PL
Co istotnego ma do powiedzenia Dostojewski, gdy nie pisze o wielkich metafizycznych ideach? Zaprasza do namysłu nad zagadką bycia człowiekiem, nad tym, jak trudną, niemożliwą wręcz rzeczą jest ostateczne wyjaśnienie jego tajemnicy, a wreszcie, jak bardzo sam gest zgłębiania, oceniania, sądzenia drugiego człowieka jest gestem ambiwalentnym, przed którym ludzka psyche próbuje się bronić. W tym konsekwentnym uchylaniu się przed poznawczym wyczerpaniem znajduje ona sprzymierzeńca w postaci artystycznego słowa rosyjskiego pisarza. Psychologiczno-filozoficzny pogląd Dostojewskiego na jednostkę uzyskuje odzwierciedlenie w poetyce jego dzieł. Niniejszy tekst bada i naświetla ten związek w drodze analizy zazwyczaj mniej znanego czytelnikom opowiadania Wieczny mąż.