EN
This text is about how residents of (formerly) multi-ethnic areas talk about the violence that led to the disappearance from their communities of neighbours of other ethnicities, the perpetrators of which were members of their own ethnic group. I analyse the interviews I conducted with my team in Eastern Galicia in 2017–2019, and I look at what their erstwhile Ukrainian neighbours say and how they discuss the murder of Poles and Jews during the Second World War. How willing are they to raise these issues at all? Can they be persuaded to do so? If they are willing to speak, do defensive strategies appear in their narratives?Do narratives of violence against Poles and Jews differ?
PL
Niniejszy tekst dotyczy tego, w jaki sposób mieszkańcy (niegdyś) wieloetnicznych terenów mówią o przemocy, która doprowadziła do zniknięcia z ich otoczenia sąsiadów innej narodowości, a której sprawcami byli przedstawiciele ich własnej grupy etnicznej. Analizuję wywiady przeprowadzone przeze mnie i mój zespół w Galicji Wschodniej w latach 2017–2019 i przyglądam się temu, co i jak mówią o mordowaniu podczas II wojny światowej Polaków i Żydów ich niegdysiejsi ukraińscy sąsiedzi. Jak bardzo są w ogóle skłonni poruszać te kwestie? Czy da się ich do tego skłonić? Jeśli już mówią, czy w ich narracji pojawiają się strategie obronne? Czy narracje o przemocy wobec Polaków i Żydów się różnią?