Remote learning in a special school – a new form of teacher – student communication

• Authors: Karolina Kilar

Title variants

PL

Nauczanie zdalne w szkole specjalnej – nowa forma komunikacji nauczyciel – uczeń

Abstracts

PL

Pandemia COVID-19 w znaczącym stopniu wpłynęła na sposoby komunikacji międzyludzkiej i dotknęła wszystkich, w tym ludzi z niepełnosprawnością. Celem podjętych badań było poznanie opinii nauczycieli szkół specjalnych o nowej formie komunikacji z uczniami, jaką ze względu na pandemię stało się nauczanie zdalne. Zwrócono uwagę m.in. na trudności, jakie wystąpiły podczas nauczania zdalnego. W badaniu wzięło udział sześcioro nauczycieli krakowskich szkół specjalnych. W postępowaniu badawczym wykorzystano kwestionariusz wywiadu narracyjnego w opracowaniu własnym.

EN

The COVID-19 pandemic has significantly affected the ways in which people communicate with each other; it has had an impact on everyone including people with disabilities. The aim of this research was to find out the opinions of special education teachers on the new form of communication with pupils that was necessitated by the onset of the COVID-19 pandemic. Among other things, attention was drawn to the difficulties encountered during remote teaching. Six teachers from special schools in Krakow took part in the study. The survey used a narrative interview questionnaire developed by the author.

Keywords

PL

nauczanie zdalne; pandemia COVID-19; komunikacja; specjalne potrzeby; szkoła specjalna

EN

remote learning; COVID-19 pandemic; communication; special needs; special school

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
• Journal: Logopedia Silesiana
• Year: 2021
• Volume: 10
• Issue: 2

Dates

published

2021

Contributors

author

Karolina Kilar

• Institute of Special Pedagogy, Faculty of Pedagogy and Psychology, Pedagogical University of Krakow

• https://orcid.org/0000000169070750

References

• Bollinger, D.U. (2009). Use patterns of visual cues in computer-mediated communication. Review of Distance Education, 10(2), 95–108.
• Carroll, J. (2005). Szklana zupa. Tłum. J. Wietecki. Poznań: Rebis.
• Dolińska, D. (2013). Mowa ciała jako aspekt komunikacji międzyludzkiej. Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej. Seria: Organizacja i Zarządzanie, 65, 101–110.
• Frączek, A. (2012). Komunikacja interpersonalna. Studia Gdańskie. Wizje i Rzeczywistość, 9, 118–131.
• Frydrychowicz, S. (2005). Sposoby i wymiary komunikowania interpersonalnego a rozwój człowieka. Psychologia Rozwojowa, 3, 93–100.
• Głowik, M. (2004). Komunikacja niewerbalna w kontaktach interpersonalnych. Warszawa: Promotor.
• Harwas-Napierała, B. (2008). Komunikacja interpersonalna w rodzinie. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
• Loska, M. (2006). Niewerbalne metody porozumiewania się dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością. W: M. Sekułowicz (red.), Wybrane problemy pedagogiki specjalnej (s. 217–227). Wrocław: Wydawnictwo Naukowe DSW TWP.
• Przybyla, O. (2004). Akty mowy w języku nauczycieli. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
• Rubacha, K. (2008). Metodologia badań nad edukacją. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne.
• Szluz, B. (2006). Problemy werbalne społeczności niepełnosprawnych. Seminare. Poszukiwania Naukowe, 23, 277–285.
• Tempczyk-Nagórka, Ż. (2017). Między odrzuceniem a akceptacją – w stronę komunikacji inkluzyjnej, Forum Pedagogiczne, 1, 121–135.
• Weryszko, M. (2020). Komunikacja interpersonalna jako esencja interakcji społecznych, Dialog, Komunikacja. Ujęcie Interdyscyplinarne, 2(42), 253–268.

Identifiers

DOI

10.31261/LOGOPEDIASILESIANA.2021.10.02.06

Biblioteka Nauki

24201064