Dyplomacja religijna Republiki Turcji

• Authors: Łukasz Sławomir Fraszka

Title variants

EN

Religious diplomacy of the Republic of Türkiye

RU

Религиозная дипломатия Турецкой Республики

Abstracts

RU

Целью данной статьи является анализ религиозного измерения внешней политики Турции в эпоху правления Партии справедливости и развития и форм его реализации. В статье утверждается, что Турецкая Республика в эпоху правления ПСР становится одним из главных государственных акторов международных отношений, который начинает использовать религию как инструмент мягкой силы в своей внешней политике. В то же время, используя «религиозную дипломатию» как формальный инструмент укрепления имиджа государства на международной арене. «Религиозная дипломатия» является основным инструментом «мягкой силы» Турции для укрепления международных позиций страны после «холодной войны». Он направлен на продвижение турецкой модели ислама как умеренного типа ислама, который может сосуществовать с современностью и мультикультурализмом. Он также продвигает турецкий язык и культуру наряду с религиозными учебными программами, связывая суннитский ислам и турецкий национализм.

EN

The aim of this article is to analyse the religious dimension of Turkey’s foreign policy in the era of Justice and Development Party rule and the forms of its implementation. The article argues that the Republic of Turkey, in the era of AKP rule, is becoming one of the main state actors in international relations, which is beginning to use religion as an instrument of soft power in its foreign policy. At the same time, using “religious diplomacy” as a formal tool to strengthen the state’s image in the international arena. „Religious diplomacy” is the primary tool of Turkish soft power to strengthen the country’s international position after the Cold War. It aims to promote the Turkish model of Islam as a moderate type of Islam that can coexist with modernity and multiculturalism. It also promotes Turkish language and culture alongside religious curricula by linking Sunni Islam and Turkish nationalism.

Keywords

EN

religion; “religious diplomacy”; soft power; foreign policy of Türkiye

RU

религия; «религиозная дипломатия»; мягкая сила; внешняя политика Турции

• Publisher: Wydawnictwo Adam Marszałek
• Journal: Nowa Polityka Wschodnia
• Year: 2023
• Issue: 2(37)
• Pages: 256-277

