Репрессивная политика советского государства в Казахстане в 1920–1930-е годы

• Authors: Зaypecx Г. (Zauresz G.) Сактаганова (Saktaganowa)

Title variants

EN

Soviet State’s Oppressive Politics in Kazakhstan in years 1920–1930

Abstracts

PL

Środki karne, stosowane przez organy państwa w ZSRR, były wykorzystywane przede wszystkim do tworzenia społeczeństwa zarządzanego systemem opartym na strachu. Ponadto represje w państwie sowieckim były główną metodą walki o władzę, pozwalały bez dodatkowych inwestycji przesiedlać wielkie masy ludzi do słabo zaludnionych rejonów kraju, rozszerzając system poprawczych obozów pracy i wykorzystując darmową pracę do realizacji wielkich zadań społeczno- -gospodarczych. Represje w Kazachstanie w okresie sowieckim były uruchamiane etapami, zgodnie z głównymi kierunkami społeczno-gospodarczej i narodowościowej polityki partii i państwa. Analizując politykę represji w okresie sowieckim można wyodrębnić 9 zasadniczych etapów szerokich represji w Kazachstanie. W wyniku „bolszewickiego ludobójstwa” Kazachstan został pozbawiony narodowej elity politycznej, kulturalnej, naukowej, inżynieryjno-technicznej i zamożniejszej części chłopstwa – najbardziej twórczej i samodzielnie myślącej części społeczeństwa. U schyłku lat trzydziestych – do połowy lat czterdziestych do Kazachstanu deportowano Koreańczyków, Polaków, Niemców, Czeczeńców, Inguszy, Tatarów krymskich, Turków meschetyjskich itd. Deportacje narodów w tym okresie były bezprecedensowe nawet w skali ZSRR. Setki tysięcy ludzi wysiedlano z ich rejonów zamieszkania w 24 godziny na ogólnikowe oskarżenie, dziesiątki tysięcy z nich umierały w czasie deportacji. Dla wszystkich etapów represji charakterystyczny jest szereg wspólnych momentów. Pod mechanizm represji z reguły trafiali ludzie najwybitniejsi, odznaczający się inicjatywą, posiadający własną pozycję, zdolni do obrony własnego punktu widzenia. Za podstawę ideologiczną programu działań represyjnych posłużyły tezy W. Lenina „o czerwonym terrorze w odpowiedzi na biały”, później zaś teoria J. Stalina o zaostrzającej się walce klasowej w miarę postępów w budowie społeczeństwa socjalistycznego, którą należało koniecznie podbudować faktem rzeczywistej „obecności wrogów”. Na ten moment nie uda się znaleźć badacza, który określi bodaj przybliżoną liczbę ofiar represji politycznych w Kazachstanie. Dokumenty archiwalne pozwalają wysnuć wniosek, że represje nosiły nie tylko masowy, ale również planowy charakter.

EN

The punitive measures employed by the Soviet authorities were primarily used to create a system of society management based on fear. Furthermore, repressions in the USSR were one of the main methods employed in the power struggle and they allowed to resettle thousands of people to scarcely populated regions of Russia without additional cost, expanding the system of corrective labour camps, which in turn provided non-paid workers for the realisation of massive social and economic endavours. Repressions in Kazakhstan were introduced in stages, following the main directions of the social, economic and national policy of the communist party and the state. An analysis of the repressive policy under the Soviet regime reveals 9 stages of wide-scale repressions in Kazakhstan. As a result of the “Bolshevik genocide”, Kazakhstan was deprived of its national political, cultural, scientific, technical and engineering elites as well as of the affluent peasantry – the most creative and independently thinking part of the society. Between the late 1930s and the mid 1940s deported to Kazakhstan were members of various nations: the Koreans, the Polish, the Germans, the Chechens, the Ingush, the Crimean Tatars, the Meskhet Turks, etc. The scale of resettlement was unprecedented even in the USSR. In one day hundreds of people were displaced from their settlements on a basis of vague charges; tens of thousands of them died during the resettlement. Common for all the stages of repressions are several key moments. Most often subject to repression were the most outstanding people, ones endowed with initiative, having their own position and capable of defending their point of view. The ideological framework for the program of repressive actions were the words of V. Lenin about “the Red Terror as a response to White Terror” and later the theory of J. Stalin on the class struggle exacerbating with the progress of the socialist society, which needed to be fuelled with the presence of a factual “enemy presence.” It is impossible now to find a scholar that would be able to estimate the number of victims of the political repression in Kazakhstan. A conclusion based on the archival sources points to the fact that the repressions were not only conducted on a mass scale, but also that they were methodically planned.

• Publisher: Wydawnictwo Adam Marszałek
• Journal: Studia Orientalne
• Year: 2012
• Issue: 1(1)
• Pages: 207-220

Dates

published

2012

Contributors

author

Зaypecx Г. (Zauresz G.) Сактаганова (Saktaganowa)

• Uniwersytet im. E.A. Bukietowa w Karagandzie

Identifiers

DOI

10.15804/so2012110

Biblioteka Nauki

2192283