Patient Care and Educational Activity of the Podkarpackie Hospice for Children Foundation in 2006–2021 on Selected Examples

• Authors: Ewa Barnaś-Baran

Title variants

PL

Działalność opiekuńcza i edukacyjno-wychowawcza Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci w latach 2006-2021. Wybrane przykłady

Abstracts

EN

Introduction: The first hospice was established in 1967 by Cicely Saunders. Another important event was the establishment of a day centre for terminally ill patients in Sheffield at St Luke’s Hospice. In Poland, hospice care was developed on the initiative of Hanna Chrzanowska. A special type of this institution are children’s hospices. One of them is the Podkarpackie Hospice for Children Foundation, established in 2006. Research Aim: The aim of the research was to present the history of the establishment and development of the Podkarpackie Hospice for Children Foundation, as well as analyse examples of patient care and educational activities undertaken by the management, employees and teachers cooperating with the Foundation in the period 2006–2021. The methodology used involved a critical analysis of documents and source materials and a review of the literature on hospice care. Evidence-based Facts: Two periods can be identified in the history of the Podkarpackie Hospice for Children Foundation between 2006 and 2021. From 2006 to 2011, patient care was provided under the at-home hospice care system. Simultaneously, efforts were undertaken to organise a separate location to expand the assistance provided, which resulted in the establishment of an in-patient hospice in 2011, which implements a broader range of tasks of the Foundation, including Perinatal Hospice, which was created in response to public demand. Summary: Patient care and educational activity of the Foundation is carried out through its individual units, including the at-home, in-patient and perinatal hospice, as well as the regional care and therapy centre “Tęczowy Domek”, which implement the goals and tasks of the Foundation. In addition, the educational activity of the Volunteer Centre helps to breaking down stereotypes related to hospices.

PL

Wprowadzenie: W 1967 roku w Londynie Cicely Saunders utworzyła pierwsze hospicjum. Kolejnym ważnym wydarzeniem było powołanie ośrodka dziennego pobytu dla nieuleczalnie chorych w Sheffield przy Hospicjum św. Łukasza. W Polsce ruch hospicyjny rozwinął się z inspiracji Hanny Chrzanowskiej. Szczególną odmianą opieki hospicyjnej jest działalność hospicjów dziecięcych. W 2006 roku utworzono Fundację Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci. Cel badań: Celem badań było ukazanie powstania i rozwoju Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci. Analizowano przykłady działań opiekuńczych i edukacyjno-wychowawczych, jakie podejmował zarząd, pracownicy Fundacji oraz współpracujący z nią nauczyciele w latach 2006–2021. Zastosowano metodę krytycznej analizy dokumentów i materiałów źródłowych oraz dokonano przeglądu literatury poświęconej ruchowi hospicyjnemu. Stan wiedzy: W działalności Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci w latach 2006–2021 można wyróżnić dwa okresy. W latach 2006–2011 opiekę świadczono w ramach Hospicjum Domowego. Dążono zarazem do rozwoju bazy lokalowej umożliwiającej wzbogacenie oferty pomocy. Od 2011 roku działa Hospicjum Stacjonarne (Dom Hospicyjny), które realizuje kolejne zadania Fundacji. Odpowiedzią na zapotrzebowanie społeczeństwa jest Hospicjum Perinatalne. Podsumowanie: Ustalono, że działalność opiekuńcza i edukacyjno-wychowawcza Fundacji przyjmuje określone formy. Hospicjum Domowe, Stacjonarne, Perinatalne, Regionalna Placówka Opiekuńczo-Terapeutyczna „Tęczowy Domek” zajmują się realizacją celów i zadań opiekuńczych oraz edukacyjnych Fundacji. Działania edukacyjne Centrum Wolontariatu korzystnie wpływają na przełamywanie stereotypów na temat hospicjum.

Keywords

EN

hospice; children’s hospice; care; education; Podkarpackie Hospice for Children Foundation

PL

hospicjum; hospicjum dziecięce; opieka; edukacja; Fundacja Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Lubelski Rocznik Pedagogiczny
• Year: 2023
• Volume: 42
• Issue: 2
• Pages: 241-255

