Różne warianty samego siebie. "O Fudze" Wita Szostaka

• Authors: Anna Al-Araj
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Celem niniejszego artykułu jest interpretacja powieści Fuga Wita Szostaka w świetle inspiracji muzycznym modelem konstrukcyjnym – formą fugi. W pierwszej części tekstu analizie zostaje poddany potencjalny zakres i możliwość nawiązania do sztuki dźwięków w obrębie literatury. Następnie autorka przybliża poglądy pisarza dotyczące muzyki oraz wskazuje na aluzje do tej dziedziny w jego twórczości prozatorskiej. Kolejna część poświęcona jest interpretacji powieści Fuga – analogii do typowej dla sztuki dźwięków formalnej organizacji, której poszukuje się zarówno w paratekstualnym, tekstualnym, jak i konstrukcyjnym wymiarze dzieła. Artykuł wieńczą konkluzje na temat funkcji inspiracji określonym wzorcem architektonicznym w utworze Szostaka.

EN

The aim of this article is to interpret a novel The Fugue by Wit Szostak regarding his inspiration by a musical form (a fugue). In the first part of the text, a relationship between music and literature, and the possibility to imitate music in literature are analyzed. Then, the author pays attention to Szostak’s attitude to music and the influence of music on his prose works. In the next part of this text, the main problems of The Fugue are characterized, including the title, plot as well as a construction of this work. The final fragment consists of conclusions about the functions of Szostak’s inspiration by the fugue.

Keywords

PL

Wit Szostak, fuga, polska proza, intermedialność, „muzycznośćˮ literatury

EN

Wit Szostak, fugue, Polish prose works, intermediality, “musicalityˮ in literature

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
• Year: 2017
• Volume: 35
• Issue: 2

Dates

published

2017

online

2018-03-05

Contributors

author

Anna Al-Araj

References

• Bachtin, M. (1970). Problemy poetyki Dostojewskiego. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
• Górny, T. (2016). Bach(tin), czyli polifonia muzyczna i literacka. Ruch Literacki, 2, s. 145–162.
• Hejmej, A. (1998). U jednej z granic literatury. (Uwagi o „muzycznychˮ uwikłaniach). Ruch Literacki, 2, s. 217–234.
• Hejmej, A. (2003). Stereotyp(y) muzyki w literaturze. Przestrzenie Teorii, 2, s. 35–48.
• Hejmej, A. (2012). Muzyczność dzieła literackiego. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
• „Jestem ostatnim królem Polskiˮ. Wywiad z Witem Szostakiem. (2013). Pobrano z: http://popmoderna.pl/jestem-ostatnim-krolem-polski-wywiad-z-witem-szostakiem (dostęp: 20.03.2017).
• Lisecki, W. (1993). Vademecum muzycznej „ars oratoriaˮ. Canor, 3, s. 13–21.
• Muchenberg, B. (1985). Literatura muzyczna. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
• Nie jestem pisarzem konwencji. Wywiad z Witem Szostakiem. (2012). Pobrano z: http://polter.pl/ksiazki/Wywiad-z-Witem-Szostakiem-c24319 (dostęp: 20.03.2017).
• Piette, I. (1987). Littérature et musique: Contribution à une orientation théorique (1970–1985). Namur: ERREUR PERIMES.
• Siła wewnętrznego doświadczenia. Wywiad z Witem Szostakiem. (2008). Pobrano z: http://katedra.nast.pl/artykul/3673/Wywiad-z-Witem-Szostakiem (dostęp: 20.03.2017).
• Szostak, W. (2012). Fuga. Warszawa: Lampa i Iskra Boża.
• Szostak, W. (2014). Oberki do końca świata. Warszawa: Powergraph.
• Wójcik, D. (2003). ABC form muzycznych. Kraków: Musica Iagellonica.

Identifiers

DOI

10.17951/ff.2017.35.2.29