Media jako wróg: o retoryce Donalda Trumpa

• Authors: Miłkowska-Samul Kamila

Title variants

EN

Media as an enemy: on Donald Trump’s rhetoric

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Celem artykułu jest przedstawienie jednej ze strategii retorycznych Donalda Trumpa, opartej na konstruowaniu wroga w postaci mediów. Zebrany materiał językowy analizowany jest z perspektywy koncepcji ramowania E. Goffmana, co pozwala na rozpoznanie wprowadzonych przez Trumpa sposobów kategoryzowania i interpretowania elementów rzeczywistości w celach perswazyjnych. Uruchomienie i narzucenie w dyskursie odbiorcom ramy wroga (podział my-oni wraz z jednoznacznym wartościowaniem i emocjonalizacją przekazu) oraz językowe wykładniki pozwalają na uznanie języka Trumpa za populistyczny, a obsadzenie mediów w roli wroga jest przemyślaną strategią polityka.

EN

The aim of this article is to present one of Donald Trump’s rhetorical strategies, namely constructing the press as an enemy. Trump’s linguistic production is analyzed in terms of E. Goffman’s frame analysis, which allows us to recognize how Trump categorizes and interprets the elements of reality with evident persuasive intentions. Activating and imposing the enemy frame in discourse (distinction us-others with unambiguous values assigned to these categories, emotionalization of the message) together with its linguistic exponents may lead to the conclusion that Trump’s discourse is of populist character; moreover, framing the press as an enemy definitely can be seen as the politician’s deliberate rhetorical strategy.

Keywords

PL

retoryka; populizm; idiolekt polityka; wróg

EN

rhetoric; populism; idiolect politics; enemy

• Publisher: Polskie Towarzystwo Retoryczne
• Journal: Res Rhetorica
• Year: 2018
• Volume: 5
• Issue: 2
• Pages: 2-13

Dates

published

2018

Contributors

author

Miłkowska-Samul Kamila

• SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny

References

• Annusewicz, Olgierd. 2016. „Ramowanie »dobrej zmiany«. Ramy językowe kampanii wyborczej Prawa i Sprawiedliwości na Twitterze w 2015 roku”. Kwartalnik Naukowy OAP UW „e-Politikon” 17: 75-96. http://oapuw.pl/dostepne-numery/e-politikon-172016.
• Barańczak, Stanisław. 1975. „Słowo – perswazja – kultura masowa”. Twórczość 7: 44-59.
• Goffman, Erving. 1974. Frame Analysis: An Essay on the Organization of Experience. New York, NY et al.: Harper & Row.
• Klemensiewicz, Zenon. 1982. „Jak charakteryzować język osobniczy”. W Składnia, stylistyka, pedagogika językowa, 561-575. Warszawa.
• Kochan, Marek. 1994. „Przyklejanie etykietek, czyli o negatywnym określaniu przeciwnika”. W Język polityki a współczesna kultura polityczna, t. 11, red. Janusz Anusiewicz, Bogdan Siciński, 85–90. Wrocław: Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej.
• Kwintylian, Marek Fabiusz. 2002. Kształcenie mówcy, przekł. i opracowanie M. Brożek. Warszawa: De Agostini.
• Lakoff, George. 2004. Don’t Think of an Elephant, Vermont.
• Lakoff, George. 2016. “Understanding Trump’s Use of Language.” George Lakoff Blog, August 19, 2016. https://georgelakoff.com/2016/08/19/understanding-trumps-use-of-language/.
• Nijakowski, Lech. 2008. „Mowa nienawiści w świetle teorii dyskursu”. W Analiza dyskursu w socjologii i dla socjologii, red. Anna Horolets, 113-133. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Olczyk, Tomasz. 2011. „My, oni i wirtualne światy telewizyjnej reklamy politycznej.” Forum Artis Rhetoricae 3: 99-117. http://www.retoryka.edu.pl/files/far3_art6.pdf.
• Przyłęcki, Paweł. 2012. Populizm w polskiej polityce: analiza dyskursu polityki. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
• Wilkoń, Aleksander. 2000. Typologia odmian językowych współczesnej polszczyzny. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
• Wodak, Ruth. 2015. The Politics of Fear. What Right-Wing Populist Discourses Mean. Los Angeles et al.: Sage.

Identifiers

DOI

10.29107/rr2018.2.1