Milo Djukanović – droga na szczyt

• Authors: Małgorzata Łakota-Micker

Title variants

EN

Milo Djukanović – the way to the top

Abstracts

EN

RESEARCH OBJECTIVE: This article is the first in a series describing the years of youth and the rise to power of a key Montenegrin politician – Milo Djukanović. The aim of this article is to trace the influence of various external factors on his political decisions and actions. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The years of youth and the environment in which the politician grew up had a huge impact on the direction he adopted. Brought up under the watchful eye of his father – a judge and member of the Communist Alliance of Montenegro, he was interested in politics from an early age. He quickly climbed the career ladder. Enthusiasm, accurate observations, and accurate statements made him noticed by Slobodan Milošević. The article poses questions about the Djukanović phenomenon. What is the mastery of his political tactics? THE PROCESS OF ARGUMENTATION: Following the fate and political career of Djukanović, it is difficult not to pay attention to the politician’s attitude. The fact that he had a strong family support, grew up in an environment with revolutionary views, had the audacity to dream, gave him the strength to fight for Montenegro’s independence. Loved by crowds, but also hated by them. Accused of corruption, links with the criminal world, a master of political tactics, but also its silent hostage. RESEARCH RESULTS: Milo Djukanović is second to none. His dizzying career and popularity elevated him to the pinnacle of politics, enabling him to establish numerous friendships and getting involved with the most prominent personalities. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: In a small country like Montenegro, there is a thin line that separates what is decent and allowed from what is politically incorrect and illegal. In his career, Djukanović has often balanced between what is politically correct and what is illegal and immoral.

PL

CEL NAUKOWY: Niniejszy artykuł, opisujący lata młodości i dojście do władzy kluczowego polityka czarnogórskiego – Milo Djukanovića, jest pierwszym z cyklu, który ma za cel prześledzenie wpływu różnych czynników zewnętrznych na jego polityczne decyzje i podejmowane działania. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Lata młodości i środowisko, w jakim dorastał polityk, wywarły ogromny wpływ na przyjęty przez niego kierunek. Ukształtowały jego polityczną świadomość. Wychowywany pod okiem ojca – sędziego i członka Sojuszu Komunistów Czarnogóry – zainteresowanie polityką przejawiał od najmłodszych lat. Szybko piął się po szczeblach kariery, nabywając obycia i pewności siebie. Zapał, trafne spostrzeżenia, celne wypowiedzi sprawiły, że został zauważony przez Slobodana Miloševića. Lekcja życia, jaką zdobył u boku jugosłowiańskiego i serbskiego przywódcy politycznego, otworzyła mu drzwi do kariery. W artykule postawione zostały pytania o fenomen Djukanovića. W czym tkwi mistrzostwo jego taktyki politycznej? Co sprawia, że nie ma sobie równych? PROCES WYWODU: Śledząc losy i karierę polityczną Milo Djukanovića trudno nie zwrócić uwagi na postawę polityka. Fakt, że miał on silne oparcie w rodzinie, dorastał w otoczeniu o poglądach rewolucyjnych, umiał marzyć, dał mu siłę, aby walczyć o niepodległość Czarnogóry. Człowiek z charyzmą, kulturą osobistą, szczery i otwarty. Dżentelmen i buntownik nie bojący się mówić, co myśli. Od trzech dekad najpopularniejszy polityk Czarnogóry. Kochany przez tłumy, ale i przez nie nienawidzony. Oskarżany o korupcję, powiązania ze światem przestępczym, mistrz taktyki politycznej, ale i jej cichy zakładnik. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Milo Djukanović nie ma sobie równych. Jego zawrotna kariera oraz popularność wyniosły go na szczyt polityki, umożliwiając nawiązanie licznych znajomości i wciągając w układy z najbardziej prominentnymi osobistościami. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: W małym państwie, jakim jest Czarnogóra, cienka jest linia oddzielająca to, co przyzwoite i dozwolone, od tego, co niepoprawne politycznie i nielegalne. W swej karierze Djukanović nieraz balansował między tym, co poprawne politycznie, a niedozwolone prawem i niemoralne.

Keywords

PL

Milo Djukanović; Czarnogóra; kariera; władza; polityka

EN

Milo Djukanović; Montenegro; career; power; politics

• Publisher: Akademia Ignatianum w Krakowie
• Journal: Horyzonty Polityki
• Year: 2021
• Volume: 12
• Issue: 38
• Pages: 49-67

Dates

published

2021

Contributors

author

Małgorzata Łakota-Micker

• Uniwersytet Wrocławski, Wydział Nauk Społecznych, Instytut Studiów Międzynarodowych

