PL
Tematem tego artykułu jest próba wskazania elementów składających się na wyjątkową popularność Che Guevary. Che w kulturze należy analizować, łącząc ze sobą cztery porządki wyznaczane przez: religię, biologiczne czynniki wpływające na ocenę estetyczną (postrzeganie atrakcyjności), ekonomiczny ład produkcji i konsumpcji, utylitarystycznie rozumianą ideologię. Ikonografia Che z powodu liczby przedstawień i wyraźnie spolaryzowanej formy jest wygodnym materiałem do badań nad nieracjonalnymi elementami ludzkiego komunikowania się. Rozpoznanie w Che wzoru buntownika, a nie realizującego – z konieczności biurokratyczny – “nowy, rewolucyjny” porządek urzędnika-funkcjonariusza rewolucji jest powodem przedstawiania go w sakralizującej konwencji. Twarz Che, jego powierzchowność łączy atrakcyjność “romantycznego” wyglądu z atrakcyjnością zwiększającego nakład i zysk stereotypu. Ozdobiony nim towar wydaje się obrazowym odpowiednikiem niesłusznie zapomnianego rzymskiego pojęcia: sacrum commercium.
EN
The article attempts to specify elements contributing to exceptional popularity of Che Guevara. Che in culture should be analysed through the combination of four orders determined by: a religion, biological factors influencing aesthetic assessment (perception of attractiveness), an economic order of production and consumption, an ideology understood in an utilitarian way. Due to the number of representations and a clearly polarised form, Che’s iconography is good material for research on irrational elements of human communication. Perceiving Che as a rioter role-model, not as a clerk-official of the revolution who implemented – out of necessity – a “new, revolutionary” order, was the reason for representing him in a sacral convention. Che’s face, his appearance combines “romantic” attractiveness with attractiveness increasing the supply and benefit of a stereotype. Drawing attention to decorated goods, he seems to be the equivalent of an erroneously forgotten notion of sacrum commercium.