Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

PL EN


2019 | 22 | 117-134

Article title

Topika afektownej skromności w wybranych wystąpieniach sejmowych Adama Kazimierza Czartoryskiego

Authors

Content

Title variants

Topika afektownej skromności w wybranych wystąpieniach sejmowych Adama Kazimierza Czartoryskiego

Languages of publication

PL

Abstracts

EN
The main aim of the article is to present ways of expressing one of the most important means of reasoning – namely, the topos of exaggerated modesty – in selected parliamentary speeches by Adam Kazimierz Czartoryski. The considerations are focused on indicating its sources, definitions, functions and variants. The most important method used to explore the topic will be rhetorical analysis. In addition, the author indicates the relationship between the topos of exaggerated modesty and language etiquette.

Year

Issue

22

Pages

117-134

Physical description

Dates

published
2019-12-30

Contributors

  • Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie

References

  • Arystoteles (1978). Topiki. O dowodach sofistycznych, przeł. wstępem i komentarzem opatrzył K. Leśniak. Wrocław: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
  • Arystoteles (2004). Retoryka. Retoryka dla Aleksandra, oprac. i wstępem opatrzył H. Podbielski. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
  • Czartoryski, A.K. (1788a). Przymówienie się Jaśnie Oświeconego Xiążęcia Jegomości Adama Czartoryskiego na dniu 20 października 1788, posła z województwa lubelskiego, [w:] Zbiór mów i pism niektórych w czasie Sejmu Stanów Skonfederowanych 1788 roku, t. I. Wilno.
  • Czartoryski, A.K. (1788b). Przymówienie Jaśnie Oświeconego Jegomości Czartoryskiego, generała ziem podolskich, posła z województwa lubelskiego w izbie senatorskiej na pierwszej sesji sejmowej dnia 8 października 1788, [w:] Zbiór mów i pism niektórych w czasie Sejmu Stanów Skonfederowanych 1788 roku, t. I. Wilno.
  • Czartoryski, A.K. (1789). Głos Jaśnie Oświeconego Xiążęcia J. K. M.ci Czartoryskiego, posła lubelskiego, generała ziem podolskich, kawalera Orderów Polskich na sesji sejmowej 19 stycznia 1789 miany, [w:] Zbiór mów i pism niektórych w czasie Sejmu Stanów Skonfederowanych 1788 roku, t. V. Wilno. 15–20.
  • Diariusz Sejmu Czteroletniego (1790). Archiwum Główne Akt Dawnych, Archiwum Sejmu Czteroletniego, sygn. 6.
  • (1764a). Diariusz sejmu convocationis po śmierci Najjaśniejszego Augusta III Króla Polskiego za Radą Prześwietnego Senatu na dzień 7 miesiąca maja roku 1764 determinowanego, [w:] Elity polityczne Polski XVI–XVIII, [w:] Diariusze sejmowe 1764 i 1793, J. Wisłocki (red.). Poznań–Kórnik 2000, www.bkpan.poznan.pl, [data dostępu: 19.02.2019].
  • (1764b). Diariusz sejmu convocationis Siedmio-Niedzielnego Warszawskiego Zdania, Mowy, projekta i manifesta w sobie zawierający przez sesje zebrany, R. P. 1764. Warszawa, www.polona.pl, [data dostępu: 19.02.2019].
  • (1764c). Diariusz Sejmu electionis między Wolą, a miastem Warszawą odprawionego. Zdania, mowy, porządek ceremonialny sejmu, opisanie cudzoziemskich posłów audiencji, recessa ad manifestów sejmowi convocationis przeciwnych, mapę campielectionis, szopy i okopów w sobie zawierający, przez sesje zebrany. Warszawa, www.polona.pl, [data dostępu: 19.02.2019].
  • Dziennik Czynności Sejmu Głównego Ordynaryjnego Warszawskiego pod związkiem Konfederacji Obojga Narodów roku 1789 z Zlecenia Stanów, www.wbc.pl [data dostępu 15.11.2018].
  • Kwintylian, M. (2004). Kształcenie mówcy, księgi I, II, X, wstęp i tłumaczenie, M. Brożek. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
  • Łuszczewski, P. (1789–1792). Diariusz Sejmu Ordynaryjnego pod związkiem Konfederacji Generalnej Obojga Narodów w Warszawie rozpoczętego roku pańskiego 1788 [t. 1, cz. 1 (6 X 1788–3 XI 1788 i 25 XI–23 XII 1788), t. 2 cz. 1 (7 I–3 II 1789) i 2 (4 II do 6 III 1789)]. Warszawa Drukarnia Nadworna J K M ci i Kommisyi Eduk Narodowej, www.wbc.pl, [data dostępu: 11.02.2019].
