Norma językowa w praktyce dydaktycznej. Opinie studentów filologii obcych na temat normy języka polskiego

• Authors: Jadwiga Waniakowa

Abstracts

EN

This paper is underlain by the teaching experiences gained while running classes for students of foreign philologies, who will be translators/interpreters not only from Polish into a foreign language but also from a foreign language into Polish, and therefore need to be well-familiar with the grammatical rules of Polish and apply them. This text is dedicated to a range of vital problems, which have emerged at the classes. They include: the issue of changeability (evolution) of the norm over time, the relation between the norm and usage and the language system; the issue of the extent to which textbooks on proper language use and online advice of this kind refl ect the contemporary norm. There are also the emerging questions about the consistency between the contemporary norm and the language system (in particular in the historical aspect of language), and about the accuracy of the prescriptive fi ndings. Student show keen interest in all these problems, ask logical questions, often seek answers to them on their own, engage in debates, and boldly express their own judgments. Students’ approach to the discussed issues demonstrates, fi rstly, their sensitivity to departures from the language norm, secondly, their attitude to prescriptive guidance, and thirdly, the state of their language awareness.

• Publisher: Towarzystwo Kultury Języka
• Journal: Poradnik Językowy
• Year: 2019
• Volume: 767
• Issue: 8
• Pages: 58-71

Dates

published

2019

Contributors

author

Jadwiga Waniakowa

References

• I. Bajerowa, 2003, Zarys historii języka polskiego 1939–2000, Warszawa.
• M. Bańko, M. Krajewska, 2002, Słownik wyrazów kłopotliwych, Warszawa.
• Bańkowski ESJP – A. Bańkowski, 2000, Etymologiczny słownik języka polskiego, t. I–II (A–P), Warszawa.
• M. Bugajski, 1989, Podstawowe zagadnienia lingwistyki normatywnej, Wrocław.
• M. Bugajski, 1995, Lingwistyka normatywna wobec tradycji językowej, „Język Polski” LXXV, z. 1, s. 6–11.
• D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, 1971, Kultura języka polskiego. Zagadnienia poprawności gramatycznej, Warszawa.
• D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, 1982, Kultura języka polskiego. Zagadnienia poprawności leksykalnej (Słownictwo rodzime), Warszawa.
• DOR 1983 – W. Doroszewski, H. Kurkowska (red.), 1983, Słownik poprawnej polszczyzny, Warszawa.
• Encyklopedia PWN – https://encyklopedia.pwn.pl/ [dostęp: 8 listopada 2017].
• Fin 2013 – K. Kłosińska (red.), 2013, Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, Warszawa.
• GHJP – Z. Klemensiewicz, T. Lehr-Spławiński, S. Urbańczyk, 1965, Gramatyka historyczna języka polskiego, wyd. III, Warszawa.
• H. Jadacka, 2006, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, Warszawa.
• K. Kłosińska (red.), 2017, Nowe formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, Warszawa.
• Kopaliński SWO 2014 – W. Kopaliński, 2014, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Warszawa.
• A. Markowski, 2001, Ewolucja normy w polszczyźnie XX w. [w:] S. Dubisz, S. Gajda (red.), Polszczyzna XX wieku. Ewolucja i perspektywy rozwoju, Warszawa, s. 65–71.
• A. Markowski, 2005, Językoznawstwo normatywne dziś i jutro. Zadania, szanse, zagrożenia [w:] Polonistyka w przebudowie, t. 1, Kraków, s. 533–546.
• A. Markowski, 2012, Kultura języka polskiego. Teoria, zagadnienia leksykalne, Warszawa.
• J. Miodek, 1983, Kultura języka w teorii i praktyce, Wrocław.
• A. Piotrowicz, M. Witaszek-Samborska, 2011, Poradnictwo językowe a zmiany w normie skodyfikowanej, „Język Polski” XCI, z. 2–3, s. 125–133.
• M. Siuciak, 2016, Błąd czy innowacja? Problematyka poprawnościowa z perspektywy historyka języka, „Język Polski” XCVI, z. 1, s. 36–44.
• SNW 2002 – J. Grzenia, 2002, Słownik nazw własnych, Warszawa.
• SOJP 1986 – Słownik ortograficzny języka polskiego wraz z zasadami pisowni i interpunkcji, 1986, wyd. VI rozszerzone i poprawione, Warszawa.
• S. Szober, 1937, Słownik ortoepiczny. Jak mówić i pisać po polsku, wyd. I, Warszawa.
• S. Szober, 1971, Słownik ortoepiczny. Jak mówić i pisać po polsku, wyd. VIII, Warszawa.
• A. Wierzbicka, 2016, Wariantywność końcówki wołacza wyrazów zakończonych na -ec. Analiza korpusowa, „Język Polski” XCVI, s. 59–67.
• WSJP – M. Bańko, M. Grochowski, K. Kowalik, R. Przybylska, J. Waniakowa, K. Węgrzynek i in., Wielki słownik języka polskiego, red. P. Żmigrodzki; www.wsjp.pl [dostęp: 5 listopada 2017].
• WSPP 2004 – A. Markowski (red.), 2004, Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, Warszawa.

Identifiers

DOI

10.33896/PorJ.2019.8.4

Biblioteka Nauki

2083614