Oblazione religiosa quale modalità riproposta di sequela Christi. Bozze normative in merito

• Authors: PRZEMYSŁAW MICHOWICZ

Title variants

EN

Religious oblation as a re-proposed model of sequela Christi. Draft of a legal document

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Głównym celem niniejszego artykułu było zaproponowanie, w ramach debaty doktrynalnej, dyskusji akademickiej na temat instytucji oblatów jako szczególnego stanu kanonicznego wiernego w świetle tradycji prawnej i aktualnego prawodawstwa. Podkreślono, że oblacja jest wolnym aktem samoofiarowania się Bogu, uznanym przez Kościół (por. kan. 303 i 677, §2 CIC/1983), dzięki któremu poszczególni chrześcijanie nawiązują intymną więź z konkretną wspólnotą zakonną. Akt oblacji jest prawdziwym ofiarowaniem i powoduje prawdziwą przynależność, choć różni się w swej naturze od więzi, która łączy relikwiarza lub zakonnika z jego wspólnotą i nie powoduje zmiany statusu osoby w Kościele. W celu ujęcia wszystkich aspektów tematu, konieczne było przedstawienie historycznej ewolucji tej starożytnej instytucji, która po promulgacji pierwszego Kodeksu Prawa Kanonicznego w 1917 roku, nie została usunięta z codziennej praktyki instytutów zakonnych. W odniesieniu do refleksji przedsoborowych stwierdzono, że oblaci są przyjmowani jako członkowie jednej wspólnoty zakonnej, chociaż ich więź jest tylko więzią posłuszeństwa, a nie ślubem. Zalecono, aby oblaci posiadali odpowiedni katalog zawierający wszystkie reguły i przepisy odnoszące się do ich specyficznej funkcji w lokalnej wspólnocie zakonnej.

EN

The main aim of the present paper was to propose, in term of a doctrinal debate, an academic discussion concerning the institution of the oblates as a particular canonical condition of a faithful in the light of legal tradition and current legislation. It was highlighted that oblation is a free act of self-offering to God, recognized by the Church (cf. can. 303 and 677, §2 CIC/1983) whereby individual Christians established a bond intimate union with a particular religious community. The act of oblation is a true offering and brings about a true belonging, though it is different in nature from the bond which unites a religious or a monk to his community and does it not bring about a change in the individual’s status in the Church. In order to embrace every single aspect of the topic, it was necessary to present historical evolution of this ancient institution which, after the promulgation of the first Code of Canon Law in 1917, was not cancelled from the daily praxis of religious institutes. In term of the present reflexions, it was said that oblates are accepted as members of a singular religious community even though their bond is only an obedience bond assumed not as a vow. It was highly recommended that those oblates should have a proper directory containing all rules and regulations pertaining their specific function in the local religious community. 

Keywords

PL

Oblaci; więzy; śluby zakonne; posłuszeństwo; dyrektorium; wspólnota zakona; Oblaci; więzy; śluby zakonne; posłuszeństwo; dyrektorium; wspólnota zakona

EN

Oblats; bonds; religious vows; obedience; directory; religious community

• Publisher: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
• Journal: Prawo Kanoniczne
• Year: 2019
• Volume: 62
• Issue: 2
• Pages: 31-54

Dates

published

2019-06-08

Contributors

author

PRZEMYSŁAW MICHOWICZ

• Wydział Prawa Kanonicznego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