  • Schopenhauer, A. (1973). Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, przekł. B. i Ł. Konorscy. Warszawa: Wydawnictwo Literackie.
  • Ampel-Rudolf, A. (2014). Perswazyjność komunikatu, rytuału: ekspresji, [w:] A. Dąbrowska (red.), Język a Kultura, t. 6: Perswazja przez styl i stylizację. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. 39–51.
  • Augustyniak, U. (2003). „Dwór i klientela Krzysztofa II Radziwiłła”. Odrodzenie i Reformacja w Polsce, t. XXXVIII, 63–77.
  • Banaś-Korniak, T. (2015). Dawne i współczesne zachęty do lektury przekładów Horacego, [w:] M. Jurczykowa, B. Mazurkowa (red.), Wypowiedzi zalecające w książce dawnej i współczesnej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 283–300.
  • Bardach, J. (1997). Sejm w dawnej Rzeczypospolitej, [w:] J. Bardach (red.). Dzieje sejmu polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
  • Barłowska, M. (2001a). Drogi klejnot i piastującemu ozdobny. Sejmowe oracje przy przekazywaniu pieczęci, [w:] B. Ocieczek, B. Mazurkowa (red.). Sarmackie Theatrum, t. 1: Wartości i słowa. Materiały z konferencji naukowej Katowice 9–11 grudnia 1998. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 167–185.
  • Barłowska, M. (2001b). Jerzy Ossoliński – orator polskiego baroku. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
  • Bieńkowski, T. (1965). „Prooemium. Antyczna teoria wstępu do mowy”. Meander 1, 12–34.
  • Bieńkowski, T. (1996). Antyk, [w:] T. Kostkiewiczowa (red.). Słownik literatury polskiego Oświecenia. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. 14–21.
  • Bogdanowska, M. (2018). Topika, [w:] M. Barłowska et al. (red). Retoryka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. 35–57.
  • Bralczyk, J. (1981). „Poza prawdą i fałszem”. Teksty 6, 121–133.
  • Brud, S. (2005). „Topika wstępu i zakończenia mowy – perswazja czy manipulacja”. Meander 4, 460–467.
  • Burke, K. (1977). „Tradycyjne zasady retoryki”. Pamiętnik Literacki, LXVIII, z. 2, 219–250.
  • Curtis, R. (1972). „Topika”, przeł. K. Krzemieniowa. Pamiętnik Literacki, LXIII, z. 1, 231–265.
  • Curtis, R. (1997). Literatura europejska i średniowiecze łacińskie, tłum. i oprac. A. Borowski, Warszawa: Universitas.
  • Cybulski, M. (2003). Obyczaje językowe dawnych Polaków. Formuły werbalne w dobie średniopolskiej. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
  • Czechowska, A. (2004). Kompetencja komunikacyjna w glottodydaktyce, [w:] A. Dąbrowska (red.), Wrocławska Dyskusja o języku polski. WTN. 13–19.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2007). „Struktura gatunkowa szesnastowiecznego witania poselskiego”. Język Polski 3, 89–98.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2010a). Bóg w argumentacji Sejmu Wielkiego, [w:] U. Cierniak, A. Szyndler (red.), W poszukiwaniu prawdy – Chrześcijańska Europa – między wiarą a polityką. Częstochowa: Wydawnictwo Podobińskiego. 295–305.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2010b). „Stereotyp Rosji i Rosjan w obradach Sejmu Wielkiego”. Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Seria Językoznawstwo VII, 50–67.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2011). Rytuały językowe Sejmu Wielkiego – na podstawie pierwszych mów posłów nowego wyboru, [w:] M. Cieszkowski, J. Szczepaniak (red.). Bydgoszcz: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. 67–80.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2012a). Językowe aspekty kultury politycznej Sejmu Wielkiego. Częstochowa: Wydawnictwo Podobińskiego.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2012b). „Między formulicznością a nieszablonowością w zagajeniach marszałka Stanisława Małachowskiego”. Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, seria Językoznawstwo, z. 8, 41–52.