Pedagogika przygody – uczenie się bycia razem, uczenie się wspólnego działania

• Authors: Ewa Palamer-Kabacińska

Abstracts

PL

Zgodnie z wytycznymi UE współczesne kształcenie powinno koncentrować się na umiejętności uczenia się. Przewiduje się, że większość profesji, które znane są dziś - za kilkanaście lat zniknie, a w ich miejsce pojawią się nowe. Rynek pracy będzie wymagał umiejętności współpracy w zespole, kreatywnego myślenia, rozwiązywania problemów. Za tymi wszystkimi zmianami i wymaganiami nie nadąża formalny system edukacji. Od kilkunastu lat w Polsce poszerza się ruch działań związanych z pedagogiką przygody: powstają organizacje działające w tym nurcie, nawiązują ze sobą współpracę, wchodzą w struktury międzynarodowe, rozbudowuje się sieć leśnych przedszkoli. Samo pojęcie „pedagogiki przygody” jest znane na razie wąskiemu gronu edukatorów i animatorów. Założenia kojarzone są z harcerstwem - choć nie powinny być z nim utożsamiane. Pedagogika przygody to działania z obszaru przede wszystkim edukacji pozaformalnej, ale wzorem Słowenii czy Wielkiej Brytanii próbuje również w Polsce wkraczać do szkół. Z powodzeniem sprawdza się w działaniach socjoterapeutycznych, coraz częściej włączana jest w działania przez organizacje harcerskie i firmy. 1 Ewa Palamer-Kabacińska, Wydział Pedagogiczny, Uniwersytet Warszawski, Polska, e-mail: [e-mail], ORCID ID: https://orcid.org/0000-0002-6251-0941. Czym zatem jest pedagogika przygody? Czy i dlaczego warto w nią inwestować? Jakie są jej założenia? Jakich kompetencji i umiejętności uczy? W niniejszym artykule zostanie podjęta próba odpowiedzi na te pytania w nawiązaniu do badań własnych przeprowadzonych w ramach programów przygodowych realizowanych w latach 2015.

EN

According to EU guidelines, modern education should focus on learning skills. It is anticipated that most of the professions that are known today will disappear in a dozen or so years and new ones will replace them. The labor market will require teamwork skills, creative thinking and problem solving. The formal education system cannot keep up with all these changes and requirements. For several years the movement of activities related to adventure education has been expanding in Poland: organizations operating in this trend are established, cooperate with each other, enter into international structures, and the network of forest kindergartens is expanding. The very concept of “adventure education” is known to a small group of educators and animators for now. Assumptions are associated with scouting - although they should not be equated with it. Adventure education is primarily in the field of non-formal education, but following the example of Slovenia or Great Britain, it is also trying to enter schools in Poland. It is successfully used in sociotherapeutic activities, and is increasingly involved in activities by scout organizations and commercial companies. So what is adventure education? Is it worth investing and why? What are its assumptions? What competences and skills does it teach? This article will attempt to answer these questions in relation to own research carried out as part of the adventure programs implemented in the years 2015.

Keywords

PL

pedagogika przygody; program przygodowy; metoda przygodowa; kompetencje społeczne; współpraca

EN

outdoor/adventure education; adventure program; outdoor/adventure method; social competence; cooperation

• Publisher: Wydawnictwo Adam Marszałek
• Journal: Kultura i Edukacja
• Year: 2020
• Issue: 1(127)
• Pages: 69-90

Dates

published

2020

Contributors

author

Ewa Palamer-Kabacińska

• Uniwersytet Warszawski

References

• Leśny, A. (2014). Pedagogika przygody - konteksty teoretyczne. W: A. Bąk, A. Leśny, E. Palamer-Kabacińska (red.), Przygoda w edukacji i edukacja w przygodzie. Outdoor
• i adventure w Polsce (s. 12-49). Warszawa: FPNiP.
• Outward Bound (b.d.). Pobrane z: outwardbound.org.
• Palamer-Kabacińska, E. (2012). Miejsce pedagogiki przygody w naukach pedagogicznych. W: A. Leśny, E. Palamer-Kabacińska (red.), Edukacja przygodą. Outdoor i adventure
• education w Polsce: teoria, przykłady, konteksty (s. 12-33). Warszawa: FPNiP.
• Palamer-Kabacińska, E. (2014). Pełnić służbę całym życiem. Ruch harcerski jako przykład organizacji pozarządowych wdrażających do społeczeństwa obywatelskiego. Kraków: Impuls.
• Prázdninová škola Lipnice (b.d.). Pobrane z: https://www.psl.cz/.
• Radlińska, H. (1961). Pedagogika społeczna. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
• Raport GUMTREE, Aktywni+-- przyszłość rynku pracy. (2017). De Lab UW. Pobrane z: http://www.delab.uw.edu.pl/wp-content/uploads/2017/04/DELabUW_raport_Aktywni.pdf.
• Ryszka, R. (2016). Pedagogika przeżyć. Praktycznie. Kraków: Impuls.
• Szmagalski, J. (1988). Przewodzenie małym grupom. Działanie grupowe. Warszawa: CAK.
• Uczyć się inaczej. Kompendium wiedzy o edukacji pozaformalnej na podstawie doświadczeń uczestników i uczestniczek Programu „Młodzież w działaniu” (2007-2013).
• (2014). Warszawa: FRSE.
• Wroczyński, R. (1974). Pedagogika społeczna. Warszawa: PWN. Zalecenie Rady z dnia 22 maja r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie. Pobrane z: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/ TXT/PDF/?uri=CELEX:3 H0604(01)&from=EN.

Identifiers

DOI

10.15804/kie.2020.01.05

Biblioteka Nauki

1932768