PL
Ks. Jan Charytański należał do awangardy ruchu odnowy kerygmatycznej polskiej katechezy lat 60. XX w. Dzięki studiom odbytym w Belgii zapoznał się z osiągnięciami tego ruchu na zachodzie Europy. Po powrocie w 1961 r. do Polski rozpoczął pracę wykładowcy katechetyki na Bobolanum, a następnie na ATK w Warszawie oraz KUL w Lublinie. Był jednym z redaktorów Ramowego programu katechetycznego, zatwierdzonego w 1971 r. Dziełem jego życia były podręczniki katechetyczne. Pracę nad nimi rozpoczął na początku lat 60. a zakończył pod koniec 80. Redagowane one były początkowo w duchu kerygmatycznym, a nieco później – katechezy integralnej. W swoich opracowaniach starał się odejść od powszechnego wówczas dydaktyzmu moralnego. Formację moralną łączył z celem katechezy, jakim było rozwinięcie dojrzałej wiary, opartej na osobowej relacji z Chrystusem. Podkreślał znaczenie świadomości bycia chrześcijaninem (złączonym przez chrzest z Chrystusem) oraz życia sakramentalnego. Domagał się również, aby w katechezie uwzględniano rozwój psychiczny dziecka. Celem formacji moralnej ma być ukształtowanie w katechizowanym postawy dojrzałej miłości i odpowiedzialności za siebie, za innych ludzi oraz za otaczający świat.