Samokreacja poprzez sztukę. Autoresocjalizacja kobiet osadzonych w Areszcie Śl edczym w Białymstoku

• Authors: Anna Chańko , Agnieszka Sołbut
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Zamierzeniem autorek tekstu jest przekonanie czytelnika do tezy, że możliwa jest resocjalizacja kobiet przez sztukę. Działania teatralne ułatwiają kobietom z wyrokami sądowymi samokreację. Sztuka umożliwia zdobywanie pewnej wiedzy i umiejętności, a także zmianę nawyków charakterologicznych. Dlatego też na resocjalizację penitencjarną należy spoglądać jako na proces osobowościowych przeobrażeń. Świadczą o tym zamieszczone w tekście wypowiedzi kobiet osadzonych w Areszcie Śledczym w Białymstoku. Należą one do grupy teatralnej WARTO , działającej na terenie tegoż aresztu. Ich świadectwa przekonują, że teatr resocjalizacyjny pełni rolę swoistego katharsis, ale też wychowuje, edukuje, ma terapeutyczną moc. Możliwość odegrania różnych ról, umożliwia osadzonym kobietom autodiagnozę, autorefleksję.Dzięki teatralnym przedsięwzięciom wypełniają swoje deficyty w obszarze komunikacjispołecznej, kształtują wartościowe nawyki. Przygotowują się ponadto do życia zgodnegoz prawem w warunkach wolnościowych. Budują siebie od nowa na solidnym fundamencieteatru resocjalizacyjnego. Zaangażowanie osadzonych w sztukę pozwala także widowniuwierzyć w przemiany kobiet, które nie rokowały najlepiej, które być może zostały już spisane przez społeczeństwo na straty. Sztuka pozwala osadzonym kobietom ponownie uwierzyć w siebie i nawiązać kontakt ze społeczeństwem.

EN

The intention of the authors is to persuade the leader to the statement that it is possibleto rehabilitate women through art. The actions which are undertaken in theatre help women with judgements to develop self-creation. Art allows you to acquire certain knowledge and skill, as well as characterological change of habits. Therefore, the rehabilitation of the penitentiary should be perceived as the process of personality transformation. The evidence of above can be seen in the women’s statements inmates in the Custody in Bialystok, which are placed in the text. They belong to the theatre group WORT H, operating in the custody. Their testimonies show that the rehabilitation theatre acts as a kind of catharsis, but also raises, educates and has a therapeutic power. The ability to play different roles, allows women prisoners self-diagnosis and self-reflection. Thanks to the theater actious the women can fill their deficits in the area of social communication and they shape valuable habits. Moreover, they prepare for life in accordance with the law in terms of liberty. They re-build on the solid foundation of the theater resocialisation. The prisoners’ involvement in the plays performances also allows the audience to believe in the transformation of women who had little hope for recovery, that might have been lost for the society in the audience perspective. Theater actions re-build self-esteem and can help establish social contacts by prisoner women.

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Lubelski Rocznik Pedagogiczny
• Year: 2014
• Volume: 33

Dates

published

2014

online

2015-05-19

Contributors

author

Anna Chańko

author

Agnieszka Sołbut

References

• Ambroziak W. (2004). Resocjalizacja osadzonych w codzienności działania. W: W. Ambroziak, P. Stępniak (red.). Służba więzienna wobec problemów resocjalizacji penitencjarnej. Wyd. Wolumin, Poznań–Warszawa–Kalisz.
• Dybalska I. (red.) (2009). Kobieta w więzieniu – polski system penitencjarny wobec kobiet w latach 1998–2008. IRSS , Warszawa.
• Fidelus A. (2012). Metoda tutoringu – wsparcie w procesie autoresocjalizacji osób powracających do życia na wolności. „Probacja”, nr 1.
• Fijałkowska B. (2004). Sztuka teatralna w edukacji. W: Pedagogika we współczesnym dyskursie humanistycznym. V Ogólnopolski Zjazd Pedagogiczny. Materiały konferencyjne, Wrocław.
• Goffman E. (2007). Piętno rozważania o zranionej tożsamości. GWP, Gdańsk.
• Goffman E. (2008). Człowiek w teatrze życia codziennego. Wyd. Aletheia, Warszawa.
• Gordon M. (2005). Regulacyjna funkcja mechanizmów obronnych u sprawców czynów zabronionych. W: J. Świtka, M. Kuć, I. Niewiadomska (red.). Osobowość przestępcy a proces resocjalizacji. Tow. Nauk. KU L, Lublin.
• Hołyst B. (2013). Zagrożenia ładu społecznego. PWN, Warszawa.
• Konopczyński M. (2013). Kryzys resocjalizacji czy(li) sukces działań pozornych. Pedagogium WSNS , Warszawa.
• Konopczyński M. (1996). Twórcza resocjalizacja. Wybrane metody pomocy dzieciom i młodzieży. MEN Editions Spotkania, Warszawa.
• Machel H. (2011). Resocjalizacja penitencjarna – trzy uwarunkowania procesu. „Resocjalizacja Polska”, nr 2.
• Nowak B. (2004). Metody resocjalizacji. W: Zagadnienia penitencjarne. COSS W, Kalisz.
• Pytka L., Zacharuk T. (1995). Zaburzenia przystosowania społecznego dzieci i młodzieży: aspekty diagnostyczne i terapeutyczne. WSRP , Siedlce.
• Riccoboni A. F. (2005). Sztuka teatru. Wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk.
• Szewczuk W. (red.) (1979). Słownik psychologiczny. WP, Warszawa.
• Śliwowski J. (1981). Kara pozbawienia wolności we współczesnym świecie. Rozważania penitencjarne i penologiczne. Wyd. Prawnicze, Warszawa.
• Urban B., Stanik J. (red.) (2007). Resocjalizacja. PWN, Warszawa.

Identifiers

DOI

10.17951/lrp.2014.33.0.165