• https://orcid.org/000000016308406X

References

• aaz, ro. (2005, 5 lipca). Serbia-Czarnogóra, 40% papierosów z kontrabandy. PAP.
• afp, ap, (2002, 30 czerwca) Czarnogóra żąda od Włoch wyjaśnień ws. oskarżenia Djukanovića. PAP.
• az, mc, kks. (2002, 28 czerwca). Prezydent podejrzany o udział w przemycie papierosów. PAP.
• Bičkov, J.E. (2009). Crna Gora od prošlog ka sadašnjem. Budva: Kuća knjige.
• Bibliografija.org (201b, 10 sierpnia). Milo Djukanović. https://www.biografija.org/politika/milo-djukanovic/ (pobrano12.12.2019 r.).
• Codogni, P. (2007). Czarnogóra, Państwa Europy Środkowo-Wschodniej, Europa Środkowo-Wschodnia, XVII, 281-297.
• Demokratska Partija Socjalista(B.d). www.dps.me (pobrano 10.01.2020 r.).
• Felczak W., Wasilewski T.(1985). Historia Jugosławi. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk, Łódź, Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
• Grujić, D. (2002, 14 listopada). Fleksibilna britva, Milo Djukanović, Politicki portret. Vreme.com.https://www.vreme.com/cms/view.php?id=327446 (pobrano 10.01.2020 r.).
• Historia Czarnogóry od prehistorii do dnia dzisiejszego. (b.d) http://czarnogora.biz/start/historia/ (pobrano 23.02.2013 r.).
• ik, ro. (2008, 29 lutego). Djukanović, silny człowiek Czarnogóry wraca do władzy. PAP.
• Jelavich B.(2005) Historia Bałkanów. Wiek XX. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Jku/ro/raf. (2002, 19 kwietnia). Premier Czarnogóry podał się do dymisji. PAP.
• jo, amp, bug.(2002, 23 grudnia). Vujanović będzie kandydował w powtórnych wyborach. PAP.
• jo/kan/gma. (2006, 8 września). Pierwsze wybory parlamentarne w niepodległej Czarnogórze. PAP.
• jo, mc. (2003, 4 lutego). Nowe państwo Serbia i Czarnogóra w pigułce. PAP.
• jo/ro/bug/mik. (2002, 14 marca). Serbia i Czarnogóra podpisały układ o nowym państwie. PAP.
• kar/mc/dym. (2002, 14 marca). Czarnogóra podzielona ws. Układu z Belgradem, Bałkany zadowolone. PAP.
• klm, ro.(2006, 22 maja). Bałkańskie reakcje na referendum w Czarnogórze. PAP.
• Manteuffel, W. (2007, 16 stycznia). Bałkany Zachodnie w drodze do UE.
• Portal Spraw Zagranicznych, www.psz.pl (pobrano 6.01.2020 r.) Mmp/amp/raf. (2002, 18 marca). Kosztunica: ustąpię, jeśli nie ratyfikują układu. PAP.
• Nedeljnik,( 2019, 11 stycznia). 30 godina Milove i Momirove revolucije: Kakosu „mladi, pametni i lijepi” u dzemperima smelili „kravatase”. https://arhiva.nedeljnik.rs/nedeljnik/portalnews/30-godina-milove-i-momi‑
• rove-revolucije- kako-su-mladi-pametni-i-lijepi-u-dzemperima-sme‑nili-kravatasePredsjednik.me (b.d.).
• Milo Djukanović, Biografija. http://www.predsjednik.me/biography.html (pobrano 02.02.2020 r.).
• Roszkowski, W., Kofman, J. (red.) (2005). Słownik Biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku. Warszawa: Rytm.
• RTVBN (2015, 25 października). Evo, zašto narod viče „Milo, lopove”!. https://www.rtvbn.com/362800/Evo-zasto-narod-vice-Milo-lopo‑ve%3E, (pobrano 13.01.2020 r.).
• Slobodna Evropa (2017, 13 lipca). Crna Gora nema mira od Mila i Momira.https://www.slobodnaevropa.org/a/milo-djukanovic-i-momir-bula‑tovicrascjep/28614999.html (pobrano 12.12.2019 r.).
• Sztompka, P. (2003). Socjologia. Analiza społeczeństwa. Kraków: Znak.
• Wojnicki, J.(2005). System konstytucyjny Serbii i Czarnogóry. Warszawa: Wyd. Sejmowe.
• Wojnicki, J.(2003). Przeobrażenia ustrojowe państw postjugosłowiańskich (1990-2003). Pułtusk:Wyższa Szkoła Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora.
• Wprost.pl (2002, 14 marca). Czarnogóra:quasi niepodległość. https://www.wprost.pl/swiat/24005/Czarnogora-quasi-niepodleglosc.html (pobrano 12.01.2020 r.).
• Zacharias, M.J. (2002). Rozpad Związku Komunistów Jugosławii w 1990 r. Dzieje najnowsze, 34 (3), 11-139.

Identifiers

DOI

10.35765/hp.2035

Biblioteka Nauki

2231819