Uczeń przeciętny – jaki jest?

• Authors: Bożena Dusza
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Gdzie można znaleźć przeciętność? W polskiej szkole. Artykuł jest częścią badań, które zostały przeprowadzone na uczniach liceum oraz tych, którzy ukończyli ten etap edukacji w roku 2013. Badania pokazują, że około 2/3 uczniów można zaliczyć do przeciętnych. Taki typ uczniów charakteryzuje mała aktywność w szkole oraz to, że niczym nie wyróżniają się oraz przyjmują postawę konformistyczną i pasywną. Uczniowie tacy nie sprawiają problemów wychowawczych, więc nie są zauważani przez nauczycieli. Florian Znaniecki uważa, że jeśli nie wychowujemy uczniów tak, by byli gotowi podejmować inicjatywę i by rozumieli jej znaczenie, przyczyniamy się do wychowania ludzi, którymi można potem bardzo łatwo rządzić. Mija się to jednak z celem edukacji.

EN

Where can we look for mediocrity? The answer is in Polish school. The text is a piece of research which I conducted among secondary school students and students who have graduated from secondary school this year. The studies have shown that about 2/3 of students are average. An ordinary pupil is not very active at school, undistinguished, a conformist and a passive person. S/he doesn’t cause educational problems so s/he disappears from the view of teachers. Meanwhile F. Znaniecki says that if we don’t bring up students to take initiative, to understand meanings, we bring up people who become easy targets to take power over them. This is not the aim of education, is it?

Keywords

PL

uczeń przeciętny; edukacja; wychowanie

EN

average student; education, upbringing

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Lubelski Rocznik Pedagogiczny
• Year: 2015
• Volume: 34
• Issue: 2

Dates

published

2015

online

2015-09-25

Contributors

author

Bożena Dusza

References

• Bilińska-Suchanek E. (2003). Opór wobec szkoły. Dorastanie w perspektywie paradygmatu oporu. Impuls, Kraków.
• Czerepaniak-Walczak M. (2008). Nie myśl, bądź posłuszny – dyskursy władzy w szkole. W: M. Dudzikowa, M. Czerepaniak-Walczak (red.). Wychowanie. Pojęcia-Procesy-Konteksty. Interdyscyplinarne ujęcie. T. 4. GWP, Gdańsk.
• Dusza B. (2011). Sposoby bycia licealistów w roli ucznia. Wyd. UR, Rzeszów.
• Fatyga B. (1999). Dzicy z naszej ulicy. Antropologia kultury młodzieżowej. Wyd. ISNS UW, Warszawa.
• Frankowska G., Po prostu średniak!, www.eid.edu.pl/archiwum/1995,93/marzec,107/po_prostu_średniak,352.html (dostęp: 29.10.2013)
• Groenwald M. (2013). Standardy moralne czy standardy wymagań? O moralnych aspektach pozoru w szkole, (w:) M. Dudzikowa, K. Knasiecka-Falbierska (red.). Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej. Impuls, Kraków.
• Hałas E. (1996). Wychowanie do demokracji w ujęciu Floriana Znanieckiego. W: O. Sochacki (red.). Socjologia polityczna Floriana Znanieckiego a współczesna polityka. GTN, Gdańsk.
• Hałas E. (2001). Symbole w interakcji. Oficyna Naukowa, Warszawa.
• Janowski A. (1988). Ukryty program polskiej szkoły. „Res Publica” 4.
• Kopaczyńska I. (2013). Podstawa programowa dla klas I–III szkoły podstawowej jako punkt wyjścia działań pozornych. W: M. Dudzikowa, K. Knasiecka-Falbierska (red.). Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej. Impuls, Kraków.
• Kwieciński Z. Szkoła jako wćwiczenie w kulturę pozornego wysiłku. (Studium przypadku), Komitet Prognozowania Rozwoju Kraju „Polska 2000”, Zespół II: Człowiek i jego edukacja, Jabłonna 15–17 grudnia 1986.
• Kwieciński Z. (1987). Szkoła jako wćwiczanie w kulturę pozornego wysiłku. Kwartalnik Pedagogiczny 3.
• Piotrowski M. (2013). Kody bezmyślności, czyli gdy programy układane są pod klucz egzaminacyjny. W: M. Dudzikowa, K. Knasiecka-Falbierska (red.). Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej. Impuls, Kraków.
• Trzebiński J. (red.) (2002). Narracja jako sposób rozumienia świata. GWP, Gdańsk.
• Znaniecki F. (1974). Ludzie teraźniejsi a cywilizacja przyszłości. PWN, Warszawa.

Identifiers

DOI

10.17951/lrp.2015.34.2.211