Świat przedstawiony w emitowanych w Polsce audycjach dla dzieci i młodzieży

• Authors: Tomasz Gackowski , Karolina Brylska , Marcin Łączyński

Abstracts

EN

The article is devoted to the content analysis of 19 broadcasts for children and teens in six leading television channels dedicated to minors recipients in Poland. The study has been conducted on the basis of 16 criteria reflecting the positive and negative attributes of the programmes. It has aimed to answer the question of how the world is depicted in these broadcasts, and furthermore what socio-cultural patterns are transmitted to children and adolescents watching their favourite fairy tales and film heroes. The research conducted has proved that it is possible to identify both the best, most valuable from the point of view of the child’s development and socialization channel (it is MiniMini+) and the most harmful, presenting negative values and negative patterns channel (which is Cartoon Network). The text presents the first in Polish media and sociological studies comparative analysis of such a large number of broadcasts for children and youth, and the analysis so widely verifying the content and formal elements of these broadcasts.

Keywords

EN

animated TV broadcasts; TV series for children; content analysis; education; media

• Publisher: Wydawnictwo Adam Marszałek
• Journal: Kultura i Edukacja
• Year: 2017
• Issue: 1(115)
• Pages: 151-181

Dates

published

2017

Contributors

author

Tomasz Gackowski

author

Karolina Brylska

author

Marcin Łączyński

References

• Center for Youth and Media Studies, The Alliance for Children and Television, (2007). A National Study on Children’s Television Programming in Canada. 2010. Pobrane z: http://www.ymamj.org/pdf/nationalstudy.pdf.
• Adamczyk, W. (2007). Dokąd wiedzie ekranowy bohater polską młodzież. W: S. Juszczyk, I. Polewczyk (red.), Dziecko w świecie wiedzy, informacji i komunikacji. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Baker, K., Raney, A.A. (2007). Equally Super-Gender-Role Stereotyping of Superheroes in Children’s Animated Programmes. Mass Communication & Society, 10 (1), s. 25-41.
• Bal, M. (2012). Narratologia. Wprowadzenie do teorii narracji. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Brooks, K. (2003). Nothing sells like teen spirit: the commodification of youth culture. W: K. Mallan, S. Pearce (red.), Youth cultures, texts, images, and identities. London: Praeger.
• Campbell, J. (2013a). Bohater o tysiącu twarzy. Kraków: Nomos.
• Campbell, J. (2013b). Potęga mitu. Kraków: Znak.
• Common Sense Media Research (2012). Children, Teens, and Entertainment Media: The View From The Classroom. Pobrane z: http://www.commonsensemedia.org/sites/default/files/research/view-from-the-classroom-final-report.pdf.
• Cook, J., Main, W. (2008). What is a Princess-Developing an Animated TV Program for Small Girls. Australian Feminist Studies, 23 (57), s. 401-415.
• Coyne, S., Whitehead, E. (2008). Indirect Aggression in Animated Disney Films. Journal of Communication, 58, s. 382-395.
• D’Allesio, M. i in. (2012). Children’s Preference for Television Programs, Journal of Applied Social Psychology, 42 (4), s. 822-833.
• Desmurget, M. (2012). Teleogłupianie. O zgubnych skutkach oglądania telewizji (nie tylko przez dzieci). Warszawa: Czarna Owca.
• Juszczyk, S., Polewczyk, I. (red.), (2007). Dziecko w świecie wiedzy, komunikacji i informacji. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Livingstone, S., Haddon, L. (2009). EU Kids Online: Final report. London: EU Kids online. Pobrane z: http://www.lse.ac.uk/media@lse/research/EUKidsOnline/EU%20Kids%20I%20(2006-9)/EU%20Kids%20Online%20I%20Reports/pl_summary.pdf.
• Feldman, R., Coast, E., Spielman, D. (1996). Television Exposure and Children’s Decoding of Nonverbal Behavior. Journal of Applied Social Psychology, 26 (19), s. 1718. Pobrane z: http://www.lse.ac.uk/media@lse/research/EUKidsOnline/EU%20Kids%20I%20(2006-9)/EU%20Kids%20Online%20I%20Reports/pl_summary.pdf1733.