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2012c). Pochlebstwo jako konstruktywna cecha oracji Sejmu Wielkiego, [w:] A. Burzyńska-Kamieniecka (red.), Język a Kultura, t. 23: Akty i gatunki mowy w perspektywie kulturowej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. 67–81.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2012d). Przejawy świadomości językowej mówców Sejmu Wielkiego, [w:] M. Steciąg, M. Bugajski (red.), Świadomość językowa w komunikowaniu. Uniwersytet Zielonogórski. 189–201.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2012e). Ten ledwo kto pomyślił, iż jest Ojczyzna, tu każdy myśli o dobru Ojczyzny. Deprecjonowanie wydarzeń z 1775 i 1776 roku na forum Sejmu Czteroletniego, [w:] D. Suska, R. Bizior (red.), Zjawisko nobilitacji i deprecjacji w języku, t. 1: Słowa i teksty. Częstochowa: Wydawnictwo Podobińskiego. 207–219.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2014). Perswazyjność pierwszych polskich tekstów politycznych na przykładzie wypowiedzi posłów sejmu 1548 w sprawie ożenku króla, [w:] A. Dąbrowska (red.), Język a Kultura, t. 6: Perswazja przez styl i stylizację. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. 23–37.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2016a). „Stan badań nad oratorstwem parlamentarnym doby przedrozbiorowej”. Rozprawy Komisji Językowej WTN, XLII, 23–35.
  • Dawidziak-Kładoczna, M. (2016b). Zagajenia marszałka sejmu – ewolucja wzorca gatunkowego (od XVI wieku do dziś), [w:] A. Burzyńska-Kamieniecka (red.), Język a Kultura, t. 26: Językowe uwarunkowania zachowań językowych. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. 163–174.
  • Dybek, D. (1996). „Muzy Mikołaja Reja: o samowystarczalności twórczej”. Pamiętnik Literacki, LXXXVII, z. 2, 21–31.
  • Dybek, D. (2011). „Topika w epitalamiach Wacława Potockiego”. Acta Universitatis Wratislaviensis LI, 5–23.
  • Erich, B. (1977). „Topika i topoi”. Pamiętnik Literacki LXVIII, z. 1, 235–263.
  • Gindin, S.I. (2017). „Co wiedziała retoryka o budowie tekstu”. Tekst i Dyskurs 10, 9–39.
  • Gonera, M. (2017). Działalność parlamentarna Adama Kazimierza Czartoryskiego. Praca doktorska napisana pod kierunkiem naukowym prof. zw. Andrzeja Stroynowskiego. Częstochowa.
  • Gonera, M. (2018). „Adam Kazimierz Czartoryski – marszałek i orator sejmu konwokacyjnego 1764”. Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Zeszyty Historyczne XVII, 37–57.
  • Gonera M., (2019), Adam Kazimierz Czartoryski – orator Sejmu Wielkiego (w latach 1788–1789), [w:] M. Durbas (red.) Najjaśniejsza Rzeczypospolita. Studia ofiarowane Profesorowi Andrzejowi Stroynowskiemu, Częstochowa: Wydawnictwo Podobińskiego. 331–342.
  • Górski, K. et al. (1933). Zasady wydawania tekstów staropolskich. Projekt. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
  • Grochola, K. (2013). „Kompetencja komunikacyjna a gatunek – o relacji internetowej na żywo”. Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Językowe Cudzoziemców 20, 303–311.
  • Jara, D. (2013). „Topika inwencyjna czyli tworzywo i warstwa argumentacyjna wybranych pism polemicznych Piotra Skargi”. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica 3, 145–158.
  • Jarczykowa, M. (2009). Literacka „oprawa” śmierci i pogrzebu Jerzego Radziwiłła (1616–1617), [w:] R. Ocieczek i M. Jarczykowa. Sarmackie Theatrum, t. IV: Studia o książce dawnej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 38–58.
  • Kaliszewski, W. (2004). Epitet w funkcji argumentu. O retoryczności okolicznościowego wiersza elekcyjnego (Na przykładzie wierszy na Imci Pana Poniatowskiego, stolnika litewskiego mającego za herb Ciołka starającego się o koronę w 1764 roku), [w:] J. Sztachelska et al. (red). Teatr wymowy. Funkcje i przemiany retoryki użytkowej. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku. 213–224.
  • Korolko, M. (1966). „Rola retoryki w piśmiennictwie polskim w wieku XVI (Przegląd badań i propozycje metodologiczne)”. Przegląd Humanistyczny 1, 17–34.