References

• Bibliografia
• Źródła
• ABBAYE BÉNÉDICITINE SAINTE-MARIE DES DEUX-MONTAGNES, Guide de l’oblature, Québec 2001, p. 5-8
• ASSEMBLEA NAZIONALE DELL’ORDINE FRANCESCANO SECOLARE IN ITALIA, Statuto dell’Ordine Francescano Secolare in Italia, art. 7 s., in: http://www.ofs.it/Documenti/statuto%20OFS/Statuto%20OFS%20d%27Italia.pdf (07.11.2019).
• CONCILIUM ŒCUMENICUM VATICANUM II, Decretum de accommodata renovatione vitæ religiosæ Perfectæ caritatis, 28 Octobris 1965, AAS 58(1966), n. 15.
• CONSIGLIO DIRETTIVO NAZIONALE (cur.), Statuto degli oblati benedettini secolari italiani, Abbazia di Praglia 2000
• IOANNES PAULUS PP. II, Adhortatio apostolica post-synodalis de vita consecrata eiusque missione in Ecclesia ac mundo Vita Consecrata, 25 Martiis 1996, in: AAS 88(1996), n. 56.
• ORDO FRATRUM MINORUM CONVENTUALIUM, Constitutiones Ordinis Fratrum Minorum Sancti Patris Francisci Conventualium, Romæ 1932
• RADA NARODOWA FRANCISZKAŃSKIEGO ZAKONU ŚWIECKICH W POLSCE, Statut Braterskiej Wspólnoty Narodowej Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Polsce, art. 9 s., in: http://www.fzs.info.pl/dokumenty/statuty%202019.pdf (7.11.2019).
• RADA NARODOWA FRANCISZKAŃSKIEGO ZAKONU ŚWIECKICH W POLSCE, Statut Braterskiej Wspólnoty Narodowej Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Polsce, art. 9 s., in: http://www.fzs.info.pl/dokumenty/statuty%202019.pdf (7.11.2019).
• LITERATURA
• ‘Oblats’ in: A. GERHARDS, Dicionnaire historique des ordres religieux, Paris 1998, p. 423.
• BARTOSZEWSKI G., Prawodawstwo i organizacja Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w rozwoju historycznym, in: A. BARAN (cur.) Duchowość franciszkanów świeckich, Lublin 2002, p. 12.
• BONDUELLE J., ‘Convers’, in: R. NAZ (cur.), Dictionnaire de Droit Canonique, t. IV, Paris 1949, p. 536; 583-588.
• CASAGRANDE G., Il movimento penitenziale francescano nel dibattito storiografico degli ultimi 25 anni, in: L. TEMPERINI (cur.), Santi e santità nel movimento penitenziale francescano dal Duecento al Cinquecento, Roma 1998, p. 360.
• DAL PINO F.A., Oblati e oblate conventuali presso i mendicanti ‘minori’ nei secoli XIII-XIV, in: G. DE SANDRE GASPARRINI (cur.), Uomini e donne in comunità, Verona 1994, p. 35.
• DI GIOVAMBATTISTA F., Il giorno dell’espiazione nella Lettera egli Ebrei, Roma 2000.
• EBERL I., Cystersi. Historia zakonu europejskiego, tłum. P. Włodyga, Kraków 2011.
• FEBBO G., (cur.) Con San Benedetto nel mondo, Norcia 1990.
• GHERRI P., Corresponsabilità e Diritto: il Diritto amministrativo, in: P. GHERRI (cur.), Responsabilità ecclesiale, corresponsabilità e rappresentanza. Atti della Giornata Canonistica Interdisciplinare, Città del Vaticano 2010, p. 129.
• GIAMBENE L., ‘Oblati e oblate’, in: Enciclopedia italiana Treccani, vol. VI, Roma 1935, col. 212.
• IMBERCIADORI I., Agricoltura europea nella storia benedettina. Nel 1500° anno della nascita di San Benedetto, “Rivista nella storia dell’Agricoltura” XX/2(1980), p. 135-137.
• JANAUSCHEK L., Originum Cisterciensium Liber Primus, Wien 1877.
• KŁOCZOWSKI J., Wspólnoty chrześcijańskie w tworzącej się Europie, Kraków 2003.
• LUZZATI C., La vaghezza delle norme. Un’analisi del linguaggio giuridico, Milano 1990.
• MANTEUFFEL T., Rola cystersów w Polsce w wieku XII, „Przegląd Historyczny” 41(1950), p. 181.
• MICHOWICZ P., Il discernimento del Superiore maggiore quale elemento determinante dei procedimenti amministrativi, “Annuarium Iuris Canonici” 2(2015).
• MORALDI L., Espiazione sacrificale e riti espiatori nell’ambiente biblico e nell’Antico Testamento, Roma 1956.
• PACIOLLA S., L’antico jus proprium della Congregatio Sancti Bernardi in Italia, Roma 1999.
• PELLICIA G., ROCCA G., (curr.) Dizionario degli Istituti di Perfezione, vol. IX, Roma 1997, coll. 1049.
• PENCO G., Storia del Monachesimo in Italia. Dalle origini alla fine del Medioevo, Milano 2002.
• PICCARDO C., Pedagogia viva. Cîteaux novecento anni dopo, Milano 1999.
• PLEZI M., (cur.) ‘oblatio’, in: Słownik łacińsko-polski, t. 3, Warszawa 1998.
• POŃCZAK A.M., Franciszkańskie początki Trzeciego Zakonu, „Studia Franciszkańskie” 6(1994), 225-232.
• RAPETTI A.M., Comunità cistercensi: struttura e relazioni, “Studi storici” XL/2(1999), p. 413.
• RATTI C., Il sacrificio nell’Israele antico, Evoluzione dei rituali e delle credenze dall’età nomade all’epoca persiana (IV sec. A.C.), Bergamo 2015.
• SAWICKI B., Vademecum Oblatów świeckich Opactwa Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Tyńcu, Kraków 2009.
• SCHMITZ P., ‘Bénédictine (Régle)’, in: R. NAZ (cur.), Dictionnaire de Droit Canonique, t. II, Paris 1937, p. 317-318.
• WOLTER H., BECK H.G., (curr.) Civitas Medievale. La scolastica, gli ordini mendicanti e il XII-XIV secolo, vol. V/1, trad. G. Mion, Milano 1999, p. 19.
• WYTRWAŁ T., ‘Zakony trzecie’, in: E. GIGILEWICZ (cur.), Encyklopedia katolicka, t. XX, Lublin 2014, p. 1196-1197.

Identifiers

DOI

10.21697/pk.2019.62.2.02