• Gackowski, T., Łączyński, M., Departament Strategii KRRiT (2012). Polski rynek kanałów zdelokalizowanych-analiza zjawiska i rekomendacje, Analiza Biura KRRiT nr 13/2012. Pobrane z: http://pl.scribd.com/doc/127938909/Analiza-zwi%C4%85zanaz-programami-polskoj%C4%99zycznymi-rozpowszechnianymi-z-terytorium-innychpa%C5%84stw-a-skierowanymi-na-rynek-polski-Temat-analizy-to-Polski.
• Gajda, J., Juszczyk, S., Siemieniecki, B., Wenta, K. (2002). Edukacja medialna. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Gajda, J. (2003). Media w edukacji. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
• Gajda, J. (1998). Środki masowego przekazu w wychowaniu. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
• Kaiser Family Foundation (2010). Generation M2: Media in the Lives of 8-to 18-Year-Olds. Pozyskano z: http://kff.org/other/event/generation-m2-media-in-the-lives-of/.
• Gunter, B., Harrison, J. (1997). Violence in Children’s Programmes on British Television. Children & Society, 11, s. 143-156.
• Izdebska, J. (1995). Rodzina, dziecko, telewizja. Szanse wychowawcze i zagrożenia telewizji. Białystok: Trans Humana.
• Izdebska, J. (2007). Dzieciństwo medialne współczesnych dzieci. W: J. Izdebska (red.), Dziecko w świecie wiedzy, informacji i komunikacji. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Izdebska, J. (2007). Dziecko w świecie mediów elektronicznych. Teoria, badania, edukacja medialna. Białystok: Trans Humana.
• Kirwil, L. (1999). Elementy interesujące i nudne w programach telewizyjnych dla dzieci. W: J. Chruścińska, E. Kubisz (red.), Dzieci a mass media. Materiały z ogólnopolskiego seminarium, Zielona Góra, 22-23 października 1998 roku, Warszawa: Centrum Ustawicznego Kształcenia Dziennikarzy.
• Kołodziejczyk, A. (2003). Dziecięca koncepcja fikcji, czyli co jest „na niby” w telewizji. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Korr, J. (2008). Healthy Cartoons-a content analysis of food in children’s animated television programs. Food, Culture and Society, 11 (4), 449-462.
• Kossowski, P. (1999). Dziecko i reklama telewizyjna. Warszawa: Żak.
• Krajewska, A. (2003). Obraz świata społecznego w filmach animowanych dla dzieci. W: B. Łaciak (red.), Dziecko we współczesnej kulturze medialnej. Warszawa: Instytut Spraw Publicznych.
• Lévi-Strauss, C. (2009). Antropologia strukturalna. Warszawa: Aletheia.
• Łaciak, B. (2003). Obraz dziecka w prasie i telewizji. W: B. Łaciak (red.), Dziecko we współczesnej kulturze medialnej. Warszawa: Instytut Spraw Publicznych.
• Litwińska, K. (2008). Reklamy telewizyjne i ich oddziaływanie na emocje dzieci w wieku przedszkolnym. Lublin: Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
• López-Sánchez, C., Tur-Viñes, V., García-Castillo, J. (2010). Evaluation of the protagonist-antagonist dichotomy in Spanish television content targeting children. Revista Latina de Comunicación Social, 65, s. 553-560.
• TNS OBOP (2004). Lubimy rozmawiać z dziećmi. Pobrane z: http://obop-arch.tnsglobal.pl/uploads/753/TNSOBOP_rodzice__dzieci.doc.
• Siemieniecki, B. (red.), (2006a). Manipulacja informacją w mediach a edukacja. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Siemieniecki, B. (red.), (2006b). Manipulacja, media, edukacja. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Marcol, K. (2006). Wpływ mediów na folklor dziecięcy. W: S. Juszczyk, I. Polewczyk (red.), Media wobec wielorakich potrzeb dziecka. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Strykowski, W. (red.), (2000). Media a edukacja. Poznań: eMPi2.
• Izdebska, J. (red.), (2009). Media elektroniczne-kreujące obraz rodziny i dziecka. Białystok: Trans Humana.
