Hugo Riemann - formalista czy romantyk?

• Authors: Magdalena Dziadek

Abstracts

PL

Dominującym współcześnie interpretacjom Riemannowskiej koncepcji form muzycznych, sprowadzającym ideę autora do tworzenia „suchych”, abstrakcyjnych schematów, a jego metodę - do czystej empirii, autorka przeciwstawia romantyczny wizerunek uczonego o rysach wywiedzionych z jego pism estetycznych. Kładzie nacisk na łączność poglądów Riemanna na muzykę i jej tworzenie z tradycją romantyczną, odnosząc je zarówno do źródeł, na które powoływał się sam Riemann (Adolf Bernard Marx, Moritz Hauptmann i in.), jak i do pism romantycznych kompozytorów (Carl Maria Weber, Robert Schumann). Pracę uzupełnia przegląd XX-wiecznych prac poświęconych Riemannowi.

Keywords

PL

nauka o formach muzycznych; romantyczna estetyka muzyki; niemiecki mit muzyki; Hugo Riemann

• Publisher: Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, Wydział Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki
• Journal: Aspekty Muzyki
• Year: 2019
• Issue: 9
• Pages: 13-25

Dates

published

2019

Contributors

author

Magdalena Dziadek

References

• Bent Ian, Music Analysis in the Nineteen Century, Vol. 1, Fugue, Form and Style, Cambridge 1994.
• Blasius Leslie David, The Mechanics of Sensation and the Construction of the Romantic Musical Experience, w: Music Theory in the Age of Romanticism, ed. Ian Bent, Cambridge 1996, s. 3–24.
• Chomiński Józef Michał, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Formy muzyczne, t. 1, Małe formy instrumentalne, Kraków 1983.
• Dahlhaus Carl, Der rhetorische Formbegriff H.Chr. Kochs und die Theorie der Sonatenform, „Archiv für Musikwissenschaft” 1978, Vol. 35, H. 3, s. 155–177.
• Dahlhaus Carl, „Formenlehre”, hasło w: Riemann-Musiklexicon. Sachteil, Band 3, Mainz 1967, s. 297–299.
• Fechner Gustav, Elemente der Psychophysik, Leipzig 1860.
• Gołąb Maciej, Spór o granice poznania dzieła muzycznego, Wrocław 2003.
• Helmholtz Hermann von, Die Lehre von den Tonempfindungen als physiologische Grundlage für die Theorie der Musik, Braunschweig 1863.
• Hoffmann Ernst Theodor Amadeus, Musikalische Dichtungen und Aufsätze, Stuttgart 1922.
• Koch Heinrich Christoph, Versuch einer Anleitung zur Composition, Rudolstadt und Leipzig 1782, 1787, 1793.
• Mach Ernst, Optisch-akustische Versuche: Die spectrale und stroboskopische Untersuchung tönender Körper, Prag 1873.
• Marx Adolf Bernard, Die Lehre von der musikalischen Komposition, Leipzig 1837–1847. Mattheson Johann, Der vollkommene Capellmeister, Hamburg 1739.
• Mattheson Johann, Der vollkommene Capellmeister, Hamburg 1739.
• Mattheson Johann, Kern melodischer Wissenschafft, bestehend in den auserlesensten Haupt- und Grund-Lehren der musicalischen Setz-kunst oder Composition, als ein Vorläuffer des Vollkomme- nen Capellmeisters, Hamburg 1737.
• Rehding Alexander, Hugo Riemann and the Birth of the Modern Musical Thought, Cambridge 2003.
• Reicha Antonín, Cours de composition musicale, ou Traité complet et raisonné d’harmonie pra- tique, Paris 1816–1818.
• Riemann Hugo, Grundlinien der Musikwissenschaft (wie hören wir Musik?), Berlin 1921.
• Riemann Hugo, Grundriss der Musikwissenschaft, Leipzig 1919.
• Weber Carl Maria, Ausgewählte Schriften, Regensburg 1928.

Identifiers

DOI

10.34861/aspmuz9-01_hugo-riem

Biblioteka Nauki

2143955