Dates

published

2023

Contributors

author

Ewa Barnaś-Baran

• Uniwersytet Rzeszowski, Kolegium Nauk Społecznych

References

• Barnaś-Baran, E. (2008). Hospicjum – instytucja społeczna przeszłości i przyszłości. In I. Kurlak, A. Gretkowski (Eds.), Pomoc dziecku i rodzinie w sytuacji kryzysowej, teoria, historia, praktyka (pp. 191–200). Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu.
• Bartoszewska, E. (2005). Formy pomocy dziecku nieuleczalnie choremu i jego rodzinie w hospicjum. Impuls.
• Błachut, B. et al. (2017). Jakość życia w województwie podkarpackim w latach 2004–2015. Urząd Statystyczny w Rzeszowie.
• Cierpiał-Wolan (Ed.) (2012). Raport o sytuacji społeczno-gospodarczej województwa podkarpackiego 2012. Urząd Statystyczny w Rzeszowie.
• Cierpiał-Wolan (Ed.) (2013). Ludność w województwie podkarpackim. Stan i struktura demograficzno-społeczna. Urząd Statystyczny w Rzeszowie.
• Ciężko chory płód i noworodek. Problemy diagnostyczne, terapeutyczne i etyczne. (n.d.). “Biuletyn 3”, 3–5.
• Czas odmierzamy biciem serca. (n.d.). “Biuletyn 13”, 6–7.
• Cztery lata działalności Domu Hospicyjnego dla dzieci to powód do refleksji, ale nie tylko. (n.d.). “Biuletyn 12”, 23.
• Czym jest hospicjum perinatalne? (n.d.). “Biuletyn 11”, 22–24.
• Dąbrowski, Z. (2002) Wybrane elementy pedagogiki opiekuńczej. In Z. Dąbrowski, F. Kulpiński (Eds.), Pedagogika opiekuńcza. Historia. Teoria. Terminologia. Wyd. UWM.
• Dom hospicyjny dla Dzieci (listopad 2011). “Biuletyn 9”, 6–7.
• Drodzy przyjaciele. (n.d.). “Biuletyn 1”, 3–4.
• Janina Jaroń „Kobieta przedsiębiorcza 2011”. (czerwiec 2012). “Biuletyn 10”, 12.
• Kelm, A. (2000). Węzłowe problemy pedagogiki opiekuńczej. Żak.
• Komu służy Hospicjum Domowe. (n.d.). “Biuletyn 1”, 6–9.
• Korab, A. et al. (2018). Warunki życia ludności w województwie podkarpackim w latach 2013–2017. Urząd Statystyczny w Rzeszowie.
• Kostek, M. (2010). Wolontariat w hospicjum impulsem do zmiany w człowieku? Wyd. TN KUL.
• Kromolicka, B. (2000). Wolontariusz w służbie człowiekowi umierającemu. Pedagogium.
• Kronika działalności Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla dzieci z wybranych akcji w latach 2006–2015. (n.d.). “Biuletyn 11”, 6–9.
• Misja i wizja hospicjum. (n.d.). “Biuletyn 11”, 13–20.
• Nie mówię co jest dobre. (n.d.). “Biuletyn 2”, 10–12.
• Nowa siedziba Podkarpackiego Hospicjum dla Dzieci (listopad 2010). “Biuletyn 8”, 3.
• Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci – zawsze jesteśmy przy naszych pacjentach. (n.d.). “Biuletyn 11”, 3–5.
• Pomoc nieuleczalnie chorym dzieciom to nasza misja. (n.d.). “Biuletyn 12”, 25.
• Prezenty od nowożeńców. (maj 2010). “Biuletyn 6”, 10.
• Rafalski, M. (2017). Kształtowanie się koncepcji hospicyjnej w warszawskiej medycynie od połowy XIX wieku do początków XX wieku (do wybuchu pierwszej wojny światowej). PFESO.
• Roczne sprawozdanie merytoryczne z działalności Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci 2011, toż. 2012, toż. 2013, toż. 2014, toż. 2015, toż. 2016, toż. 2017.
• Seredyńska, A. (2019). Posługa wolonariusza hospicjum w doświadczeniu i działalności edukacyjnej Ewy Bodek. Wyd. Naukowe Akademii Ignatianum.
• Seredyńska, A. (2021). Wolontariusz hospicyjny w ujęciu tanatopedagogiki. Predyspozycje. Przygotowanie. Wyzwania wychowawcze. Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum.
• Sprawozdanie merytoryczne z działalności Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci 2016, toż. 2017, toż. 2018, toż. 2019, toż. 2020, toż. 2021.
• Statut Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci, tekst jednolity na dzień 21 maja 2019.
• Wolontariat najlepszy lek na życia bieg. (n.d.). “Biuletyn 13”, 44–45.
• Zawiła, M. (2008). Religia i śmierć. Trajektoria umierania i jej religijne elementy na przykładzie środowisk hospicyjnych w Polsce. Nomos.
• Zdebska, E. (2016). Wolontariat w opiece hospicyjnej nad dzieckiem. Petrus.
• Ziomek-Niedzielska, B. (2023). Raport o sytuacji społeczno-gospodarczej województwa podkarpackiego 2023. Urząd Statystyczny w Rzeszowie.
• Żaden człowiek nie powinien umierać w samotności. (n.d.). “Biuletyn 4”, 14–15.

Identifiers

DOI

10.17951/lrp.2023.42.2.241-255

Biblioteka Nauki

31828472