Evolution of the Status of Auxiliary Bishop in the Event of Vacancy of Episcopal See

• Authors: Ginter Dzierżon

Title variants

PL

Ewolucja statusu biskupa pomocniczego w przypadku wakansu stolicy biskupiej

Abstracts

EN

The study explores the problem of the status of an auxiliary bishop after the bishopric has been vacated. The author performs an analysis of the regulations of the 1917 Code of Canon Law (Canon 355 § 2) and the 1983 Code of Canon Law (Canon 409 § 2). He demonstrates that in the current legal setting the position of the auxiliary bishop has changed, as he possesses the powers and faculties that he used to hold as vicar general or episcopal vicar before the vacancy occurred. The author shows that the current legal framework has been specifically influenced by the doctrine of the Second Vatican Council and the post-conciliar legislation. He makes a point that the granting of emergency powers to an auxiliary bishop required the ecclesiastical legislator to seek new legislative solutions to legitimise the bishop’s authority. He now exercises it by virtue of the law itself.

PL

Zasadniczy przedmiot uwagi w prezentowanym opracowaniu stanowi problematyka statusu biskupa pomocniczego w sytuacji wakansu stolicy biskupiej. Z dokonanej przez Autora analizy komparatystycznej regulacji Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 355 § 2) oraz Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. (kan. 409 § 2) wynika, iż w obowiązującym porządku prawnym pozycja biskupa pomocniczego ulegała zmianie, gdyż posiada on władze i upoważnienia, które przed wakansem stolicy biskupiej posiadał jako wikariusz generalny lub wikariusz biskupi. Wykazał, iż na obecny stan prawny decydujący wpływ wywarła doktryna Soboru Watykańskiego II oraz kilku posoborowych aktów prawnych. Dowiódł, iż przyznanie biskupowi pomocniczemu uprawnień w sytuacji nadzwyczajnej wymagało od prawodawcy kościelnego poszukiwania nowych rozwiązań legislacyjnych wiążących się z umocowaniem jego władzy. Obecnie sprawuje ją na mocy samego prawa.

Keywords

PL

wakans stolicy biskupiej; biskup pomocniczy; władza; wikariusz generalny; wikariusz biskupi

EN

vacant episcopal see; auxiliary bishop; authority; vicar general; episcopal vicar

• Publisher: Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
• Journal: Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
• Year: 2023
• Volume: 18
• Issue: 20 (1)
• Pages: 83-94

Dates

published

2023

Contributors

author

Ginter Dzierżon

• Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

• https://orcid.org/000000025116959X

References

• Bączkowicz, Franciszek, Józef Baron, and Władysław Stawinoga. 1958. Prawo kanoniczne. Podręcznik dla duchowieństwa. Vol. 1. Ed. 3. Opole: Wydawnictwo św. Krzyża w Opolu.
• Bier, Georg. 1983. “Volk Gottes: Teilkirchen und die in ihnen bestellte Autorität.” In Münsterischer Kommentar zum Codex Iuris Canonici. Vol. 1, ad 409, edited by Klaus Lüdicke. Essen: Ludgerus Verlag.
• De Paolis, Valesio, and Andrea D’Auria. 2008. Le norme generali di Diritto Canonico. Commento al Codice di Diritto Canonico. Roma: Urbaniana Univerisity Press.
• Dzierżon, Ginter. 2021. “Interpretacja ustawy zgodnie z kan. 18 KPK.” Studia Redemptorystowskie 19:295-307. http://dx.medra.org/10.48290/sr2021.18
• García Martín, Julio. 1999. Le norme generali del Codex Iuris Canonici. Roma: EDIURCLA.
• Ghirlanda, Gianfranco. 1999. “La diocesi: canoni di difficile o dubbia interpretazione.” Periodica 88:3-27.
• Góralski, Wojciech. 2005. “Komentarz do kan. 409.” In Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. Vol. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I: Wierni chrześcijanie. Część II: Ustrój hierarchiczny Kościoła, edited by Józef Krukowski, 270-71. Poznań: Pallottinum.
• Longhintano, Adolfo. 1990. “I vescovi.” In Il diritto nel Mistero della Chiesa. Vol. 2, edited by Gruppo Italiano Docenti di Diritto Canonico, 372-98. Roma: Pontificia Univeristà Lateranense.
• Pérez Díaz, Andres. 1996. Los vicarios generales y episcopales en el Derecho Canónico actual. Roma: Editrice Pontificia Università Gregoriana.
• Ramos, Francisco. 1997. Le Diocesi nel Codice di Diritto Canonico. Studio giuridico-pastorale sulla organizzazione ed i raggruppamenti delle Chiese particolari. Roma: Millenium Romae.
• Regatillo, Eduardo. 1961. Institutiones iuris canonici. Vol. 1. Ed. 6. Santander: Editorial «Sal Terrae».
• Sarzi Sartori, Giangiacomo. 2017. “Commento al can. 481.” In Codice di Diritto Canonico Commentato. Ed. 4, edited by Redazione di Quaderni di Diritto Ecclesiale, 440-41. Roma: Ancora.
• Sobański, Remigiusz. 2010. “Comentario al can. 409.” In Comentario exegético al Código de Derecho Canónico, edited by Angel Marzoa, Jorge Miras, and Rafael Rodríguez-Ocaña, 837-39. Pamplona: EUNSA.
• Syryjczyk, Jerzy. 2003. “Kompetencje wikariusza generalnego.” In Struktura i zadania kurii diecezjalnej, edited by Józef Krukowski, and Krzysztof Warchałowski, 36-73. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
• Vermeersch, Artur, and Joseph Creusen. 1937. Epitome iuris canonici. Vol. 1. Ed. 6. Mechelinae–Romae: Summi Pontificis Congregationum Rituum et de Propaganda Fide necnon Archiep. Michel, Typographus.
• Walczak, Roman. 2015. Sede vacante come conseguenza della perdida di un ufficio ecclesiatstico di diritto canonico del 1983. Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana.

Identifiers

DOI

10.32084/bsawp.5334

Biblioteka Nauki

20678992