Gdańskie święte ustronia bł. Doroty Swertfeger

• Authors: Małgorzata Parcheniak

Title variants

EN

Gdańsk’s holy places of secludedness of blessed Dorothy’s of Montau

Abstracts

EN

Blessed Dorothy of Montau (1347 – 1394) is venerated as a blessed or a saint. According to the sources cited, blessed Dorothy lived in Gdańsk for almost twenty-eight (28) years, growing organically into recluse hermitage. Blessed Dorothy highly valued the grace of the daily renewal of the spirit (lat. renovatio spiritus, it.: rinnovazione dello spirito). As optimal places, in order to build a space of loneliness (lat. solitude) and conducive to the personal withdrawal (gr. anachoresis), she chose the four temples of Gdańsk: St. Mary's Church, church of St. Catherine, church of Dominicans and in the church of God’s Body. Each of these holy places of secludedness was a place of performing other, clearly dedicated to this place by herself, acts of devotion. Dorothy Swertfeger made haunting these holy places of secludedness as “a golden rule of conduct” in such a purposeful order, thanks to which she was able to perform family duties, save and store the hermit's treasure. In fact, she lived a semi-hermitic life on this path. Analysis of the sources cited showed that due to the stability of the practices and acts of contemplative life performed in these shelters, blessed Dorothy Swertfeger undertook the spiritual direction of Gdańsk’s citizens and of Pomeranians (Kashubians).

PL

Bł. Dorota z Mątów (1347 – 1394) czczona jest jako błogosławiona lub święta. Jak wynika z powołanych źródeł, bł. Dorota zamieszkiwała w Gdańsku przez niemal dwadzieścia osiem (28) lat, organicznie dojrzewając do pustelnictwa w rekluzji.  Bł. Dorota wysoce ceniła sobie łaskę codziennego odnowienia ducha (łac. renovatio spiritus, wł. rinnovazione dello spirito). Jako miejsca optymalne, w celu budowania przestrzeni samotności (łac. solitudo) i sprzyjające osobowemu wycofaniu się (gr. anachoresis), obierała zwyczajowo cztery świątynie Gdańska: Kościół Mariacki, kościół św. Katarzyny, kościół Dominikanów i kościół Bożego Ciała. Każde z tych ustroni było miejscem wykonywania innych, temu miejscu wyraźnie dedykowanych przez samą Błogosławioną aktów pobożności. Dorota Swertfeger uczyniła z nawiedzania tych świętych ustroni w takim porządku celowym „złotą regułę postępowania”, dzięki której mogła wykonując obowiązki rodzinne, ocalić i przechować skarb powołania pustelniczego. Na tej drodze w istocie przeżywała życie semi – eremickie. Analiza powołanych źródeł wykazała, że dzięki stałości podejmowanych w tych ustroniach praktyk i aktów życia kontemplacyjnego, bł. Dorota Swertfeger wykonywała kierownictwo duchowe Gdańszczan i Pomorzan (Kaszubów).              

Keywords

EN

blessed Dorothy of Montau; charisma of blessed Dorothy of Montau; Gdańsk’s churches; holy places of secludedness; spiritual direction

PL

bł. Dorota z Mątów; charyzmat bł. Doroty z Mątów; kierownictwo duchowe; kościoły Gdańska; święte ustronia

• Publisher: Gdańskie Seminarium Duchowne, Kuria Metropolitalna Gdańska
• Journal: Studia Gdańskie
• Year: 2020
• Volume: 47
• Pages: 197-212

Contributors

author

Małgorzata Parcheniak

• https://orcid.org/0000000275965494

Identifiers

DOI

10.26142/stgd-2020-032

Biblioteka Nauki

1492630