• Lewowicki, T., Siemieniecki, B. (red.), (2008). Media w edukacji-szanse i zagrożenia. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Juszczyk, S., Polewczyk, I. (red.), (2005). Media wobec wielorakich potrzeb dziecka. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Musioł, M. (2006). Media w procesie wychowania. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Noxon, C. (2006). Rejuvenile: Kickball, Cartoons, Cupcakes, and the Reinvention of the American Grown-up. New York: Penguin Random House. Departament Polityki Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, Departament Programowy
• Biura KRRiT (2011). Ochrona małoletnich w radiu i telewizji-kontekst międzynarodowy i doświadczenia polskie. 2011. Pobrane z: http://www.krrit.gov.pl/dla-abonentow-i-konsumentow/komunikaty-prasowe/news,394,czy-stosowane-przez-nadawcow-oznaczenia-programow-chroniacych-dzieci-i-mlodziez-sa-skuteczne.html.
• Padilla-Walker, L., Coyne, S., Fraser, A., Stockdale, L. (2013). Is Disney the Nicest Place on Earth-A Content Analysis of Prosocial Behavior in Animated Disney Films, Journal of Communication, 63, s. 393-412.
• Propp, W. (2011). Morfologia bajki magicznej. Kraków: Nomos.
• Łachowska, E. (2013). Raport z diagnozy ryzyka uzależnienia od komputera, Internetu i innych mediów cyfrowych. Zespół Szkół Publicznych w Czerniejewie. Pobrane z: http://czerniejewo.org/pdf/diagnoza_komputer.pdf [dostęp: 21.03.2015].
• Departament Programowy KRRiT (2010). Raport z monitoringu programów adresowanych do dzieci i młodzieży: ZigZap i MiniMini (na próbie programu nadanego w okresie 18-24 marca 2009 roku). Pobrane z: http://www.krrit.gov.pl/Data/Files/_public/Portals/0/kontrola/program/100629_monitoring_zigzap_minimini.pdf.
• Robinson, T., Anderson, C. (2006). Older Characters in Children’s Animated Television Programs. A Content Analysis of Their Portrayal. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 50 (2), s. 287-304.
• Rozporządzenie KRRiT z dnia 23 czerwca 2005 roku w sprawie kwalifikowania audycji lub innych przekazów mogących mieć negatywny wpływ na prawidłowy fizyczny, psychiczny lub moralny rozwój małoletnich oraz audycji lub innych przekazów przeznaczonych dla danej kategorii wiekowej małoletnich, stosowania wzorów symboli graficznych i formuł zapowiedzi, Dz.U. 2005 nr 130 poz. 1089. Pobrane z: http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20051301089.
• Ryan, E. (2010). Dora the Explorer-Empowering Preschoolers, Girls, and Latinas, Journal of Broadcasting & Electronic Media, 54 (1), s. 54-68.
• Siemieniecki, B. (2007). Pedagogika medialna. Warszawa: PWN.
• Sitarczyk, M. (2005). Bohater telewizyjny w percepcji dzieci 6-letnich. W: L. Dyczewski (red.), Rodzina, dziecko, media. Lublin: Gaudium.
• Sosnowski, T. (2006). Telewizja w życiu dzieci hospitalizowanych. W: S. Juszczyk, I. Polewczyk (red.), Media wobec wielorakich potrzeb dziecka. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Klus-Stańska, D. (red.), (2004). Światy dziecięcych znaczeń. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.
• TNS OBOP, Gazeta Prawna (2009). Telewizor pilnuje dzieci. Pobrane z: http://tv-cyfrowa.eu/content/tns-obop-telewizor-pilnuje-dzieci.
• Office of Communications (2007). The future of children’s television programming. Pobrane z: http://stakeholders.ofcom.org.uk/binaries/consultations/kidstv/summary/kidstv.pdf.
• Ustawa z dn. 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, Dz.U. 1993 nr 7 poz. 34. Pobrane z: http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19930070034.
• Wenta, K. (2007). Teletubisie w oddziaływaniach na zachowania małego dziecka. W: S. Juszczyk, I. Polewczyk (red.), Dziecko w świecie wiedzy, informacji i komunikacji. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Parents Television Council (2006). Wolves in Sheep’s Clothing. A Content Analysis of Children’s Television. Pobrane z: https://www.parentstv.org/PTC/publications/reports/childrensstudy/childrensstudy.pdf.

Identifiers

DOI

10.15804/kie.2017.01.10

Biblioteka Nauki

1997193