The Human Person as a Social and Interpersonal Being According to the Most Significant Representatives of the Lublin Personalism

• Authors: Michał Kosche

Abstracts

PL

Artykuł stanowi próbę syntetycznego przedstawienia koncepcji osoby jako bytu społecznego i relacyjnego w oparciu o lubelską myśl personalistyczną przełomu XX i XXI wieku. Badanie społecznego horyzontu osoby nie może ograniczać się do przedstawienia pojedynczej, choćby najbardziej genialnej perspektywy. Osobę trzeba rozświetlić za pomocą różnego rodzaju świateł poznawczych w taki sposób, aby dotrzeć do szerokiego wachlarza informacji na jej temat. Doskonale nadaje się do tego lubelski personalizm, który charakteryzuje się wielością metod i form deskrypcji osoby, zarazem zachowując pewien wspólny fundament aksjomatycznyi aksjologiczny. Ponadto, zgodnie z logiką hermeneutycznej metody „po-między,” przy opisie bytu osobowego lubelscy personaliści tacy jak Wincenty Granat, Karol Wojtyła/Jan Paweł II czy Czesław Stanisław Bartnik korzystali zarówno z danych filozoficznych, jak też teologicznych. Czerpiąc metodologiczne inspiracje od powyższych mistrzów, całość dociekań zwartych w tym artykule została podzielona na dwie części, zawierające w sobie analizy filozoficznego i teologicznego horyzontu społecznego rozumienia osoby.

EN

The article constitutes an attempt to present the synthetic understanding of the person as a social and relational being based on the Lublin conception of personalism of late twentieth and early twenty-first century. The analyses of the social horizon of the person cannot be limited to one, however brilliant, perspective. Person needs to be illuminated using cognitive lights of various kinds to approach a broad range of information relevant to it. The personalism of the Lublin School, which is characterised by a multiplicity of methods and forms of the description of a person, while preserving a certain common axiomatic and axiological foundation, is perfectly suited for this. Moreover, in line with the hermeneutic method of a “medium ground,” to describe the personal being personalists from Lublin such as Wincenty Granat, Karol Wojtyła/John Paul II or Czesław Stanisław Bartnik have utilized both philosophical and theological data. Deriving methodological inspiration from the masters mentioned above, the whole inquiry featured in this article is divided into two parts. They include the analyses of philosophical and theological horizons of understanding the social and interpersonal dimension of the person.

Keywords

PL

osoba; personalizm; antropologia filozoficzna; antropologia teologiczna; hermeneutyka; Karol Wojtyła/Jan Paweł II

EN

person; personalism; philosophical anthropology; theological anthropology; hermeneutics; Karol Wojtyła/John Paul II

• Publisher: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
• Journal: Collectanea Theologica
• Year: 2021
• Volume: 91
• Issue: 1
• Pages: 5-24

Dates

published

2021

Contributors

author

Michał Kosche

• Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

• https://orcid.org/0000000217150510

References

• Bartnik, C.S., Personalizm, 3rd ed., Lublin 2008.
• Bartnik, C.S., Szkice do systemu personalizmu, Lublin 2006.
• Beigel, G., Faith and Social Justice in the Teaching of Pope John Paul II, New York, 1997.
• Doran, K.P., Solidary: A synthesis of Personalism and Communalism in the Thought of Karol Wojtyla/John Paul II, New York 1996.
• Duma, T., “Personalism in the Lublin School of Philosophy (card. Karol Wojtyła, fr. Mieczysław A. Krąpiec),” Studia Gilsoniana 5 (April–June 2016) no. 2, 365–390.
• Granat, W., Fenomen człowieka: U podstaw humanizmu chrześcijańskiego, 2nd ed., Lublin 2007.
• Granat, W., Osoba ludzka, 2nd ed., Lublin 2006.
• Granat, W., Personalizm chrześcijański: Teologia osoby ludzkiej, Poznań 1985.
• John Paul II, ApostolicLetter Novo Millennio Ineunte, Vatican 2001.
• John Paul II, Encyclical Letter Ut unumsint, Vatican 2005.
• John Paul II, Post-Synodal Apostolic Exhortation Christifideles Laici, Vatican 1989.
• John Paul II, Post-Synodal Apostolic Exhortation Ecclesia in Oceania, Vatican 2001.
• Mounier, E., Écrits sur le personnalisme, Paris 2000.
• Mounier, E., Qu’est-ce que le personnalisme?, Paris 1947.
• Nédoncelle, M., Vers une philosophie de l’amour et de la personne, Paris 1957.
• Polak, M., “Shaping the Spirituality of Communion in Church Communities,” Verbum Vitae 37 (2020) no. 2, 285–296.
• Ratzinger, J., Dogme et annonce, Paris 2012.
• Szlek Miller, S., “Catholic Personalism and Pluralist Democracy in Poland,” Canadian Slavonic Papers 25 (1983) no. 3, 425–439.
• Tarasiewicz, P., “The Common Sense Personalism of st. John Paul II (Karol Wojtyla),” Studia Gilsoniana 3 (supplement 2014), 619–634.
• Williams, T.D., Bengtsson, J.O., “Personalism,” in E.N. Zalta (ed.), The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Spring 2020 Edition.
• Wojtyła, K., “Participation or Alienation?,” in id., Person and Community: Selected Essays, T. Sandok (transl.), New York 1993, 197–207.
• Wojtyła, K., “The Person: Subject and Community,” in id., Person and Community: Selected Essays, T. Sandok (transl.), New York 1993, 219–261.
• Wojtyła, K., The Acting Person, A. Potocki (transl.), A.T. Tymieniecka (collab.), Dordrecht–Boston–London 1979.

Identifiers

DOI

10.21697/ct.2021.91.1.01

Biblioteka Nauki

2029760