  • Korolko, M. (1990). Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Wiedza Powszechna.
  • Korolko, M. (2001). Retoryka i erystyka dla prawników. Warszawa: Wydawnictwa Prawnicze PWN.
  • Kostro, M. & Wróblewska, K., (2011). „Między kurtuazją, a deprecjacją. Formy adresatywne jako środek retoryczny w polemicznym dyskursie polemicznym”. Forum Artis Rhetoricae 3, 37–57.
  • Kostro, M. & Wróblewska, K. (2013). „Formy adresatywne jako środek jawnej i ukrytej deprecjacji kobiet polityków w polskim dyskursie polityczno-medialnym”. Tekst i Dyskurs 6, 153–168.
  • Kotarska, J. (1994). Staropolskie wiersze do czytelnika. Próba interpretacji, [w:] H. Dziechcińska (red.), Literatura i instytucje w dawnej Polsce: praca zbiorowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper. 125–142.
  • Krakowski, B. (1968). Oratorstwo polityczne na forum Sejmu Wielkiego: rekonesans. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe.
  • Kriegsseisen, W. (1991). Sejmiki Rzeczpospolitej szlacheckiej w XVII i XVIII wieku. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
  • Kunstler-Langner, D. (1990). Idea Vanitas. Jej tradycje i toposy w poezji polskiego baroku. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
  • Kurak, E. (2016). „Autokreacja Bartosza Paprockiego (ok. 1543–1614) w świetle listów dedykacyjnych w »Gnieździe cnoty« oraz »Herbach rycerstwa polskiego«. Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów UJ. Nauki Społeczne 14, 39–53.
  • Kuras, K. (2010). Współpracownicy i klienci Augusta Aleksandra Czartoryskiego w czasach saskich. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”.
  • Lausberg, H. (2002). Retoryka literacka: podstawy wiedzy o literaturze, przeł., oprac. i wstępem poprzedził A. Gorzkowski. Kraków: Homini.
  • Licheński, J.Z. (1975). Retoryka jako przedmiot i narzędzie badań literatury staropolskiej, [w:] J. Pelc (red.), Problemy literatury staropolskiej, t. 3. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
  • Licheński, J.Z. (1992). Retoryka od średniowiecza do baroku: teoria i praktyka. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
  • Licheński, J.Z. (2000). Retoryka od renesansu do współczesności: tradycja i innowacja. Warszawa: DIG.
  • Licheński, J.Z. (2001). Polskie oratorstwo barokowe. Powitania władców, [w:] B. Ocieczek, B. Mazurkowa (red.), Sarmackie Theatrum, t 1: Wartości i słowa. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 142–163.
  • Licheński, J.Z. (2007). Retoryka. Historia – Teoria – Praktyka, t. 1: Historia i teoria retoryki. Warszawa: Wydawnictwo DIG.
  • Licheński, J.Z. (2009). „Miejsca wspólne w teorii retoryki – perspektywa polska. Przegląd problemów i prolegomena dalszych badań”. Forum Artis Rhetoricae 16–17, 24–57.
  • Łaszewski, R. (1973). Sejm polski w latach 1764–1793. Studium historyczno-prawne. Warszawa–Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
  • Łukarska, B. (2009). „Analiza retoryczno-stylistyczna wybranych mów i kazań pogrzebowych okresu baroku”. Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie 11, 121–137.
  • Marcinkowska, M. (2015). Zalecające aspekty przedmów do modlitewników z XVIII stulecia, [w:] M. Jurczykowa, B. Mazurkowa (red.), Wypowiedzi zalecające w książce dawnej i współczesnej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 195–206.
  • Mazurkowa, B. (2008). O dedykacjach Franciszka Zabłockiego, [w:] B. Mazurkowa. Na ziemskich i niebieskich szlakach. Studia poezji Franciszka Zabłockiego i Franciszka Dionizego Kniaźnina. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 85–110.
  • Mazurkowa, B. (2012). Motta w drukach Oświeconych jako źródło do badań recepcji antyku w dawnej Polsce. Rekonesans, [w:] T. Chachulski (red.), Antyk Oświeconych. Studia i rozprawy o miejscu starożytności w kulturze polskiej XVIII. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN. 295–412.
