Kultura terapeutyczna i komunikacja medialna

• Authors: Dariusz Wadowski
• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

The article addresses the problem of a therapeutic trend in contemporary culture, which is still growing, especially due to its presence in media communication and the role of the media in the dissemination of its components. The article discusses the main interpretative positions in the recognition of therapeutic culture, presents its basic components and reviews selected forms of its presence in media communication. It has been found that in almost every aspect of media communication and in various products of media it is possible to see therapeutic references and values.

PL

Artykuł podejmuje problem terapeutycznego trendu we współczesnej kulturze, którego znaczenie wciąż rośnie, zwłaszcza ze względu na jego obecność w komunikacji medialnej i rolę mediów w upowszechnianiu jego komponentów. W artykule omówiono główne stanowiska interpretacyjne w ujmowaniu kultury terapeutycznej, przedstawiono jej podstawowe składniki oraz dokonano przeglądu wybranych form jej obecności w komunikacji medialnej. Stwierdzono, że właściwie w każdym aspekcie i różnych wytworach medialnej komunikacji możliwe jest dostrzeżenie terapeutycznych odniesień i wartości.

Keywords

EN

therapeutic culture, therapeutic ethos, therapeutic language, media communication

PL

kultura terapeutyczna, etos terapeutyczny, język terapeutyczny, komunikacja medialna

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
• Year: 2019
• Volume: 14
• Issue: 1

