Homo religiosus a homo novus. Kiedy duchowość religijną można utożsamiać z chrześcijańską? Przykład praktycznego zastosowania w Papui Nowej Gwinei.

• Authors: Adam Józef Sobczyk

Title variants

EN

Homo religious - homo novus. When Religious Spirituality can be Identified with Christianity? Practical Application in Papua New Guinea.

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Człowiek jest z natury osobą religijna. Ma potrzebę transcendencji. Jednakże nie zawsze człowiek religijny jest tożsamy z chrześcijaninem. Nie można również utożsamiać duchowości religijnej z duchowością chrześcijańską. Człowiek religijny staje się nowym człowiekiem poprzez spotkanie z Chrystusem. Duchowość chrześcijańska to forma relacji z Bogiem osobowym objawionym w Jezusie Chrystusie. Przykładem uchrystusowienia są misje prowadzone w Papui Nowej Gwinei. Tam postać Bikmana przywódcy klanu, może dokonać chrystoformizacji i przyjmując Chrystusa przeszczepić duchowość chrześcijańską jako formę życia wspólnoty, której jest liderem.

EN

It should be noted, that a human is a religious being. However, homo religiosus is not explicitly synonymous to homo novus, just as it is impossible to identify the religious spirituality with the Christian spirituality. A human becomes novus through the contact with Christ. Examples of such an attainment of resemblance to Christ are to be found in missionary countries, such as Papua New Guinea. The study shows the role of the Bikman - the leader of a clan - as a homo novus that encourages the community to adopt the lifestyle of Christ. The author of the article presents the Bikman's significant roles and evangelization tasks towards the community entrusted to his care.

Keywords

PL

homo religiosus; homo novus; duchowość

EN

homo religiosus; homo novus; spirituality; homo religiosus; homo novus; spirituality

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Teologia i Moralność
• Year: 2013
• Volume: 8
• Issue: 2(14)
• Pages: 191-202

Dates

published

2013-01-01

Contributors

author

Adam Józef Sobczyk

• Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Wydział teologiczny, Toruń, Polska

References

• Burzawa W., Rola „Bikmana” w procesie inkulturacji w Papui Nowej Gwinei. Misyjne wyzwanie na Trzecie tysiąclecie, Rzym 1998.
• Chmielewski M, Vademecum duchowości katolickiej, Lublin 2004.
• Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Pastores dabo vobis,Watykan 1992.
• Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 1994.
• Nowak A.J., Homo religiosus. Leksykon duchowości katolickiej, red. M. Chmielewski, Lublin 2002.
• Nowak A.J., Identyfikacja postaw. Lublin 2000.
• Nowak A.J., Człowiek wiary, nadziei i miłości, Katowice 1988.
• Nowak A.J., Nowy człowiek, Rybnik 1997.
• Nowak A.J., Osobowość sakramentalna, Lublin 1997.
• Pius XII, Encyklika Humani generis.
• Secondin B., Goffi T., Corso di spiritualita. Esperienza-sistematica proiezioni, Brescia 1989.
• Sobczyk A. Communio caritatis Świętej Rodziny z Nazaretu jako wzór życia duchowego współczesnej rodziny katolickiej, Warszawa 2010.
• Sobór Watykański II. Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, Rzym 1965
• Tippet A., Salomon Islands christianity: A study in Growth and obstruction, London 1967.
• Witek S., Duchowość religijna, w: Encyklopedia katolicka, tom IV, red. R. Łukaszyk i inni. Lublin 1995.
• Zdybicka Z., Doświadczenie ludzkie podstawą afirmacji Boga. W: Homo meditans IV. Bóg i człowiek w doświadczeniu religijnym. red. W. Słomka. Lublin 1986.

Identifiers

DOI

10.14746/tim.2013.14.2.13