  • Mączak, A. (1994). Klientela: nieformalne systemy władzy w Polsce i Europie XVI–XVIII w. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper.
  • Michalski, J. (1984). Sejm w czasach Stanisława Augusta, [w:] J. Michalski (red.), Historia sejmu polskiego, t. 1: Do schyłku szlacheckiej Rzeczpospolitej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. 350–419.
  • Nowaszczuk, J. (2006–2007). „Kompozycja wypowiedzi w ujęciu greckiej szkoły retorycznej”. Roczniki Humanistyczne LIV–LV, 241–262.
  • Okopień-Sławińska, A. (1967). Rola konwencji w procesie historyczno-literackim, [w:] M. Janion, J. Piorunowa (red.), Proces historyczny w literaturze i sztuce: materiały konferencji naukowej maj 1965. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy. 61–80.
  • Olszewski, H. (2002). Sejm w dawnej Rzeczypospolitej. Ustrój i idee. t. 1: Sejm Rzeczypospolitej epoki oligarchii (1652–1763). Prawo – praktyka – teoria – programy. Poznań: Poznańska Drukarnia Naukowa.
  • Pfeiffer, B. (2002). „»Muza prostych rymów«. Topika skromności w utworach staropolskich”. Napis VIII, 15–24.
  • Piotrowska, M. (2010). „»Nie dla nich romantyczny Parnas«. Kilka słów o mowach pogrzebowych”. Słupskie Prace Filologiczne, Seria Filologia Polska 8, 261–275.
  • Płachcińska, K. (2004a). Obraz kultury retorycznej społeczeństwa szlacheckiego na podstawie mów sejmowych z lat 1556–1564. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
  • Płachciska, K. (2004b). „Styl średni polskiej wypowiedzi oficjalnej (Na przykładzie wotum Krzysztofa Grzymułtowskiego)”. Ruch Literacki 4–5, 379–393.
  • Płachcińska, K. (2006). „Oracje z »Odprawy posłów greckich« w świetle mów sejmowych z czasów Jana Kazimierza”. Pamiętnik Literacki XCVII, z. 4, 203–228.
  • Płachcińska, K. (2014). „Wotum Krzysztofa Grzymułtowskiego na sejmie 1652 roku jako przejaw oratorstwa najwyższej próby”. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica 3, 165–183.
  • Płachcińska, K. (2015a). „Oracje sejmowe z czasów Jana Kazimierza na rozdrożu stylistycznym (na przykładzie wotum Krzysztofa Grzymułtowskiego z 1655 roku)”. Pamiętnik Literacki CVI, z. 1, 147–167.
  • Płachcińska, K. (2015b). „Retoryka lekceważenia. Odpowiedź Andrzeja Maksymiliana Fredry posłom kozackim na sejmie 1652 roku”. Forum Artis Rhetoricae 1, 27–38.
  • Polański, K. (1999). Kompetencja językowa, [w:] K. Polański. Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  • Ryba, R. (2010). Ślady staropolskich konwencji eksordialnych w przedmowach Władysława Syrokomli, [w:] J. Lyszczyna, M. Bąk (red.), Romantyczne przemowy i przedmowy. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 193–208.
  • Ryczek, W. (2011). „Dorycka Lutnia. Oda do Jerzego Radziwiłła Antoniego Schoema”. Terminus 24, 163–172.
  • Ryszka-Kurczab, M. (2014). „Historia i przemiany topoi jako bodziec do renesansowej reformy dialektyki”. Terminus 16, 133–150.
  • Sakowska, M. (2016). „Una persona que jo cognoissio. Strategie ja autorskiego a topika wstępu w dziełach wybranych autorek francuskiego średniowiecza”. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Literaria Romanica 4, 11–20.
  • Sarnowska-Temeriusz, E. (1974). Droga na Parnas. Problemy wiedzy o poezji. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
  • Sarnowska-Temeriusz, E. (1998). Loci communes, [w:] T. Michałowska, B. Otwinowska (red.), Słownik Literatury staropolskiej: Średniowiecze – Renesans – Barok. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. 501–505.
  • Siwek, G. (1992). Przemawiać skuteczniej? Elementy retoryki kaznodziejskiej. Warszawa: Wydawnictwo „Homo Dei”.
  • Skwara, M. (1992). „O miejscach retorycznych”. Pamiętnik Literacki, LXXXIII, z. 2, 138–155.
  • Słaby, A. (2014). Rządzicha oleszycka. Dwór Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej jako przykład patronatu kobiecego w czasach saskich. Kraków: Wydawnictwo LIBRON.
