Kradzież jako przestępstwo materialne ścięte – jak ustalić czas skutku?

• Authors: Tomasz Tyburcy
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Kradzież jest dokonana z chwilą zawładnięcia rzeczą ruchomą (objęcia jej w faktyczne władanie), jeżeli temu działaniu towarzyszy cel jej przywłaszczenia. Skutek przestępstwa kradzieży następuje więc niezależnie od tego, czy sprawca zdoła zrealizować zamiar rozporządzania rzeczą tak, jak właściciel. Stopień utrwalenia władztwa nad skradzioną rzeczą nie należy do znamion kradzieży. Fakt przywłaszczenia jest jedynie celem działania sprawcy. Może on być zrealizowany dopiero po dokonaniu zaboru. Ustalenie czasu dokonania kradzieży w niektórych przypadkach budzi jednak kontrowersje, np. w przypadku kradzieży rzeczy z mieszkania pokrzywdzonego. W doktrynie powszechnie przyjmuje się, że kradzież jest typem materialnym. Wydaje się natomiast, że w przypadku tego przestępstwa zachodzi „ścięcie czasowe”, tzn. tożsamość czasowa i miejscowa działania oraz skutku. Dlatego właśnie, w przeciwieństwie do innych typów czynów zabronionych, nie jest możliwe odróżnienie działania od skutku.

EN

Theft is committed at the moment of seizure of a movable property (taking the actual control over it), if the performance of such action is accompanied by the intention of its misappropriation; therefore the consequence of the theft occurs regardless of the perpetrator’s ability to realize the intention to dispose of property in question as its actual owner. The degree of consolidation of the control over the stolen property does not belong to the constituent elements of theft. The misappropriation is merely the objective of the perpetrator; it can be fully realized only after the factual seizure. In some instances determining the time of theft raises a serious controversy, for example in case of theft occurring in an apartment of the victim or a self-service shop. The doctrine has widely accepted that theft is an offence with criminal consequences. It seems, however, that when it comes to this particular offense so called “time curdling” occurs – the identity of time and location of the act and its consequences. That is the reason why, in contrast to other types of offenses, in this case it is not possible to distinguish the act and its consequence.

Keywords

PL

kradzież; przestępstwo materialne; przestępstwo skutkowe; przywłaszczenie; przestępstwa przeciwko mieniu

EN

theft; criminal offences against property; misappropriation; result of criminal offence; consequence of theft

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Studenckie Zeszyty Naukowe
• Year: 2016
• Volume: 19
• Issue: 31

Dates

published

2016

online

2017-06-18

Contributors

author

Tomasz Tyburcy

References

• Bafia J., Mioduski K., Siewierski M., Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 1987.
• Binding K., Lehrbuch des deutschen Strafrechts, Besonderer Teil, Bd. 1, Leipzig 1902.
• Blackstone W., Prawo kryminalne angielskie, Warszawa 1786.
• Buchała K., Zoll A., Kodeks karny. Część ogólna, Kraków 1998.
• Budziński S., O przestępstwach w szczególności. Wykład porównawczy z uwzględnieniem praw obowiązujących na Królestwie Polskiem i Galicyi Austryackiej, Warszawa 1883.
• Frankowski S., Przestępstwa kierunkowe w teorii i praktyce, Warszawa 1970.
• Górniok O., Zagarnięcie mienia społecznego, Warszawa 1976.
• Gutekunst W., Zabór jako sposób zagarnięcia mienia społecznego, „Nowe Prawo” 1955, nr 10.
• Hegler A., Die Merkmale des Verbrechens w ZStW, 1915.
• Honig R., Straflose Vor- und Nachtat, 1927.
• Krzymuski E., Wykład prawa karnego ze stanowiska nauki i prawa austryackiego, t. 2, Kraków 1902.
• Makarewicz J., Kodeks karny z komentarzem, Lwów 1932.
• Makowski W., Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 1932.
• Makowski W., Prawo karne. O przestępstwach w szczególności. Wykład porównawczy prawa karnego austryackiego, niemieckiego i rosyjskiego obowiązującego w Polsce, Warszawa 1924.
• Marek A., [w:] Kradzież i paserstwo mienia prywatnego, red. A. Marek, E. Pływaczewski, A. Peczeniuk, Warszawa 1985.
• Maurach R., Deutsches Strafrecht, Besonderer Teil, 1964.
• Peiper L., Komentarz do Kodeksu karnego i Prawa o wykroczeniach, Kraków 1936.
• Przesławski T., Cel w konstrukcji przestępstwa terrorystycznego, „Prokuratura i Prawo” 2009, nr 5.
• Surkont M., Zniesławienie i znieważenie w polskim prawie karnym, Gdańsk 1982.
• Śliwiński S., Prawo karne, Warszawa 1946.
• Świątkiewicz B., Glosa do wyroku SN z dnia 11 stycznia 1988 r., II KR 343/87, „Orzecznictwo Sądów Polskich” 1990, nr 7–8.
• Uchwała SN z dnia 30 grudnia 1965 r., RNw 44/65, OSNIKiW 1966, nr 3, poz. 29.
• Welzel H., Das deutsche Strafrecht, Berlin 1965.
• Wilk L., [w:] Kodeks karny. Część szczególna, red. M. Królikowski, R. Zawłocki, t. 2, Warszawa 2013.
• Wolter W., Reguły wyłączania wielości ocen w prawie karym, Warszawa 1961.
• Wyrok SN z dnia 14 grudnia 1945 r., K 289/45, OSN 1945, nr 1–2, poz. 23.
• Wyrok SN z dnia 10 czerwca 1969 r., V KRN 164/69, OSNIKiW 1969, nr 12, poz. 150.
• Wyrok SN z dnia 11 stycznia 1988 r., II KR 343/87, OSNIKiW 1988, nr 7–8, poz. 55.
• Wyrok SO w Tarnowie z dnia 9 sierpnia 2002 r., II AKa 308/02, „Krakowskie Zeszyty Sądowe” 2002, nr 9, poz. 28.

Identifiers

DOI

10.17951/szn.2016.19.31.73