Próba zdefiniowania współczesnej polityki w dobie mediatyzacji

• Authors: Wanda Kondracka

Abstracts

EN

Defining modern politics is not the easiest task, especially because of the stereotypes and pejorative characterization of the term. There are many definitions of politics, but in order to present an understanding of contemporary politics, it is necessary to present how it was defined before, what it was,and what it was supposed to be. The purpose of this study is to try to define contemporary politics taking into account the process of mediatization and classical definitions, and to try to answer the questions: Does modern politics have the same ideals it had before? Does superstition affect the concept of politics? Can politics exist without people? How does the media influence politics, and what is its role in how it is perceived by the public? This article uses an observational, comparative and content analysis method. The article begins with an introduction, followed by the author's reference to antiquity, in order to present the definitions of politics and the superstitions involved. The article is concluded with conclusions, which are an exemplary answer to the question of how modern politics, which cannot exist without human relations, can be defined. On the other hand, the language of modern politics and its actions, which are conveyed by the media, sometimes in a distorted form and only with an emphasis on sensational behavior of people in the sphere of politics, makes it cease to be a common good, a unification of society, an opportunity to make one's own judgments and is only a boring show that society no longer wants to watch.

PL

Zdefiniowanie współczesnej polityki nie należy do najłatwiejszych zadań, szczególnie z powodu stereotypów i pejoratywnego nacechowania tego pojęcia. Istnieje wiele definicji polityki, jednak, aby przedstawić rozumienie współczesnej polityki niezbędne jest przedstawienie, jak wcześniej była definiowana, czym była, a także czym miała być. Celem badania jest próba zdefiniowania współczesnej polityki z uwzględnieniem procesu mediatyzacji i klasycznych definicji, a także próba odpowiedzi na pytania: Czy współczesna polityka ma takie same ideały, jakie miała wcześniej? Czy przesądy wpływają na pojęcie polityki? Czy polityka może istnieć bez ludzi? Jak media wpływają na politykę i jaka jest ich rola w jej postrzeganiu przez odbiorców? W niniejszym artykule została zastosowana metoda  obserwacyjna, komparatystyczna oraz analiza treści. Artykuł rozpoczyna się od wprowadzenia, następie autorka przechodzi do odwołania do starożytności, by w kolejnym kroku przedstawić definicje polityki oraz przesądy, jakie w niej występują. Artykuł jest zakończony wnioskami, które są przykładową odpowiedzią na pytanie, jak można zdefiniować współczesną politykę, która nie może istnieć bez relacji międzyludzkich. Natomiast język współczesnej polityki a także jej działania, które przekazywane są przez media, niekiedy w zniekształconej formie i jedynie z akcentem na sensacyjne zachowania osób w sferze polityki, powoduje, że przestaje ona być dobrem wspólnym, jednoczeniem społeczeństwa, możliwością wydawaniem własnych osądów a jest jedynie nudnym przedstawieniem, którego społeczeństwo nie chce już oglądać.   

Keywords

EN

politics; definition of politics; mediatization; superstition; media; people

PL

polityka; definicja polityki; mediatyzacja; przesądy; media; ludzie

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
• Year: 2022
• Volume: 29
• Issue: 2
• Pages: 39-50

Dates

published

2022

Contributors

author

Wanda Kondracka

• Uniwersytet Jagielloński w Krakowie

References

• Augustyniak, M. 2010. Max Weber o władzy i odpowiedzialności w polityce, „Studia Prawnoustrojowe”, nr 11.
• Arendt, H. 2005. Polityka jako obietnica, tłum. M. Godyń, W. Madej, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa.
• Arystoteles. 2002. Polityka, tłum. L. Piotrowicz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
• Barańska. E. 2013. Człowiek i świat człowieka. Polityka i jej kryzys w interpretacji Hannah Arendt, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
• Chmaj, M. 1995/1996. Przyczynek do wyjaśnienia pojęcia: polityka, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia”, vol. II/III.
• Crick, B. 1964. In defence of politics, The University of Chicago, Anglia.
• Gurczyńska-Sady, K. 2019. Troska o świat. Antropologia filozoficzna Hannah Arendt, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Kraków. DOI: https://doi.org/10.24917/978380842533.
• Harris, R. 2008. Cycero, tłum. P. Amsterdamski, Wydawnictwo Albatros, Warszawa.
• Juza, M. 2014. Wykorzystanie internetowych środków przekazu w procesie komunikowania politycznego, [w:] Media i polityka. Relacje i współzależności, M. Adamik-Szysiak (red.), Wydawnictwo Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.
• Keeplinger, H. M. 2007. Demontaż polityki w społeczeństwie informacyjnym, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
• Leszczuk-Fiedziukiewicz, A. 2011. Internet jako narzędzie kreowania wizerunku polityka, „Nowe Media”, nr 2. DOI: https://doi.org/10.12775/NM.2011.002.
• Machiavelli, N. 2004 Książę, tłum. Cz. Nanke, Wydawnictwo Antyk, Kęty.
• Mann, T. 2007. Czarodziejska góra, tłum. J. Kramsztyk, W. Tatarkiewicz, Wydawnictwo Muza, Warszawa.
• Mouffe, Ch. 2005. Paradoks demokracji, tłum. W. Jach, M. Kamińska, A. Orzechowski, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Wyższej Szkoły Edukacji, Wrocław.
• Napieralski, J. 2010. Mediatyzacja polityki. Konieczność, zagrożenie czy alternatywa? „Refleksje”, nr 2.
• Ożóg, K. 2006. Pauperyzacja języka współczesnej polityki, „Ling Varia”, nr 1.
• Radziszewska-Szczepaniak, D. 2004. Polityka jako roztropna realizacja dobra wspólnego: ujęcie Mieczysława Alberta Krąpca, „Studia Elbląskie”, nr 15, s. 315–331.
• Riklin, A. 2000. Niccolo Machiavellego nauka o rządzeniu, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań.
• Russell, B. 1959. Message to the future generations – wywiad z 1959 roku, https://www.youtube.com/watch?v=ihaB8AFO hZo (dostęp: 07.08.2022).
• Sambor, J. 1985. Nowomowa – język naszych czasów, „Poradnik Językowy”, nr 6.
• Sasińska-Klas, T. 2014. Mediatyzacja a medializacja sfery publicznej, „Zeszyty Prasoznawcze”, t. 57, nr 2 (218).
• Seklecka, A. 2015. Komunikacja polityczna w kontekście rytualnej komunikacji medialnej. Przypadek polskich serwisów informacyjnych, [w:] Mediatyzacja komunikowania politycznego: w kręgu badań politologicznych i medioznawczych, M. Adamik-Szysiak (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.
• Skarżyńska, K. 2021. Jak porozumiewają się politycy: język ostrych kategoryzacji; psychologiczne przyczyny i konsekwencje, [w:] Zmiany w publicznych zwyczajach językowych, J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska (red.), Rada Języka Polskiego przy Prezydium PAN , Warszawa.
• Weber, M. 1998. Polityka jako zawód i powołanie, tłum. A. Kopacki, P. Dybel, Wydawnictwo Znak, Kraków.
• Wojtkowski, Ł. 2012. Mediatyzacja polityki: amerykańska kampania prezydencka 2008, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń.

Identifiers

DOI

10.17951/k.2022.29.2.39-50

Biblioteka Nauki

34111983