Polityka informacyjna organizacji terrorystycznych – na przykładzie Daesh

• Authors: Magdalena El Ghamari

Title variants

EN

Information policy of terrorist organizations – on the example of Daesh

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Polityka informacyjna w aspekcie ekstremizmu islamskiego jest tematyką niezwykle obszerną oraz skomplikowaną. Dlatego należytym jest, by na samym początku określić, co zgodnie z przyjętym zamierzeniem prezentowanej treści, należy rozumieć pod pojęciem polityki informacyjnej oraz propagandy fundamentalistów. Przedstawiony artykuł obejmuje szerokie spectrum propagandy polityczno, kulturowo, społecznej, jak również techniki masowej perswazji, charakteryzujące społeczeństwo postindustrialne. W tym obszarze obejmuje umiejętne posługiwanie się obrazami, sloganami i symbolami, odwołującymi się do uprzedzeń oraz emocji odbiorców, przez organizacje terrorystyczne. Zidentyfikowane zostały obszary efektywnej komunikacji, oparte na wielorakich płaszczyznach, mające na celu skłonienie odbiorcy do „dobrowolnego” przyjęcia punktu widzenia organizacji terrorystycznych. Płaszczyzny komunikacji, są zależne od grupy docelowej odbiorców, których można podzielić wedle zajmowanego statusu społecznego, majętności, przekonań religijnych, postaw społecznych, konserwatyzmu czy też opcji politycznej. W badanym kontekście, wymiar informacyjny, ekstremizmu islamskiego będzie obejmował działania grup ekstremistów, powołujących się na stworzenie kalifatu muzułmańskiego oraz tworzenie Daesh (ang. Islamic State) Państwa Islamskiego. Z uwagi, iż sama historia oraz tematyka funkcjonowania, legalności oraz działań bezpośrednich ISIS, nie jest tematyką niniejszego artykułu, zostaną przedstawione jedynie metody działania polityki informacyjnej, sposoby wykorzystywania popularnych massmediów, w celach propagandowych, czy też werbunkowych, samej organizacji. Wymiar informacyjny będzie dlatego opierał się głównie na propagandzie politycznej, religijnej oraz metodach dezinformacji potencjalnego odbiorcy.

EN

Information policy analyzed with reference to Islamic extremism is an extremely comprehensive and complex issue. It is therefore appropriate to start by defining what is meant by information policy and fundamentalist propaganda with reference to the contents of this paper. The article covers a wide spectrum of political, cultural and social propaganda, as well as mass persuasion techniques that characterize post-industrial society. It discusses terrorist organizations’ skilful use of images, slogans and symbols relating to the prejudices and emotions of the audience. It identifies the areas of effective communication exercised through various channels, aimed at persuading the audience to “voluntarily” adopt the point of view of the terrorist organizations. These communication channels depend on the target audience, which can be divided in terms of social status, wealth, religious beliefs, social attitudes, conservatism or political options. In this context, the information dimension of Islamic extremism includes the activities of extremist groups referring to the establishment of the Muslim caliphate and the creation of Daesh (Islamic State). Since the history, operation, legal status and direct actions of ISIS are not the subject of this article, only its information policy methods, the ways in which popular mass media are used for the purposes of propaganda or recruitment will be presented. The information dimension will, therefore, primarily refer to political and religious propaganda and the methods of misinforming potential recipients.

Keywords

PL

informacja; propaganda; wymiar informacyjny; dezinformacja; Państwo Islamskie; organizacje terrorystyczne; polityka informacyjna

EN

MENA region; security; terrorism; interculturalism; crisis response operations; migrations; MENA region; security; terrorism; interculturalism; crisis response operations; migrations

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
• Year: 2017
• Issue: 3
• Pages: 97-120

Dates

published

2019-06-14

Contributors

author

Magdalena El Ghamari

• Collegium Civitas Centrum Badań nad Ryzykami Społecznymi i Gospodarczymi Pracownia Bezpieczeństwa Kulturowego