  • Sołczyk, B. (2015). O wypowiedziach zalecających w edycjach dramatów autorek z pierwszej połowy XIX wieku, [w:] M. Jurczykowa, B. Mazurkowa (red.), Wypowiedzi zalecające w książce dawnej i współczesnej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 225–243.
  • Stanisz, M. (2015). Topika skromności w autorskich przedmowach do zbiorów lirycznych z pierwszej połowy XIX wieku, [w:] M. Jurczykowa, B. Mazurkowa (red.), Wypowiedzi zalecające w książce dawnej i współczesnej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 245–283.
  • Stone, G. (1989). „Formy adresatywne języka polskiego w osiemnastym wieku”. Język Polski LXIX, z. 3–5, 135–142.
  • Stroynowski, A. (2006). „Oratorstwo polityczne sejmów stanisławowskich”. Przegląd Nauk Historycznych 1, 189–209.
  • Stroynowski, A. (2015). „Cele i skutki rozdwojenia sejmiku podolskiego w 1786 roku”. Wieki Stare i Nowe 3, 99–114.
  • Tomasik, W. (1984) „Socrealistyczne miejsca wspólne”. Pamiętnik Literacki LXXV, z. 4, 129–149.
  • Trębska, M. (2004). „Grzecznie i niegrzecznie w oracjach weselnych. Od konkurów do zrękowin”. Napis X, 65–80.
  • Trębska, M. (2006). „»Powinne poszanowanie«, czyli co winien jest wszystkiej Rusi samodzierżca wojewodzie sandomierskiemu. Oracja weselna na ślubie Dymitra Iwanowicza”. Napis XII, 127–138.
  • Trębska, M. (2008). Staropolskie szlacheckie oracje weselne: Genealogia, obrzęd, źródła. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.
  • Tutak, K. (2010). „Dedykacja w świetle genealogii lingwistycznej”. Ling Varia 1, 125–136.
  • Tygielski, W. (1985). „Stronnictwo, które nie mogło przegrać”. Przegląd Historyczny, LXXVI, 207–231.
  • Tygielski, W. (1987). „W poszukiwaniu patrona”. Przegląd Historyczny 2, 191–210.
  • Uruszczak, W. (1984). Sejm w latach 1506–1540, [w:] J. Michalski (red.), Historia sejmu polskiego, t. 1: Do schyłku szlacheckiej Rzeczpospolitej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. 63–113.
  • Walczak, B. (2014). „Staropolska poezja okolicznościowa”. Lingua AcCommunitas 24, 5–12.
  • Walińska, M. (2002). Topika mitologiczna w poezji dawnej, [w:] M. Jarczykowa, A. Sitkowa (red.), Sarmackie Theatrum, t. VI: Między tekstami. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 7–28.
  • Waniczkówna, H. (1938). Czartoryski Adam Kazimierz, [w:] W. Konopczyński (red.). Polski Słownik Biograficzny, t. IV. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. 249–257.
  • Wilkoń, A. (2002). Dzieje języka artystycznego w Polsce. Język i style literatury barokowej. Kraków: Universitas.
  • Wojtak, M. (1989). Staropolska etykieta językowa jako obraz relacji międzyludzkich wybrane zagadnienia, [w:] A. Pajdzińska, P. Krzyżanowski. Przeszłość w językowym obrazie świata. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. 205–216.
  • Wojtak, M. (1992). Wybrane elementy staropolskiej etykiety językowej, [w:] J. Anusiewicz, M. Marcjanik (red.), Język a Kultura, t. 6: Polska etykieta językowa. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. 33–40.
  • Wolska, B. et al. (red.) (2011). Wiersze imieninowe poetów z drugiej połowy XVIII wieku. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN.
  • Wójciuk, A. (2013). Przemiany polskiego modelu grzeczności językowej na podstawie wybranych aktów grzecznościowych. Praca licencjacka napisana pod kierunkiem dr hab. prof. UŚ Aldony Skudrzyk. Katowice.
  • Zawadzki, R.K. (1998). „Pindar i Bakchylides – najwcześniejsi europejscy teoretycy literatury”. Prace Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie. Seria Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury VII, 281–288.
  • Zielińska, Z. (1971). „Mechanizm sejmikowy i klientela Radziwiłłowska za Sasów”. Przegląd Historyczny 3, 397–419.
  • Ziomek, J. (1990). Retoryka opisowa. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Document Type

Publication order reference

Identifiers

YADDA identifier

bwmeta1.element.ojs-doi-10_18778_1733-0319_22_07
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.