Emigracja polska i Polonia na Półwyspie Arabskim

• Authors: Jacek Knopek

Title variants

EN

Polish Emigration and Polish Diaspora on the Arabian Peninsula

Abstracts

EN

The article discusses the life and activity of Poles in the countries on the Arabian Peninsula. The countries are Saudi Arabia, Bahrain, Yemen (South Yemen and North Yemen after WW2), Qatar, Oman, and the United Arab Emirates. Poles had limited contacts with this part of the world in the past. Only few arrived in the peninsula. This situation changed in the 1970s when Arab states began to develop rapidly owing to funds earned from the sale of natural resources: crude oil and natural gas. As a result, they attracted scientific and technical staff as well as experts in various fields, not to mention musicians and representatives of the tourism industry. Polish women who married Arabs were also moving to the Persian Gulf. At the turn of the 20th century, the Polish communities (including earlier Poles immigrants) on the Arabian Peninsula numbered from a few to several hundred people, depending on the country. Polish individuals and families were found in Yemen and Oman, 30 in Qatar, 100 to 200 in Bahrain and Saudi Arabia, and 600 in the United Arab Emirates. This last of the listed Polish communities was one of the best organised in the Arab world. For over 30 years since the Polish political and economic transformation, the Polish communities on the Arabian Peninsula have grown from several dozen (Yemen, Oman), through several hundred (Saudi Arabia, Bahrain, Qatar) to several thousand people (United Arab Emirates). Abu Dhabi, Dubai, and Sharjah continue to be most popular economic destinations for Poles and members of the Polish diaspora from the Western world.

PL

W artykule wskazuje się na pobyt i działalność Polaków w państwach położonych na terenie Półwyspu Arabskiego. Do państw tych zaliczono Arabię Saudyjską, Bahrajn, Jemen (po II wojnie światowej występował tam Jemen Południowy i Jemen Północny), Katar, Oman oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie. Kontakty Polaków z tym regionem świata w przeszłości były niewielkie. Na Półwysep Arabski trafiali zatem nieliczni mieszkańcy z ziem polskich. Sytuacja ta zmieniła się od lat siedemdziesiątych XX wieku, kiedy państwa arabskie zaczęły się dynamicznie rozwijać na podstawie uzyskiwanych środków finansowych ze sprzedaży surowców naturalnych – ropy naftowej i gazu ziemnego. Dzięki temu przybywały tam kadry naukowo-techniczne oraz specjaliści z różnych dziedzin, ponadto przedstawiciele branży turystycznej i muzycy. Poprzez polsko-arabskie małżeństwa nad Zatoką Perską zamieszkały także Polki, które wyszły za mąż za Arabów. Występujące na przełomie XX i XXI wieku skupiska polskie i polonijne na Półwyspie Arabskim liczyły od kilku do kilkuset przedstawicieli, w zależności od konkretnego podmiotu międzynarodowego. Pojedyncze osoby i rodziny mieszkały w Jemenie i Omanie, 30 osób w Katarze, od 100 do 200 w Bahrajnie i Arabii Saudyjskiej, a 600 w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. To ostatnie skupisko polonijne należało do najlepiej zorganizowanych w świecie arabskim. W ciągu 30 lat od zmian systemowych podjętych nad Wisłą, społeczności polskie i polonijne na Półwyspie Arabskim rozrosły się od skupisk kilkudziesięcioosobowych (Jemen, Oman) poprzez kilkusetosobowe (Arabia Saudyjska, Bahrajn, Katar) do kilkutysięcznych (Zjednoczone Emiraty Arabskie). Dalej zatem Abu Zabi, Dubaj i Szardża są miastami, w których najchętniej podejmują zatrudnienie Polacy i przedstawiciele Polonii ze świata zachodniego.

Keywords

PL

emigracja; Polonia; Półwysep Arabski

EN

emigration; Polish community; Arabian Peninsula

• Publisher: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
• Journal: Studia Polonijne
• Year: 2021
• Volume: 42
• Pages: 75-97

Dates

published

2021

Contributors

author

Jacek Knopek

• Koszalin Universoity of Technology

• https://orcid.org/0000000298785808

References

• Bakalarz A., Polaków odkrywanie Arabii Saudyjskiej, Kraków: Księgarnia Akademicka 2005.
• Budrewicz O., Bez radaru w świat, Warszawa: Czytelnik 1960.
• Berestyński A., Babie lato, Kraków: Baran i Suszczyński 2000.
• Bystroń J.S., Polacy w Ziemi Świętej, Syrji i Egipcie 1147-1914, Kraków 1929.
• Gan-Ganowicz R., Kondotierzy, Warszawa: Prohibita 1999.
• Góralski W., Udział Polski w misjach pokojowych w krajach Azji i Afryki (1953–1993), „Przegląd Orientalistyczny” 1966, nr 3-4, s. 119-132.
• Kaczmarek H., Polacy w Egipcie do 1914 roku, Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego 2008.
• Kapiszewski A., Stosunki polsko-saudyjskie w okresie międzywojennym, „Przegląd Orientalistyczny” 2001, nr 1-2, s. 45-52.
• Knopek J., Migracje Polaków do Afryki Północnej w XX wieku, Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego 2001.
• Knopek J., Przemiany zbiorowości polonijnych w Azji, „Dzieje Najnowse” 32(2000), nr 1, s. 203-219.
• Korwin-Pawłowski S., Wspomnienia, t. II: Wyścig z życiem, Warszawa: Czytelnik 1966.
• Piotrowski J., Stosunki Polski z krajami arabskimi, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych 1989.
• Slany K., Między przymusem a wyborem. Kontynentalne i zamorskie emigracje z krajów Europy Środkowo-Wschodniej (1939-1989), Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 1995.
• Słabczyńscy W. i T., Słownik podróżników polskich, Warszawa: Wiedza Powszechna 1992.

Identifiers

DOI

10.18290/sp2142.4

Biblioteka Nauki

1956257