Modus operandi komunikowania politycznego

• Authors: Jolanta Zdybel
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Celem artykułu jest ujawnienie specyfiki (charakterystycznych cech) komunikowania politycznego oraz jego znaczenia dla prawidłowego funkcjonowania demoliberalnej polityki. We współczesnej przestrzeni politycznej mamy bowiem do czynienia ze „zbiorową histerią”. Jej źródłem jest powszechne nierozumienie podstawowych idei politycznych. Komunikowanie polityczne, z założenia, ma temu przeciwdziałać. Przypisano mu bowiem określone, pozytywne funkcje: informacyjną, edukacyjną, identyfikacyjną, integracyjną, mobilizacyjną. Taka jest jego idea. Praktyka jest inna. Medializacja polityki skutkuje wypaczeniem tej idei. Stałymi elementami komunikowanie politycznego są teraz: dezinformacja, prowokacja, kłamstwo, manipulacja. Wniosek jest taki, że komunikowanie polityczne, tym kształcie, zamiast podnosić kulturę polityczną na wyższy poziom, przyczynia się do jej erozji.

DE

Der Artikel setzt sich zum Ziel, die Eigenart (spezifische Merkmale) der politischen Kommunikation und ihre Bedeutung für das richtige Funktionieren der demoliberalen Politik zu zeigen. Im gegenwärtigen politischen Raum haben wir mit einer "kollektiven Hysterie" zu tun, die ihre Quelle im allgemeinen Unverständnis von grundsätzlichen politischen Ideen hat. Politische Kommunikation soll dem entgegenwirken, indem sie bestimmte positive ˗ informative, bildende, identifizierende, integrative und mobilisierende ˗ Funktionen erfüllt. So die Idee. Die Praxis ist jedoch anders. Die Medialisierung der Politik bewirkt eine Deformierung dieser Idee. Zu festen Bestandteilen der politischen Kommunikation gehören heutzutage Desinformation, Provokation, Lüge, Manipulation. Das führt zur Schlussfolgerung, dass die politische Kommunikation in jetziger Gestalt zur Erosion der politischen Kultur beiträgt, statt sie auf ein höheres Niveau zu heben.

EN

The aim of this article is to reveal the intricacy (characteristic traits) of the political communication and its significance for the proper functioning of demo - liberal politics. On the modern political scene we constantly encounter a “mass hysteria”. Its source is a common misunderstanding attached to the basic political ideas. The phenomenon of political communication is obviously supposed to counter and solve such problems.  Moreover, it contains certain specific, positive functions: informational, educational, and those of identifying, integrating, mobilizing which stand as the core of the idea, in theory. In practice, the constant elements of contemporary political communications are: misinformation, provocation, lie and manipulation. The conclusion is the following: political communication in politics, instead of raising it to a higher cultural level, unfortunately contributes to the decay of the political culture.

Keywords

PL

komunikowanie polityczne; kultura polityczna; wartości; media masowe

DE

politische Kommunikation; politische Kultur; Werte; Massenmedien

EN

political communication; political culture; values; mass media

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Kultura i Wartości
• Year: 2018
• Issue: 26

Dates

published

2018

online

2019-01-22

Contributors

author

Jolanta Zdybel

References

• Beck, Gloria. Zakazana retoryka. Podręcznik manipulacji. Tłum. Ewa Klej. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2007.
• Berlin, Isaiah. „Aneks: Wybór listów od Isaiaha Berlina”. W: Beata Polanowska-Sygulska, Filozofia wolności Isaiaha Berlina, 169–206. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1998.
• Dobek-Ostrowska, Bogusław. Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012.
• Blackburn, Simon. Oksfordzki słownik filozoficzny. Tłum. Cezary Cieśliński, Paweł Dziliński, Michał Szczubiałka i Jan Woleński. Warszawa: Książka i Wiedza, 1997.
• Castells, Manuel. Władza komunikacji. Tłum. Jakub Jedliński i Paweł Tomanek. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2013.
• Helfert, David. L. Political Communication in Action. From Theory to Practice. Boulder, Colorado: Lynne Rienner Publishers, 2018.
• Heywood, Andrew. Ideologie polityczne. Wprowadzenie. Tłum. Miłosz Habura, Natalia Orłowska i Dorota Stasiak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.
• Juchacz, Piotr W. Idea demokracji deliberatywnej. W: Indywidualizm, wspólnotowość, polityka, red. Marek N. Jakubowski, Andrzej Szahaj, Krzysztof Abriszewski, 147–162. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, 2002.
• Kampka, Agnieszka. Debata publiczna. Zmiany społecznych norm komunikacji. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2014.
• Karwat, Mirosław. O karykaturze polityki. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza, 2012.
• McNair, Brian. An Introduction to Political Communication. London: Routledge, 2017.
• Mizińska, Jadwiga. „Po co mi to wiedzieć? Nadinformacyjność Mass Mediów”. Colloquia Communia, 2007, nr 1–2: 71–79.
• Neumann, Reiner i Ross, Alexander. Kodeks władzy. Reguły manipulacji. Tłum. Mariusz Kalata. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2010.
• Savigny, Heather. Political Communication. A Critical Introduction. Basingstoke: Palgrave Macmillan, 2016.
• Sąsiada, Monika. „Modus operandi jako środek identyfikacji sprawcy przestępstwa”. Wrocławskie Studia Erazmiańskie. Zeszyty Studenckie 2008, t. 1: 204–222. http://www.bibliotekacyfrowa.pl/Content/29211/015.pdf (dostęp 25.10.2018).
• Szkudlarek-Śmiechowicz, Ewa. „Komunikowanie polityczne”. W: Komunikowanie publiczne. Zagadnienia wybrane, red. Barbara Kudry i Elwira Olejniczak, 25–48. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2014.
• Tymochowicz, Piotr. Biblia skuteczności. Wrocław: Wydawnictwo Trans, 2007.

Identifiers

DOI

10.17951/kw.2018.26.247-259