.2021.26.2.7

Biblioteka Nauki

1912271