Ambiwalencja jako próba odzyskania autentyzmu w reprezentacji Szoa. Przykład Arnošta Goldflama

• Authors: Agata Firlej

Title variants

EN

Ambivalence as an Attempt to Regain Authenticity in the Shoah Representation. The Example of Arnošt Goldflam

Abstracts

EN

The starting point for this research is the crisis in discourse and pedagogy related to the representation of the Holocaust, as well as the crisis of empathy in its perception, signaled by, among others, Ernst van Alphen. With the passage of time increasing numbers of representations appear that push the boundaries of inappropriateness, requiring new approaches and new scientific findings. The Czech playwright Arnošt Goldflam, a representative of the second generation of survivors and at the same time an artist associated with the independent culture of the 1960s and 1970s, uses the category of ambivalence in his plays about the Holocaust, which may be considered as flirting with inappropriate representations of Shoah, leading to a convincing attempt to overcome its crisis.

Keywords

EN

Holocaust; Ambivalence; Drama; Arnošt Goldflam; Humour

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Poznańskie Studia Slawistyczne
• Year: 2023
• Issue: 24
• Pages: 27-41

Dates

published

2023

Contributors

author

Agata Firlej

• Adam Mickiewicz University in Poznań

• https://orcid.org/0000000239281079

References

• Adorno, T.W. (2005). Education after Auschwitz. „Critical Models: Interventions and Catchwords”. New York, NY: Columbia University Press. https://josswinn.org/wpcontent/uploads/2014/12/AdornoEducation.pdf. 12.04.2023.
• Alphen van, E. (1997). Caught by History. Holocaust Effects in Contemporary Art, Literature, and Theory. Stanford: Stanford University Press.
• Alphen van, E. (2004). Zabawa w Holocaust. Przeł. K. Bojarska. „Literatura na Świecie”, nr 1–2, s. 217–245.
• Fazan, A. (2011). Zapomnienie, wyb/paczenie: zabawy zwojenną przeszłością wdramacie najnowszym. „Dialog”, nr 11, s. 44–58.
• Felman, S., Laub, D. (1992). Testimony. Crises of Witnessing in Literature, Psychoanalysis and History. London: Routledge.
• Holý, J. (2011). Willy Mahler’s Theresienstadt Diary and Arnošt Goldflam’s Play Sweet Theresienstadt (Sladký Theresienstadt). http://cl.ff.cuni.cz/holokaust/wp-content/uploads/jiri-holy-arnostgoldflam.pdf. 06.04.2023.
• Hulc, V., Pavelka, Z. (2010). A. G. jako Voyeur a Masochista. W: Písek a jiné kousky. Brno: Vĕtrné mlýny, s. 547–556.
• Janaszek-Ivaničková, H. (1997). Postmodernizm wliteraturze i kulturze krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Katowice: Wydawnictwo UŚ.
• Kryl, M. (2011). Sladký Theresienstadt?, „Terezínské listy”, nr 39, s. 158–182. Krzemińska, K. (2010). Kicz w kinie holokaustowym. „Zagłada Żydów. Studia i Materiały”, nr 6, s. 52–68.
• Krofta, J. (2017). Sąsiedzi. Rozmowy w Dialogu. „Dialog” nr 7–8 (728–729). https:// www.dialog-pismo.pl/rozmowy-dialogu/sasiedzi. 15.04.2023.
• Szajnert, D. (2013). Skandal kiczu, kicz skandalu – o filmowych i literackich reprezentacjach Zagłady. W: Skandal wtekstach kultury, t. 2. Red. M. Dąbrowska, J. Nadolna, M. Skibińska, M.Ursel. Warszawa: DiG 2013, s. 99–113.
• Lyotard, J.-F. (1997). Kondycja ponowoczesna. Przeł. M.Kowalska, J. Migasiński. Warszawa: Aletheia.
• Merton, R.K. (1976). Sociological Ambivalence and Other Essays. New York, NY: MacMillan Publishing.
• Peschel, L. (2009). The Prosthetic Life: Theatrical Performance, Survivor Testimony and the Terezín Ghetto, 1941–1963. Minneapolis: ProQuest. https://conservancy.umn.edu/bitstream/handle/11299/57261/Peschel_umn_0130E_10784.pdf?sequnce=1. 11.04.2023.
• Saltzman, L. (2004). Awangarda i kicz raz jeszcze. O etyce reprezentacji. Przeł. K. Bojarska. „Literatura na Świecie”, nr 1–2 (390–391), s. 201–215.
• Sontag, S. (2012). Przeciw interpretacji i inne eseje. Przeł. M. Pasicka, A. Skucińska, D. Żukowski. Kraków: Karakter.
• Witkowski, L. (1997). Hipoteza przewrotu Mertonowskiego. „Socjologia Wychowania”, nr 13 (317), s. 219–234. https://tinyurl.com/52ffxt2a. 13.04.2023.
• Žantovská, K. (1995). Český mýtus věčného Žida. „Svět a divadlo”, nr 7, s. 141–142.

Identifiers

DOI

10.14746/pss.2023.24.1

Biblioteka Nauki

30148728