Istota przestępstw indywidualnych

• Authors: Łukasz Pilarczyk

Title variants

EN

The essence of individual crimes

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Celem artykułu jest przedstawienie dotychczasowych opracowań na temat istoty przestępstw indywidualnych oraz wskazanie najważniejszych cech tej grupy czynów zabronionych. Zdaniem autora bowiem brakuje opracowań dogłębnie zajmujących się tą tematyką. W pierwszej kolejności autor wskazuje na nieścisłości związane z samą nazwą tej kategorii czynów zabronionych i niepotrzebnym użyciem w ich nazwie słowa „przestępstwo” oraz określa, jakiego rodzaju normy występują przy tego rodzaju czynach zabronionych. Charakteryzuje także różnice pomiędzy przestępstwami indywidualnymi a powszechnymi. Ponadto autor wskazuje na to, jak niejednorodna jest kategoria przestępstw indywidualnych, o czym świadczy ilość różnego rodzaju cech charakteryzujących podmioty tych przestępstw. Dowodem tej niejednorodności jest także liczba grup czynów zabronionych, które są podobne do przestępstw indywidualnych. Autor stara się wskazać na zasadnicze różnice i podobieństwa między nimi a przestępstwami indywidualnymi, zastanawiając się, czy ich odróżnianie od siebie ma sens. Na końcu przechodzi do kluczowego zagadnienia, jakim jest określenie cech, które wyróżniają przestępstwa indywidualne. Tą cechą przede wszystkim jest możliwość lub nie popełnienia danego przestępstwa przez wszystkich ludzi, która to możliwość ma charakter niezależny od sprawcy, ale uzależniony od jego relacji ze światem zewnętrznym.

EN

The purpose of this article is presentation of the exiting studies on the nature of individual crimes and identification of the main attributes of these acts. In the author’s opinion this subject matter has been neglected by scholars and therefore needs a more thorough analysis. First, the author points to the inaccuracies concerning the very name this category of prohibited acts has been given, and the abuse of the term ‘crime’ when referring to those acts. After that, he specifies which types of norms apply to these types of acts. He also describes the differences between individual and common crimes, and draws attention to the considerable heterogeneity of individual crimes, as can be seen from the quantity of various attributes describing the perpetrators of these crimes. The number of classes of prohibited acts that are similar to individual crimes is an additional proof of that variety. The next step is to show the essential differences between prohibited acts and individual crimes, asking a question, though, whether making such distinction makes any sense. Finally, the key issue, which is the specification of the distinctive features differentiating individual crimes, is addressed. These are the features that are primarily responsible for the possibility of committing or not committing of a crime by anyone, which possibility is of a nature independent of the perpetrator, but relative to his relationship with the external world.

Keywords

PL

prawo karne; przestępstwa indywidualne; przestępstwa powszechne; współsprawstwo

EN

criminal penal law; individual crimes; common crimes; abetment in crime; criminal penal law; individual crimes; common crimes; abetment in crime

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
• Year: 2014
• Volume: 76
• Issue: 4
• Pages: 189-201

Dates

published

2014-01-01

Contributors

author

Łukasz Pilarczyk

• Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

References

• Bafia J., Polskie prawo karne, Warszawa 1989.
• Buchała K., Zoll A., Polskie prawo karne, Warszawa 1995.
• Bugajski W., O przestępstwach indywidualnych, Państwo i Prawo 1965, z. 5-6.
• Dębski R., O teoretycznych podstawach regulacji współdziałania przestępnego w Kodeksie karnym z 1997 r., Studia Prawno-Ekonomiczne 1998.
• Lisocki S., Karalność podżegania i pomocnictwa do przestępstw indywidualnych w kodeksie karnym polskim, Czasopismo Prawne i Ekonomiczne 1938.
• Makarewicz J., Bezkarność podżegania i pomocnictwa, Przegląd Prawa i Administracji 1934.
• Pohl Ł., Prawo karne. Wykład części ogólnej, Warszawa 2012.
• Pohl Ł., Struktura normy sankcjonowanej w prawie karnym. Zagadnienia ogólne, Poznań 2007.
• Rajzman H., Zarys wykładu prawa karnego, Rzeszów 1968.
• Strycharz S., Podżeganie i pomocnictwo do przestępstw indywidualnych, Nowe Prawo 1971, nr 1.
• Śliwowski J., Prawo karne, Warszawa 1975.
• Tarnawski M., Zabójstwo uprzywilejowane w ujęciu polskiego prawa karnego, Poznań 1981.
• Tyszkiewicz L., Współdziałanie przestępne i główne pojęcia z nim związane w polskim prawie karnym, Poznań 1964.
• Waszczyński J. (red.), Prawo karne w zarysie. Nauka o ustawie karnej i przestępstwie, Łódź 1992.
• Wąsek A., Współsprawstwo w polskim prawie karnym, Warszawa 1977.
• Wolter W., Nauka o przestępstwie, Warszawa 1973.
• Wolter W., Podżeganie i pomocnictwo do przestępstw kwalifikowanych, Wojskowy Przegląd Prawniczy 1974, nr 1.
• Wróbel W., Zoll A., Polskie prawo karne. Część ogólna, Kraków 2013.
• Zoll A., O normie prawnej z punktu widzenia prawa karnego, Krakowskie Studia Prawnicze 1990.

Identifiers

DOI

10.14746/rpeis.2014.76.4.13