PL
Autor podejmuje kluczowe dla współczesnych stosunków międzynarodowych pytanie o paradygmat bezpieczeństwa. Kluczową tezą jest stwierdzenie, że paradygmat takowy występuje i ewoluuje w czasie wraz z podmiotami stosunków międzynarodowych oraz zmieniającymi się uwarunkowaniami bezpieczeństwa międzynarodowego. Pojęcie to nie jest jednolite dla wszystkich podmiotów stosunków międzynarodowych, a jego swoista uniwersalność wynika z posiadania pewnego zespołu wspólnych cech, które występują w środowisku bezpieczeństwa międzynarodowego (globalnym, regionalnym, subregionalnym, lokalnym) i są tożsame dla większości podmiotów występujących w stosunkach międzynarodowych. Oznacza to, że istniejący paradygmat bezpieczeństwa posiada cząstkowe cechy środowiska bezpieczeństwa międzynarodowego, tożsame dla większości podmiotów w nim występujących. Przybiera przy tym nie tylko odmienne postacie w przypadku poszczególnych wymiarów bezpieczeństwa (globalnego, regionalnego, subregionalnego, lokalnego), lecz także dla poszczególnych podmiotów.