Przestrzeń idei, edukacji I dialogu społecznego czyli teatr anglosaski wobec kryzysu ekologicznego

• Authors: Anna Suwalska-Kołecka

Abstracts

EN

The chief aim of this article is to present the main developments in ecological thought and practice that have influenced British and American theatre in the past three decades. Although eco-criticism had attracted many keen followers and public environmental awareness had grown rapidly in recent years, theatre remained silent on green issues for a long time despite its political engagement in other areas. When at last theatre turned green, its voice is powerful and inspiring. Theatre uses its collective character to foster a feeling of shared responsibility and to create space that transformsinto one of the major characters of the performance. Moreover, dystopian visions of the ecological catastrophe that brings famine and destruction presented on stage are thought-provoking and highly persuasive. Theatre interconnects artists and audiences and uses its capacity to raise environmental awareness and to bring about behaviour change. In this way, theatre is able to affect social and political change.

PL

Celem tego artykułu jest zarysowanie głównych nurtów działalności teatru anglojęzycznego w ciągu ostatnich trzech dekad na rzecz ochrony przyrody. Chociaż eko-krytyka zdobywała rzesze kolejnych wyznawców a świadomość zagrożeń ekologicznych obejmowała stopniowo wszystkie sfery działalności człowieka, teatr przez wiele lat nie podejmował tematów ekologicznych, mimo swojego zaangażowania politycznego w innych sprawach. Kiedy w końcu teatr zabarwił się na zielono, jego głos w tej sprawie jest zdecydowany i inspirujący. Wykorzystał on wspólnotowy charakterteatru do tworzenia przestrzeni, która jest jednym z głównych bohaterów przedstawienie a dystopijne wizje katastrof ekologicznych niosących głód i zagładęmają ogromną siłę rażenia. W ten sposób działalność artystyczna aktywnie kreuje świadomość ekologiczną swoich odbiorców a teatr nabiera społecznej i politycznej sprawczości.

Keywords

PL

Eko-krytyka; teatr amerykański; teatr brytyjski; teatr polityczny; teatr społecznie zaangażowany; edukacja ekologiczna

EN

Eco-criticism; British theatre; American theatre; political theatre; socially engaged theatre; ecological education

• Publisher: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Płocku
• Journal: Społeczeństwo. Edukacja. Język
• Year: 2021
• Volume: 14
• Pages: 227-238

Dates

published

2021

Contributors

author

Anna Suwalska-Kołecka

• Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku

• https://orcid.org/0000000203812595

References

• Arons, Wendy i Theresa J. May, red. 2012. Readings in Performance and Ecology. New York: Palgrave Macmillan.
• Barry, Peter. 2009. Beginning Theory. An Introduction to Literary and Cultural Theory. Manchester: Manchester University Press.
• Bate, Jonathan. 1991. Romantic Ecology: Wordsworth and the Environmental Tradition. London and New York: Routledge.
• Brecht, Stefan. 1988. The Bread and Puppet Theatre. vol. 2, London: Methuen.
• Butler, Robert. 2009. Green Shoots of Climate-change Theatre. The Guardian, 22 maja 2009. Dostęp: 11.05.2020. https://www.theguardian.com/stage/theatreblog/2009/may/22/climate-change-theatre.
• Chaudhuri, Una. 1994. “There Must Be A Lot of Fish in that Lake”: Towards an Ecological Theatre. Theatre, 25.(1), s. 23-31.
• Cless, Downing. 2010. Ecology and Environment in European Drama. London and New York: Routledge.
• Cless, Downing. 1996. Eco-Theatre, USA: The Grassroots Is Greener. TDR, 40. (2), s. 79-102.
• Evergreen Theatre. Our Story. Vision. Mission. Value Driven Priorities. Dostęp:15.04.2021. https://www.evergreentheatre.com/our-story.
• Fiedorczuk, Julia. 2015. Cyborg w ogrodzie. Wprowadzenie do ekokrytyki. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra.
• Glotfelty, Cheryll, i Harold Fromm, red. 1996. The Ecocriticism Reader: Landmarks in Literary Ecology. Athens and London: The University of Georgia Press.
• Kleymeyer, Charles D. 1994. Cultural Traditions and Community-based Conservation. W: Natural Connections: Perspectives in Community-based Conservation, red. David Western i R. Michael Wright, Washington: Island Press, s. 323-346.
• Land Stewardship Centre. Precipice Theatre Society. Dostęp: 15.04.2021. https://www.landstewardship.org/resources/agency/24/.
• May, Theresa J. 2005. Greening the Theater: Taking Ecocriticism from Page to Stage. Journal of Interdisciplinary Studies, 7 (Fall), s. 84-103.
• Mollison, Bill. 1988. Permaculture: A Designers’ Manual. Tyalgum: Tagari Publications.
• Munk, Erika. 1994. A Beginning and End. Theatre, 25. (1), s. 5-6.
• Patterson, Michael. 2003. Strategies of Political Theatre. Post-War British Playwrights. Cambridge: Cambridge University Press, 2003.
• Savage, Oli. 2019. Oli Savage on the Greenhouse, the First Zero Waste Venue at Edinburgh Fringe. Wywiad Grega Stewarta. Theatre Weekly. 8 lipca 2019. Dostęp: 09.2020. https://theatreweekly.com/interview-oli-savage-on-the-greenhousethe-first-zero-waste-venue-at-edinburgh-fringe/.
• Ślęzak, Ida. 2019. Natura nie jest dekoracją. Ekologia w teatrze. Dialog, 1 (176). Dostęp:25.08.2020. http://www.dialog-pismo.pl/w-numerach/natura-nie-jest-dekoracja-ekologia-w-teatrze.
• Woodhead, Cameron. 2013. Edible Stage Key Ingredient for Eco-friendly Acts. The Sydney Morning Herald. 19 marca 2013. Dostęp: 29.09.2020. http://www.smh.com.au/entertainment/theatre/edible-stage-key-ingredient-for-ecofriendly-acts-20130318-2gb5z.html.

Identifiers

DOI

10.19251/sej/2021.14.1(14)

Biblioteka Nauki

1835560