References

• Abramowska J. (1985), O bajce politycznej, w: Miejsca wspólne. Szkice o komunikacji literackiej i artystycznej, pod red. E. Balcerak, S. Wysłouch, Warszawa.
• Aronson E. (1987), Człowiek – istota społeczna, tłum. J. Radzicki, PWN, Warszawa.
• Bennett M. R. (2002), Espionage: An Encyclopedia of Spies and Secrets, Virgin Books, Londyn.
• Chumley C. K. (2014), Terrorists go ‘Jihad Cool,’ use rap to entice young Americans, Times, 22.09, Washington.
• El Ghamari M. (2015), Informacyjny wymiar ekstremizmu islamskiego na Przykładzie Państwa Islamskiego, e-terroryzm, 02.2015.
• Emerson S. (2014), Jihad is Cool: Jihadist Magazines Recruit Young Terrorists, „Family Security Matters”, 22.10.2014.
• Fiske J. (2010), Zrozumieć kulturę popularną, przeł. K. Sawicka, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
• Gąsiorowska H. (2009), Bunt w kulturze masowej: Komiks, „Literacje”, nr 1 (15).
• Hall S. (1996), Who Needs ‘Identity’?, w: Questions of Culture Identity, red. S. Hall, P. du Gay, SAGE Publications Ltd, London.
• Harwas-Napierała B., Liberska H. (red.) (2007), Tożsamość a współczesność. Nowe tendencje i zagrożenia, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
• Hisham A. (2014), Is Extremist Hip Hop Helping ISIS?, „Cicero”, 29.09.2014.
• http://warrior.scout.com/story/1414293-the-jihad-shopping-network-courtesy-of-isis.
• http://www.bbn.gov.pl/pl/wydarzenia/6570,Rola-dezinformacji-w-konfliktachzbrojnych.html.
• https://addawlah.wordpress.com/2015/03/.
• Italiano L. (2014), American Muslims flocking to jihadist group, „New York Post”, 22.09.2014.
• „Jihadology” (2014), vol. 5, Issue 3.
• Kahn A., Al Qaeda’s New Front: Jihadi Rap, „Politico”, 29.10.2014.
• Klausen J. (2014), The YouTube Jihadists: A Social Network Analysis of Al-Muhajiroun’s Propaganda Campaign, „Perspectives on Terrorism”, nr 6 (1), 22.11.2014.
• Lenczowski J. (1985), Soviet Disinformation: An Overview, „Background”, nr 465, 20 październik, The Heritage Foundation, Waszyngton DC.
• Lepa E. (1994), Świat propagandy, Wyd. Tygodnik Katolicki „Niedziela”, Częstochowa.
• Lewczenko S. (1988), Private Channel, w: Influence: A KGB Disinformation Tool, Counterpoint: A monthly report on Soviet Active Measures, t. 3, nr 11, kwiecień.
• „Magazyn Dabiq”, nr 1–8.
• „Magazyn INSPIRE”, nr 1–5.
• „Magazyn Politico”, 17.08.2014.
• McLuhan M. (2004), Zrozumieć media. Przedłużenie człowieka, Warszawa.
• McQuail D. (2007), Teoria komunikowania masowego, Warszawa.
• Melosik Z. (2007), Kultura popularna, walka o znaczenie i pedagogika, w: Kultura popularna i (re)konstrukcje tożsamości, A. Gromkowska-Melosik (red.), Wyższa Szkoła Humanistyczna w Lesznie, Poznań–Leszno.
• Nieć M. (2007), Zjawisko „porzucania propagandy” (na tle historii komunikowania ... Prasa dawniej i dziś, w: Oblicza współczesnej polityki, Kielce.
• „Policy Watch” 2278, Washington Institute for Near East Policy, 30.10.2014.
• Postman N. (2002), Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-businessu, przeł. L. Niedzielski, Wydawnictwo MUZA, Warszawa.
• „Research Notes” (2014), 20, Washington Institute for Near East Policy.
• Staniak M. (1985), Socjotechnika propagandy w walce informacyjnej, „Zeszyty Prasoznawcze”, nr 2.
• Storey J. (2003), Studia kulturowe i badania kultury popularnej. Teorie i metody, przeł. J. Barański, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
• Stuster J. D. (2014), 9 Disturbingly Good Jihadi Raps, „Foreign Policy”, 9.04.2014.
• Szkudlarek T., Melosik Z. (1998), Kultura, tożsamość i edukacja. Migotanie znaczeń, Wydawnictwo Impuls, Kraków.
• Sztumski J. (1990), Propaganda – jej problemy i metody, seria: Skrypty Uniwersytetu Śląskiego, nr 438, Katowice.
• Tharoor I. (2014), The strange role of rappers in the Islamic State’s jihad, „The Washington Post” 29.10. 2014.
• Wojciszke B. (2009), Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
• Zimbardo P. G., Ruch F. L. (1997), Psychologia i życie, Warszawa.

Identifiers

DOI

10.14746/ssp.2017.3.5