Music therapy as an augmentative method in practicing speech‑language pathology

• Authors: Sylwia Maszewska

Title variants

Muzykoterapia jako metoda augmentacyjna w praktyce logopedycznej

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

The article presents therapeutic actions toward restoring linguistic and communicative competence, and its aim is to show how music therapy enriches the methods of speech‑language rehabilitation. The rise of music therapy and speech‑language pathology as scientific disciplines was gradual and started almost exactly at the same juncture, i.e. at the beginning of the 20th century. The origins of both go back in time to the remote past, and both are characterized by an interdisciplinary nature. The methods of music therapy are in line with the speech‑language therapy scenario: – eurhythmics, initially supporting education and upbringing, stimulates psychomotor development in a versatile manner, – speech‑movement therapy supports general and motor development and aids speech capabilities, – the Good Start method is applied for children with reading and writing difficulties and has a corrective‑compensatory influence, – mobile music recreation stimulates the development of children suffering from cerebral palsy, – high‑frequency sounds in the Tomatis method have a therapeutic effect for memory disorders, school‑related difficulties, dyslexia, autism, and emotional disorders, – singing, which is a traditional method of music therapy, is widely applied in speech therapy for neurological disorders and in the treatment of stammering, as well as in psychosocial rehabilitation.

PL

Tematyką artykułu jest prezentacja oddziaływań terapeutycznych służących odbudowie kompetencji językowej i komunikacyjnej. Jego celem jest ukazanie, w jaki sposób muzykoterapia wzbogaca metody rehabilitacji logopedycznej. Rozkwit muzykoterapii i logopedii jako dyscyplin naukowych następował stopniowo – prawie jednocześnie od początku XX wieku. Ich korzenie sięgają głęboko w przeszłość historyczną, a cechą obydwu jest interdyscyplinarność. Metody muzykoterapii wpisują się w obraz terapii logopedycznej: – rytmika, pierwotnie służąca kształceniu i wychowaniu, stymuluje wszechstronnie rozwój psychoruchowy:  – logorytmika daje wsparcie rozwojowi ogólnemu, motorycznemu, wspomaga sprawność mowy, – metoda dobrego startu stosowana jest wobec dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu, ma oddziaływanie korekcyjno‑kompensacyjne, – mobilna rekreacja muzyczna stymuluje rozwój dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, – dźwięki wysokiej częstotliwości w metodzie Tomatisa oddziałują terapeutycznie w zaburzeniach pamięci, trudnościach szkolnych, dysleksji, autyzmie, zaburzeniach emocjonalnych, – w terapii neurologopedycznej i jąkaniu oraz rehabilitacji psychospołecznej szerokie zastosowanie ma tradycyjna metoda muzykoterapii, jaką jest śpiew.

Keywords

EN

speech‑language pathology; music therapy; therapeutic methods

PL

logopedia; muzykoterapia; metody terapeutyczne; logopedia; muzykoterapia; metody terapeutyczne

• Publisher: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
• Journal: Logopaedica Lodziensia
• Year: 2017
• Issue: 1
• Pages: 79-89

Dates

published

2017-12-30

Contributors

author

Sylwia Maszewska

• Neuca Med Sp. z o.o., ul. Szosa Bydgoska 58, 87–100 Toruń; Poradnia Logopedyczna NZOZ POLLIMEDICA, ul. A. Struga 13–21, 95–100 Zgierz; Poradnia Logopedyczna NZOZ POLIMEDICA ALFA, ul. Franciszkańska 53, 91–815 Łódź; Studio Głosu i Mowy Sylwia Maszewska, ul. Więckowskiego 58/17, 90–735 Łódź

References

• Brzozowska‑Kuczkiewicz M., 1991, Emil Jacques Dalcroze i jego rytmika, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
• Grabias S., 2012a, Teoria zaburzeń mowy. Perspektywy badań, typologia zaburzeń, procedury postępowania logopedycznego, [w:] S. Grabias, M. Kurkowski (red.), Logopedia. Teoria zaburzeń mowy, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie‑Skłodowskiej, s. 15–68.
• Grabias S., 2012b, O ostrość refleksji naukowej. Przedmiot logopedii i procedury logopedycznego postępowania, [w:] S. Milewski, K. Kaczorowska‑Bray (red.), Logopedia. Wybrane aspekty historii, teorii i praktyki, z cyklu „Logopedia XXI wieku”, Gdańsk: Harmonia Universalis,s. 56–69.
• Habela J., 1980, Słowniczek muzyczny, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
• Janiszewski M., 1998, Muzyka w profilaktyce, leczeniu i rehabilitacji, Łódź: Akademia Muzyczna.
• Konieczna‑Nowak L., 2013, Wprowadzenie do muzykoterapii, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
• Metera A., 2002, Muzykoterapia – muzyka w medycynie i edukacji, Leszno: Centrum Techniki Nauk „Metronom”.
• Natanson T., 1976, Muzykoterapia jako jedna z funkcji muzyki, niepublikowana rozprawa doktorska, obroniona w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
• Natanson T., 1979, Wstęp do nauki muzykoterapii, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
• Natanson T., 1992, Programowanie muzyki terapeutycznej, Wrocław: Akademia Muzyczna.
• Panasiuk J., 2015, Postępowanie logopedyczne w przypadku alalii i niedokształcenia mowy o typie afazji, [w:] S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.), Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie‑Skłodowskiej, s. 309–345.

Identifiers

DOI

10.18778/2544-7238.01.07