Dates

published

2023

Contributors

author

Łukasz Sławomir Fraszka

• Uniwersytet Łódzki

• https://orcid.org/000000021423652X

References

• Ananicz, A. (2006). Międzynarodowa rola Turcji. Sprawy Międzynarodowe, 2, 5–26.
• Bieniek, K. (2013a). Rola i międzynarodowe znaczenie Turcji w opiniach i strategiach ministrów spraw zagranicznych İ. Cema i A. Davutoğlu. Episteme. Czasopismo Naukowo-Kulturalne, 19(2), 9–24.
• Bieniek, K. (2013b). System partyjny Republiki Turcji w latach 1950–2011. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.
• Bieniek, K. (2017). Turecka Partia Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) – na drodze ku „nowej Turcji”. Cywilizacja i Polityka, 15(15), 124–134.
• Butler, D. (2018, 25 stycznia). With more Islamic schooling, Erdogan aims to reshape Turkey. Reuters Investigates. Pobrane z: https://www.reuters.com/investigates/special-report/turkey-erdogan-education/.
• Cesarz, M. (2017). Turcja. W: K. Zuba (red.). Doktryny integracyjne państw europejskich (301–319). Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
• Chudziak, M. (2017). Pucz jako mit założycielski. Filary ideologiczne nowej Turcji. Punkt Widzenia, 66.
• Cupcea, A. (2018). The Turkish Diyanet and its Activities in the Muslim Community in Dobruja (Romania). W: E. Aslan, M. Rausch (red.). Religious Education. Between Radicalism and Tolerance (291–300). Wiesbaden: Springer.
• Daily Sabah (2017, 25 czerwca). Turkish foundation completes Central Asia’s largest mosque in Kyrgyz capital Bishkek. Pobrane z: https://www.dailysabah.com/turkey/2017/06/25/turkish-foundation-completes-central-asias-largest-mosque-in-kyrgyz-capital-bishkek.
• Daily Sabah. (2020, 10 stycznia). DİTİB launches education program to train imams in Germany. Pobrane z: https://www.dailysabah.com/politics/2020/01/10/ditib-launches-education-program-to-train-imams-in-germany.
• Daily Sabah. (2021, 16 czerwca). Turkish groups oppose Germany’s state-backed imam training center. Pobrane z: https://www.dailysabah.com/politics/turkish-groups-oppose-germanys-state-backed-imam-training-center/news.
• Donelli, F. (2017). Historical Reflection on Neo-Ottoman Weltanschauung: between Identity-making and Foreign Policy. The Copernicus Journal of Political Studies, 1, 55–65.
• Dziadkowiec, A. (2011). Ewolucja wierzeń w dżinny w kulturze arabskiej. Dżinny w wierzeniach staroarabskich i islamie. Maska. Magazyn antropologiczno-społeczno-kulturowy, 11, 65–83.
• Eksi, M. (2016). The Rise and Fall of Soft Power in Turkish Foreign Policy During JDP: The rise and fall of the ‘Turkish model’ in the Muslim world. Saarbrücken: LAMBERT Academic Publishing.
• Fraszka, Ł.S. (2021a). Soft power jako narzędzie budowania „strategicznej głębi” w polityce zagranicznej Turcji w latach 2003–2016. W: A. Kisztelińska-Węgrzyńska, M. Krauze (red.). Jednostka wobec globalnego wymiaru stosunków międzynarodowych (93–107). Łódź-Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
• Fraszka, Ł.S. (2021b). „Dyplomacja religijna” jako instrument polityki zagranicznej państwa w późnowestfalskim systemie międzynarodowym. W: M. Stanulewicz, E. Plewa, C. Linowski (red.). Państwo wobec religii. Teraźniejszość i przeszłość (545–562). Łódź: Wydawnictwo Naukowe ArchaeGraph.
• Ikromov, S. (2020, 16 grudnia) Mosque Diplomacy in Central Asia: Geopolitics Beginning with the Mihrab. Voices on Central Asia. Pobrane z: https://voicesoncentralasia.org/mosque-diplomacy-in-central-asia-geopolitics-beginning-with-the-mihrab/.
• Isik, E. (2019, 18 stycznia). Turkey builds biggest mosque of Balkans in Albania. Anadolu Agency. Pobrane z: https://www.aa.com.tr/en/life/turkey-builds-biggest-mosque-of-balkans-in-albania/1368253.
• Kapłońska, J. (2014). Wpływ islamu na politykę wewnętrzną Turcji. Wschodnioznawstwo, 8, 91–109.
• Kaya, E. (2018). Secularism and State Religion in Modern Turkey. Law, Policy-Making and the Diyanet. Londyn-New York: I.B. Tauris.
• Kınıklıoğlu, S. (2011). Polityka sąsiedzka Turcji: kilka regionalnych powrotów. W: D. Beczew (red.). Co myśli Turcja? (77–82). Londyn-Warszawa: Europejska Rada Spraw Zagranicznych, Fundacja im. Stefana Batorego.
• Konstytucja Republiki Tureckiej (2017), Warszawa: Kancelaria Sejmu. Pobrane z: https://biblioteka.sejm.gov.pl/wp-content/uploads/2017/08/Turcja_pol_010717.pdf.
• Kopyś, T. (2012). Polityka zagraniczna Turcji. Część I: W regionie czarnomorskim. Polski Przegląd Stosunków Międzynarodowych, 2, 81–103.
• Kopyś, T. (2013). Polityka zagraniczna Turcji. Część II: Reakcja Turcji na przemiany społeczno-polityczne w krajach arabskich. Polski Przegląd Stosunków Międzynarodowych, 3, 199–219.
• Korab-Karpowicz, W.J. (2009). Turcja na rozdrożu – europeizacja czy islamizacja? Politeja, 11, 165–176.
• Lynch, W.R. (2017). From 2002–2017, to What Extent Has Turkish Security Policy Been Effective? Kansas: School of Advanced Military Studies United States Army Command and General Staff College Fort Leavenworth.
• Marszałek-Kawa, J., Burak, A. (2018). The Political System of the Republic of Turkey. Past and Present. Przegląd Politologiczny, XXIII(3), 95–108.
• Matusiak, M. (2015). Wielki skok. Turcja pod władzą Erdoğana. Punkt Widzenia, 51.
• Mitrović Bošković, M., Reljić, D., Vračić, A. (2015). Elsewhere in the Neighborhood: Reaching Out to the Western Balkans. W: B. S. Çevik, P. Seib (red.). Turkey’s Public Diplomacy (99–120). New York: Palgrave Macmillan.
