Nazwy w dyskursie – w kontekście koncepcji wtórnej oralności

• Authors: Mariusz Rutkowski
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

In the paper, the chosen cases of using the proper names revealing the residual orality in the term of Walter Ong are presented. What is characteristic, proper names are used in the extensive, aggregative formulas, in their full-forms rather than in potential abbreviated forms (e.g. name of Polish political party Prawo i Sprawiedliwość instead its abbreviation PiS). Another feature is formulas with the stable collocations, used for strengthen the persuasive value of the utterances. Another residual orality features are: agonistically toned and homeostatic – proper names in those utterances may assist in the political rhetoric, or ever strengthen the creation of the new political myths.

Keywords

PL

proper names; residual orality; discourse; political rhetoric

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
• Year: 2017
• Volume: 24
• Issue: 1
• Pages: 145-158

Dates

published

2017-08-10

Contributors

author

Mariusz Rutkowski

• Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

References

• Janicki Mariusz, Władyka Wiesław (2015), 10 win Tuska, „Polityka”, wersja online: http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kraj/1639689,1,czym-zawinil-donald-tusk.read [dostęp: 20 kwietnia 2016].
• Lord Albert (1975), O formule, przeł. Wiesław Krajka, „Literatura Ludowa”, t. 4/5, s. 62–75.
• Maffesoli Michel (2008), Czas plemion. Schyłek indywidualizmu w społeczeństwach ponowoczesnych, przeł. Marta Bucholc, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
• McLuhan Marshall (1962), Gutenberg Galaxy, University of Toronto Press, Toronto.
• Ong Walter J. (1992), Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii, przeł. Józef Lapola, Wydawnictwo KUL, Lublin.
• Paradowska Janina (2001), Ruch dwóch, „Polityka”, 21 lipca, s. 20–23.
• Reeves Byron, Nass Clifford (2000), Media i ludzie, przeł. Hanna Szczerkowska, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa.
• Rogozińska Anna (2007), Oralność, piśmienność, elektoralność. Dyskusje wokół koncepcji Waltera Onga, w: Almanach antropologiczny. Oralność / piśmienność, red. Andrzej Mencwel, Grzegorz Godlewski i in., Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 191–203
• Rutkowski Mariusz (2011), Hipertekst a styl, w: Odmiany stylowe polszczyzny dawniej i dziś, red. Urszula Sokólska, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok, s. 265–276.
• Rutkowski Mariusz (2013), Nazwa w systemie – nazwa w tekście, w: Niejedno ma imię… Prace onomastyczne i dialektologiczne dedykowane Profesor Ewie Wolnicz-Pawłowskiej, red. Ewa Dzięgiel, Teresa Korpysz, Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa, s. 323–329.
• Skowronek Katarzyna (2006), O roli deskrypcji jednostkowej w tekście. Od teorii logicznej do pragmatyki języka, w: Manuscula linguistica in honorem Alexandrae Cieślikowa oblata, red. Kazimierz Rymut, Katarzyna Skowronek i in., Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków, s. 437–456.
• Skowronek Katarzyna, Galasiński Dariusz (2000), Krytyczna analiza nazw własnych polskim dyskursie politycznym, w: Onomastyka polska a nowe kierunki językoznawcze, red. Magdalena Czachorowska, Łucja M. Szewczyk, WSP, Bydgoszcz, s. 75–95.
• Tannen Deborah (1999), Ty nic nie rozumiesz! Kobieta i mężczyzna w rozmowie, przeł. Agnieszka Sylwanowicz, Zysk, Poznań.
• Wodak Ruth (2011), Wstęp: badania nad dyskursem – ważne pojęcia i terminy, w: Jakościowa analiza dyskursu w naukach społecznych, red. Ruth Wodak, Michał Krzyżanowski, przeł. Danuta Przepiórkowska, Oficyna Wydawnicza Łośgraf, Warszawa, s. 9–48.

Identifiers

DOI

10.14746/pspsj.2017.24.1.9