Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole – między rutyną a refleksyjną praktyką

• Authors: Barbara Skałbania , Teresa Lewandowska-Kidoń
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Celem artykułu jest podkreślenie refleksyjności jako ważnego elementu działania pedagogicznego, jak również potrzeby kształcenia refleksyjnych praktyków, zgodnie z zapisami Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z 17 stycznia 2012 r. w sprawie standardów kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela. Rozważania tematyczne dotyczą procesu edukacji, a szczególnie są ukierunkowane na obszar pomocy psychologiczno-pedagogicznej z uwagi na dość marginalne jego traktowanie w odniesieniu do licznych i wielozakresowych analiz funkcjonowania szkoły, zwłaszcza w zakresie jej działalności dydaktycznej.

EN

This article aims to highlight the reflectance as an important element of pedagogical activities, as well as the need for education of reflective practitioners, in accordance with the education law of 2012 on education standards preparing for teaching profession. Thematic considerations apply to the educational process and they are especially targeted at the area of psychological and pedagogical assistance because of its fairly marginal treatment in relation to the numerous and multi-scoped analysis of the functioning of school, especially in terms of its teaching activities.

Keywords

PL

pomoc psychologiczno-pedagogiczna, refleksyjny praktyk, kompetencje nauczycieli

EN

psychological and pedagogical assistance, reflective practitioner, competences of teachers

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Lubelski Rocznik Pedagogiczny
• Year: 2016
• Volume: 35
• Issue: 1

Dates

published

2016

online

2017-02-21

Contributors

author

Barbara Skałbania

author

Teresa Lewandowska-Kidoń

References

• Bałachowicz J. (2015). Od indywidualizacji do personalizacji. Nowe obszary zadań i kompetencji nauczyciela wczesnej edukacji. W: E. Smak, A. Włoch, M. Grabiec (red.). Diagnozowanie i terapia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Opole, s. 33–51.
• Bartnikowska U., Wójcik M. (2004). Zaniedbania w aspekcie triady: szkoła–rodzice– dziecko w kształceniu integracyjnym i masowym dzieci z wadą słuchu. W: Z. Gajdzica, D. Osik-Chudowolska (red.). Wątki zaniedbane, zaniechane, nieobecne w procesie edukacji i wsparcia społecznego osób niepełnosprawnych. Lublin, s. 287–295.
• Bidziński K., Giermakowska A., Ozga A., Rutkowski M. (2013). Nauczyciele województwa świętokrzyskiego wobec zadań związanych z realizacją specjalnych potrzeb edukacyjnych uczniów. Kielce.
• Bruner J. (2010). Kultura edukacji. Warszawa.
• Buchnat M. (2014). Kompetencje i oczekiwania nauczyciela do pracy z dzieckiem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Komunikat z badań. „Studia Edukacyjne” 31, s. 177–194.
• Czerepaniak-Walczak M. (1997). Aspekty i źródła profesjonalnej refleksji nauczyciela. Toruń.
• Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku. (2006). Warszawa.
• Garlej-Drzewiecka E. (2004). Pedeutologiczny kontekst myślenia o nauczycielu wiodącym i wspierającym. W: C. Kosakowski, A. Krause (red.). Dyskursy pedagogiki specjalnej. Rehabilitacja, opieka i edukacja specjalna w perspektywie zmian. T. 3. Olsztyn.
• Gołębniak B.D. (2002). Nabywanie kompetencji do refleksyjnego nauczania. W: B.D. Gołębniak (red.). Uczenie się metodą projektów. Warszawa, s. 10–28.
• Gołębniak B.D. (2009). Aplikacje konstruktywizmu do poradoznawstwa. Inspiracje pedeutologiczne. W: A. Kargulowa (red.). Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu, Warszawa, s. 36–61.
• Karcz-Taranowicz E. (2015). Zadania dyrektora szkoły w zakresie opieki nad uczniem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. W: E. Smak, A. Włoch, M. Grabiec (red.). Diagnozowanie i terapia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Opole, s. 129–137.
• Kargulowa A. (2006). O teorii i praktyce poradnictwa. Podręcznik akademicki. Warszawa.
• Kłodkowska J. (2010). Aplikacja konstruktywizmu do praktyki poradnictwa. „Edukacja Dorosłych. Poradnictwo dla dorosłych – refleksje, badania, praktyka” 1 (62), s. 199–213.
• Kwiatkowska H. (2008). Pedeutologia. Warszawa.
• Langer E. (1993). Problemy uświadamiania. Konsekwencje refleksyjności i bezrefleksyjności. W: T. Maruszewski (red.). Poznanie. Afekt. Zachowanie. Warszawa, s. 137–179.
• Leppert R. (1998). Nauczyciel jako adaptacyjny technik, refleksyjny praktyk, transformatywny intelektualista. W: W. Prokopiuk (red.). Rozwój nauczyciela w okresie transformacji. Białystok, s. 219–226.
• Lewandowska-Kidoń T., Witek A. (2014). Gotowość nauczycielek edukacji wczesnoszkolnej do pracy z dzieckiem przewlekle chorym. W: W. Żłobicki (red.). Transgresje w edukacji. T. 1. Kraków, s. 253–262.
• Miecznik-Warda J. (2015). Diagnoza i wspomaganie dzieci z zaburzeniami percepcji wzrokowej. W: E. Smak, A. Włoch, M. Grabiec (red.). Diagnozowanie i terapia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Opole, s. 175–187.
• Obuchowska I. (1997). Wspomaganie rozwoju emocjonalnego: refleksje i propozycje. W: B. Kaja (red.). Wspomaganie rozwoju. Psychostymulacja, psychokorekcja. Bydgoszcz, s. 35–47.
• Perkowska-Klejman A. (2012). Refleksyjna praktyka w pracy pedagoga szkolnego. „Ruch Pedagogiczny” 3, s. 101–116.
• Podniesienie efektywności kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały szkoleniowe. (2010). Część I. Warszawa, MEN .
• Rozporządzenie MEN z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach. Dz.U. 2013. Poz. 532.
• Rylke H. (1997). Refleksyjny praktyk – nowa tożsamość nauczyciela. Warszawa.
• Rylke H. (2007). „Wielka Improwizacja” – o działaniu refleksyjnych praktyków. „Psychologia w Szkole” 2 (14), s. 37–42.
• Schön D. (1987). The Reflective Practitioner. How professionals think in action. New York.
• Skałbania B. (2010). Szkolne formy wsparcia i pomocy uczniom ze specyficznymi trudnościami w nauce w świetle badań własnych. W: B. Witkowska, K. Bidziński, P. Kurtek (red.). Dzieci i młodzież ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w realizacji zadań rozwojowych. Kielce, s. 273–285.
• Śliwerski B. (2010). Myśleć jak pedagog. Sopot.
• Taraszkiewicz M. (1998). Jak uczyć lepiej? Czyli refleksyjny praktyk w działaniu. Warszawa.
• Whitmore D. (1994). Radość uczenia się. Zastosowanie psychosyntezy w wychowaniu. Praktyczny poradnik dla nauczycieli i rodziców. Warszawa.
• Włoch A., Włoch S. (2015). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Diagnoza– działanie–efekty. W: E. Smak, A. Włoch, M. Grabiec (red.). Diagnozowanie i terapia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Opole, s. 165–175.
• Włoch S., Włoch A. (2009). Diagnoza całościowa w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Warszawa.

Identifiers

DOI

10.17951/lrp.2016.35.1.157