Dotykalna trauma: o geście artystycznym Brachy L. Ettinger

• Authors: Anna Kisiel

Title variants

PL

Touching Trauma: On the Artistic Gesture of Bracha L. Ettinger

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

The article focuses on both theoretical and artistic activities of Bracha L. Ettinger, an Israeli artist, author of the matrixial theory, psychoanalyst, feminist, and daughter of Holocaust survivors. It endeavours to prove that Ettinger’s artistic gesture – on the one hand – stands for almost-borderless closeness to traumatic events and – on the other hand – may occasion the viewer’s suspension between such notions as now and then or presence and absence. To specify, it attempts to demonstrate that gesture can move the viewer towards the traumatic experience of the Other. As Ettinger herself admits that in her case art and theory are strongly interconnected, this article follows a similar path, trying to show how these two instances affect each other in a productive way. The article begins with an introduction to Ettinger’s artistic technique, the notion of trauma(s) in her oeuvre, and the matrixial take on memory. It moves on to the interpretation of chosen paintings from Ettinger’s most famous series, Eurydice, based on the 1942 picture of the execution of naked women in the Mizocz ghetto, and of selected works of art with a mother theme; these artworks are read through the prism of, among others, the trauma of the World and the fort/da game. Lastly, the article hints at ethical implications of chosen Ettingerian concepts that apply to the aesthetic practice.

PL

Niniejszy artykuł poświęcony jest twórczości Brachy L. Ettinger – izraelskiej artystki, autorki teorii macierzy, psychoanalityczki, feministki oraz córki Żydów ocalonych z Holokaustu – zarówno w jej aspekcie teoretycznym, jak i artystycznym. Autorka stara się dowieść, że artystyczny gest Ettinger jest zarazem ucieleśnieniem niemal bezgranicznej bliskości względem traumatycznych wydarzeń oraz chwytem wywołującym w widzach zawieszenie rozróżnienia na to, co teraz, i to, co już minione, oraz na to, co obecne, i na to, co już nie. Uściślając, gest staje się zabiegiem zdolnym ukierunkować widza na traumatyczne doświadczenie Innego. Jak Ettinger sama przyznaje, w jej pracy teoria i sztuka są ze sobą niezwykle mocno związane; niniejszy artykuł stara się podążać podobną drogą i podejmuje próbę pokazania, jak te dwie instancje wzajemnie na siebie wpływają w twórczych transformacjach. Autorka artykułu rozpoczyna od omówienia techniki artystycznej stosowanej przez Ettinger, jej ujęcia traum(y) oraz pamięci w perspektywie teorii macierzy. Następnie, podejmuje się interpretacji wybranych obrazów z najsławniejszej serii Ettinger – Eurydice, opartych na fotografii prowadzonych na stracenie nagich kobiet z getta w Mizoczu, wykonanej w 1942 roku, a także dzieł przywołujących figurę matki. Obrazy te są odczytywane poprzez pryzmat takich pojęć, jak między innymi trauma świata oraz fort/da. Ponadto, artykuł sugeruje, w jaki sposób etyczny potencjał wybranych pojęć Ettinger znajduje zastosowanie w jej praktyce artystycznej.

Keywords

EN

Bracha L. Ettinger; matrixial theory; art; trauma; gesture; Mizocz; Other

PL

Bracha L. Ettinger; teoria macierzy; sztuka; trauma; gest; Mizocz; Inny

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
• Journal: Narracje o Zagładzie
• Year: 2018
• Issue: 4
• Pages: 138-162

Dates

published

2019-11-11

Contributors

author

Anna Kisiel

Identifiers

DOI

10.31261/noz.7899