• Motyl-Adamczyk, A. (2012). Polityka zagraniczna Turcji pod rządami AKP (Partii Sprawiedliwości i Postępu) w latach 2002–2010/11. Politeja, 21, 213–240.
• Muhasilovic, E.S.C. (2019, 27 marca). Turkish imam hatip schools promote science: Foundation. Anadolu Agency. Pobrane z: https://www.aa.com.tr/en/education/turkish-imam-hatip-schools-promote-science-foundation/1431627.
• Niemiec, J. (2019). Kulturowy wymiar realizacji tureckiej soft power na Półwyspie Bałkańskim. Analiza ZNB, 10(49). Pobrane z: https://zbn.inp.uj.edu.pl/analizy/-/journal_content/56_INSTANCE_L0OIGPRBo7bv/92718966/143185418.
• Niemiec, J. (2020). Regaining the influence: Turkish cooperation initiatives in the Balkans. Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska sectio M Balcaniensis et Carpathiensis, 5, 41–63.
• Öztürk, A.E. (2016). Turkey’s Diyanet under AKP rule: from protector to imposer of state ideology? Southeast European and Black Sea Studies, 16(4), 619–635.
• Öztürk, A.E. (2018). Transformation of the Turkish Diyanet both at Home and Abroad: Three Stages. European Journal of Turkish Studies, 27. Pobrane z: https://journals.openedition.org/ejts/5944.
• Rostkowska, A. (2015). Kaukaz w polityce zagranicznej Turcji w okresie rządów Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. W: W. Lizak, A.M. Solarz (red.). Bliski Wschód w stosunkach międzynarodowych w XXI wieku (165–176). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
• Sahin, S. (2020, 4 sierpnia). 6,000+ int’l students seek to study theology in Turkey. Anadolu Agency. Pobrane z: https://www.aa.com.tr/en/turkey/6-000-intl-students-seek-to-study-theology-in-turkey/1931270.
• Skowron, E. (2020). Kształtowanie się tureckiej tożsamości kulturowej po reformach Kemala Mustafy Atatürka. Roczniki Kulturoznawcze, 10(3), 123–145.
• Smoleń, K. (2011). Soft power w polityce zagranicznej Turcji wobec regionu Bliskiego Wschodu. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska Lublin–Poloniae, 18, 67–87.
• Smoleń, K. (2020). Geostrategiczne położenie Turcji w XXI wieku. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
• Spancerska, A. (2020). „Dyplomacja meczetowa” w służbie tureckiej polityki zagranicznej. W: M. Woźniak-Bobińska (red.). Bliski Wschód wobec wyzwań i zagrożeń współczesności (47–59). Łódź: Katedra Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki UŁ.
• Stein, A. (2015). Turkey’s New Foreign Policy: Davutoglu, the AKP and the Pursuit of Regional Order. Abingdon: Routledge.
• Szkudlarek, M. (2014). Od Atatürka do Erdoğana – ewolucja roli religii w Turcji w okresie rządów AKP. Refleksje. Pismo naukowe studentów i doktorantów WNPiD UAM, 9, 451–432.
• Szymański, A. (2008). Między islamem a kemalizmem. Problem demokracji w Turcji. Warszawa: PISM.
• Szymański, A. (2011). Turcja – pośrednik w kontaktach między stronami konfliktów bliskowschodnich. W: J. Danecki, S. Sulowski (red.). Bliski Wschód coraz bliżej (136–151). Warszawa.
• Szymański, A. (2016). Państwo świeckie w Turcji – historyczna i współczesna perspektywa. Studia Politologiczne, 42, 324–346.
• Śmigasiewicz, M. (2011). Geopolityczne perspektywy Turcji – uwarunkowania społeczno-ekonomiczne. Sprawy Międzynarodowe, 1, 86–100.
• T.C. Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı. (2018–2023). Pobrane z https://www.sbb.gov.tr/butce-gerekceleri/.
• The Diyanet Centre of America. (2019). Pobrane z: https://diyanetamerica.org.
• The Economist. (2016, 21 stycznia). Mosqued objectives. “The Economist”. Pobrane z: https://www.economist.com/europe/2016/01/21/mosqued-objectives.
• TİKA (2013). TİKA’s Mosque Restoration Projects. Pobrane z: https://www.tika.gov.tr/en/news/tikas_mosque_restoration_projects-8601.
• TİKA. (2017). About US. Pobrane z: https://www.tika.gov.tr/en/page/about_us-14650.
• TRT World. (2016, 2 kwietnia). President Erdogan opens Turkish-funded mosque complex in US. “TRT World” 2016. Pobrane z: https://www.trtworld.com/americas/president-erdogan-opens-turkish-funded-mosque-complex-in-us-25932.
• Wasilewski, K. (2015a). Islamski aspekt tożsamości Turcji w polityce zagranicznej Partii Sprawiedliwości i Rozwoju wobec kryzysu w Egipcie. W: W. Lizak, A. M. Solarz (red.). Bliski Wschód w stosunkach międzynarodowych w XXI wieku (177–183). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
• Wasilewski, K. (2015b). Turecki sen o Europie – tożsamość zachodnia i jej wpływ na politykę zagraniczną Republiki Turcji. Warszawa: Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW.
• Wiciarz, K. (2010). Transformacja świeckiego państwa. Religia i polityka we współczesnej Turcji. W: K. Kościelniak (red.). Państwo wspólnota i religia. Wybrane zagadnienia procesów modernizacji na Bliskim Wschodzie (281–300). Kraków: Wydawnictwo UNUM.
• Wódka, J. (2012). Polityka zagraniczna Turcji. Uwarunkowania wewnętrzne oraz podmioty decyzyjne. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, Wydawnictwo TRIO.
• Wódka, J. (2013). Polityka zagraniczna „nowej” Turcji. Implikacje dla partnerstwa transatlantyckiego. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN.
• Wódka, J. (2019). Polityka zagraniczna średniej potęgi. Turcja jako studium przypadku. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN.

Identifiers

DOI

10.15804/npw20233712

Biblioteka Nauki

24988520