Singapur – azjatycki model wielokulturowości

• Authors: Wiktor Rabczuk

Abstracts

PL

Celem autora była próba znalezienia odpowiedzi na pytanie „Jakie działania podejmują władze w celu zarządzania wielokulturowością miasta-państwa położonego na skrzyżowaniu trzech stref kulturowych: chińskiej, indyjskiej i islamskiej i które wyróżnia się wyjątkową mozaiką religii, wyznań, wierzeń, światopoglądów, grup etnicznych i językowych? W jakim stopniu poczynania władz państwowych oddziałują na zachowania społeczne obywateli i ich mentalność?”. Autor, posługując się analizą dokumentów, zwłaszcza aktów prawnych, omawia kolejno: kwestie demograficzne, ze szczególnym uwzględnieniem polityki pozytywnej dyskryminacji wobec autochtonicznej ludności Singapuru – Malajów; pluralizm religijny i świeckość państwa promującego harmonię religijną; działalność organizacji pozarządowych na rzecz dialogu międzyreligijnego; przykłady reakcji społecznych i czynników oficjalnych na postawy i wypowiedzi zagrażające harmonii religijnej; politykę lingwistyczną określoną jako multilingwizm, ze zwróceniem uwagi na rolę języka singlish, który staje się atrybutem tożsamości singapurskiej; wartości, jakie szkoła wpaja uczniom, aby żyć wspólnie i budować społeczeństwo inkluzyjne. W konkluzji autor stwierdza, że wielokulturowość – w warunkach Singapuru – staje się zjawiskiem społecznie funkcjonalnym, przyczyniając się do budowania społeczeństwa inkluzyjnego, a tym samym do jego pomyślnego rozwoju, ekonomicznego, społecznego i kulturalnego. Wobec kryzysu idei wielokulturowości w Europie, autor zachęca badaczy do większego zainteresowania się pozytywnymi doświadczeniami krajów spoza zachodnioeuropejskich kręgów kulturowych.

EN

The author aims at answering the question: “What activities do the authorities undertake to manage the multiculturalism of the city-state which is situated at the intersection of three cultural spheres (the Chinese, Indian and Islamic) and which constitutes a unique mosaic of religions, denominations, beliefs, ideologies, ethnic and language groups? To what extent do the undertakings of state authorities affect social behaviour of citizens and their mentality?”. Using the document analysis (especially of legal acts), the author discusses: demographical issues, with special regard to the policy of positive discrimination towards autochthonous population of Singapore – Malayans; religious pluralism and secularity of the state which promotes religious harmony; some examples of reactions of the society and officials to the attitudes and statements posing threat to religious harmony; the linguistic policy called multilingualism (with special focus on the role of Singlish – the language which is becoming an attribute of the Singapore identity); the values which school implants in learners so that they could live together and build inclusive society. The author concludes that – in the conditions of Singapore – multiculturalism is becoming a socially functional phenomenon, which enhances the construction of inclusive society and its successful economic, social and cultural development. In the face of the European crisis of multiculturalism, the author encourages researchers to pay more attention to the positive experiences of the countries which do not belong to the European cultural circles.

Keywords

EN

Singapore; multiculturalism; model; laicism; religious harmony; multilingualism; functionality

PL

Singapur; wielokulturowość; model; laickość; harmonia religijna; multilingwizm; funkcjonalność

• Publisher: Wydawnictwo Adam Marszałek
• Journal: Kultura i Edukacja
• Year: 2018
• Issue: 3(121)
• Pages: 11-27

Dates

published

2018

Contributors

author

Wiktor Rabczuk

• PEDAGOGIUM Wyższa Szkoła Nauk Społecznych w Warszawie

References

• Deverge, M. (1980). Singapour: une minorité musulmane choiyée par l’état. La Documentation Franҫaise, Problèmes politiques et Sociaux, 388.
• Forlot, G. (2008). Pratiques linguistiques et „multilinguisme pragmatique”: 50 ans de glottopolitique à Singapour. Glottopol, 30, 57. Pobrane z: http://glottopol.univ-rouen.fr/telecharger/numero_30/gpl30_complet.pdf.
• Lewowicki, T. (2017). Edukacja międzykulturowa – kilka lat później. Zmiana uwarunkowań, pytania o kondycję, wyzwania. Edukacja Międzykulturowa, 2 (7).
• Michalak, A. (2015). Przestrzeganie praw człowieka w wybranych państwach Azji postkolonialnej – aktualne problemy. Przegląd Prawa Konstytucyjnego, 1 (23). DOI: 15804/ppk.2015.01.06.
• Nations Unies. Assemblée générale (2013). Formes contemporaines de racisme, de discrimination raciale, de xénophobie et de l’intolérance qui y est associée. Rapport du Secrétaire général. 16 août 2013. Pobrane z: http://ap.ohchr.org/documents/dpage_f.aspx?m=92.
• Nikitorowicz, J. (2017). Nowe wyzwania edukacji międzykulturowej wobec zmian w polityce wielokulturowości. W: K. Błeszyńska (red.), Edukacja międzykulturowa jako czynnik rozwoju kultury pokoju. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra.
• Ochwat, M. (2016). Systemy konstytucyjne Tajlandii, Malezji i Singapuru. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
• Skowron-Nalborczyk, A. (2009). Islam w Azji Południowo-Wschodniej. Indonezja, Malezja, Singapur. ZNAK, 646. Pobrane z: http://www.miesiecznik.znak.com.pl/6462008agata-skowron-nalborczykislam-w-azji-poludniowo-wschodniej-indonezja-malezja-singapur/
• Swee-Hock, S. (2012). The population of Singapore. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.

Identifiers

DOI

10.15804/kie.2018.03.01

Biblioteka Nauki

1985770