Dates

published

2019

online

2020-03-17

Contributors

author

Dariusz Wadowski

References

• 1. Abramowicz B. (2014), Wszystko na wierzchu, czyli o fenomenie „prawdy na ekranie”. Uwagi na marginesie programu Sekrety chirurgii, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, nr 65 (1), s. 38–56.
• 2. Apperley A., Jacobs S., Jones M. (2014), Introduction: Therapeutic Culture, “Culture Unbound”, vol. 6, s. 725–729. DOI: https://doi.org/10.3384/cu.2000.1525.146725.
• 3. Aslama M., Pantti M. (2006), Talking Alone. Reality TV, Emotions and Authenticity, “European Journal of Cultural Studies”, vol. 9 (2), s. 167–184. DOI: https://doi.org/10.1177/1367549406063162.
• 4. Bogunia-Borowska M. (2012), Fenomen telewizji. Interpretacje socjologiczne i kulturowe, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
• 5. Bogunia-Borowska M. (2009), Telewizja śniadaniowa, czyli codzienność z telewizją na żywo, [w:] Barwy codzienności. Analiza socjologiczna, red. B. Bogunia-Borowska, Warszawa.
• 6. Brenton S., Cohen R. (2004), Polowanie na ludzi. Za kulisami reality TV, Wydawnictwo Muza, Warszawa.
• 7. Cherry K. (2018), What You Need to Know About Online Therapy A Look at the Ins and Outs of Online Psychotherapy, https://www.verywellmind.com/what-is-online-therapy-2795752
• [dostęp: 25.10.2018].
• 8. Dąbrowska-Cendrowska O. (2011), Telewizja śniadaniowa. Celebryci, porady i audiotele – przynęty na kobiecą publiczność?, „Media i Społeczeństwo”, nr 1, s. 29–39.
• 9. Foucault M. (2018), Rządzenie sobą i innymi. Wykłady z Collège de France 1982–1983, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
• 10. Furedi F. (2004), Therapy Culture: Cultivating Vulnerability in an Uncertain Age, Routledge/Tylor and Francis Group, New York, NY.
• 11. Giddens A. (2002), Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
• 12. Illouz E. (2008), Saving the modern soul: Therapy, emotions, and the culture of self-help. University of California Press, Berkeley.
• 13. Keller T., Kleinen-von Königslöw K. (2018), Pseudo-discursive, mobilizing, emotional, and entertaining: identifying four successful communication styles of political actors on social media during the 2015 Swiss national elections, “Journal of Information Technology & Politics”,
• s. 1–20. DOI: 10.1080/19331681.2018.1510355.
• 14. Lasch Ch. (2015), Kultura narcyzmu. Amerykańskie życie w czasach malejących oczekiwań, Wydawnictwo Akademickie Sedno, Warszawa.
• 15. Lears T.J.J. (1983), From Salvation to Self-realization. Advertising and the Therapeutic Roots of the Consumer Culture, 1880–1930, [w:] The Culture of Consumption: Critical Essays in American History 1880–1980, Pantheon Books, New York, NY, s. 1–38.
• 16. Madsen O.J., Ytre-Arne B. (2012), Me at My Best: Therapeutic Ideals in Norwegian Women’s Magazines, “Communication, Culture and Critique”, vol. 5 (1), s. 20–37. DOI: https://doi.org/10.1111/j.1753-9137.2011.01118.x.
• 17. Madsen O.J. (2014), Psychologisation and Critique in Modern-day Western Culture, “Social and Personality Psychology Compass”, nr 8/5, s. 193–200, DOI: 10.1111/spc3.12103.
• 18. Madsen O.J., Brinkmann S. (2011), The Disappearance of Psychologisation?, “Annual Review of Critical Psychology”, nr 8, s. 179–199, https://thediscourseunit.files.wordpress.com/2016/05/arcp8madsenbrinkmann.pdf.
• 19. Mellucci A. (1996), Challenging Codes: Collective Action in the Information Age, Cambridge University Press, Cambridge.
• 20. Olchanowski T., Sieradzan J. (2011), Wprowadzenie do problematyki narcyzmu. Od klasycznych koncepcji narcyzmu do narcyzmu kultury zachodniej, [w:] Narcyzm, red. J. Sieradzan, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok.
• 21. Ostaszewska A. (2009), Michael Jackson jako bohater mityczny. Perspektywa antropologiczna, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa.
• 22. Peck J. (1995), TV Talk Shows as Therapeutic Discourse: the Ideological Labor of the Talking Cure, “Communication Theory”, vol. 5 (1), s. 58–81. DOI: https://doi.org/10.1111/j.1468-2885.1995.tb00098.x.
• 23. Ptaszek G. (2007), Talk show. Szczerość na ekranie?, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa.
• 24. Richards B. (2004), The Emotional Deficit in Political Communication, “Political Communication”, nr 21 (3), s. 339–352. DOI: 10.1080/10584600490481451.
• 25. Richards B., Brown J. (2011), Media as Drivers of the Therapeutic Trend?, “Free Associations: Psychoanalysis and Culture, Media, Groups, Politics”, No. 62, s. 18–30.
• 26. Richards B., Rees G. (2011), The management of emotion in British journalism, “Media, Culture & Society”, nr 33 (6), s. 851–867. DOI: 10.1177/0163443711411005.
• 27. Rieff Ph. (1987), The Triumph of the Therapeutic: Uses of Faith after Freud (with a new preface), University of Chicago Press, Chicago.
• 28. Szurman J., Woźniakowska A., Kowalczyk-Twarowski K. (red.), (2015), The Self Industry Therapy and Fiction, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
• 29. Wetschanow K. (1999), “The Personal Is Political” – Are Daytime Talk Shows Feminist?, [w:] A Decade of Transformation, IWM Junior Visiting Fellows Conferences, Vol. 8: Vienna, s. 1–19, http://www.iwm.at/wp-content/uploads/jc-08-101.pdf.
• 30. White M. (2002), Television, Therapy, and the Social Subject; or, The TV Therapy Machine, [w:] Reality Squared. Televisual Discourse on the Real, Rutgers University Press, New Brunswick, NJ, s. 313–321.
• 31. Wright K. (2008), Theorizing Therapeutic Culture. Past influences, future directions, “Journal of Sociology”, vol. 44 (4), s. 321–336. DOI: 10.1177/1440783308097124.

Identifiers

DOI

10.17951/teka.2019.14.1.47-59