“We order our lives with barely held stories”. Limitations of Self-Narrative in Michael Ondaaje’s Warlight

• Authors: Urszula Gołębiowska

Title variants

PL

„Nadajemy życiu porządek, opowiadając niespójne historie”: ograniczenia autonarracji w Światłach wojny Michaela Ondaatje

Abstracts

PL

W ostatniej powieści Światła wojny (2018) Michael Ondaatje powraca do tematu tożsamości, analizując rolę historii i rodzinnej przeszłości w życiu głównego bohatera. Poniższy artykuł koncentruje się na ograniczeniach autonarracji, które powieść uwypukla, podkreślając osobiste motywacje narratora i wpisując jego biografię w szersze konteksty: międzygeneracyjnego dziedzictwa, długiego trwania i pozaludzkiego środowiska. Powieść problematyzuje ideę prostej rekonstrukcji życia jako źródła tożsamości i rozumienia siebie – przekonań, które stanowią podstawę koncepcji tożsamości narracyjnej Paula Ricoeura. Konstruowane w powieści historie życia narratora i jego matki zdradzają częste problemy autonarracji przywoływane przez krytyków Ricoeurowskiej koncepcji, takie jak nieświadome, defensywne motywacje narratora, które podważają zarówno jego opowieść, jak i wytwarzaną przez nią podmiotowość. Odtworzenie sekwencji zdarzeń okazuje się zatem zasadnicze dla samowiedzy narratora tylko o tyle, o ile pozwala spojrzeć na życie w kontekście długiego trwania w środowisku ludzkim i pozaludzkim. Narrator zyskuje świadomość cech, skłonności, tendencji ukształtowanych w długiej perspektywie czasowej pod wpływem czynników zarówno ludzkich, jak i pozaludzkich, które w bardziej znaczący sposób niż wydarzenia kształtują życie; ów wgląd podaje w wątpliwość jego kontrolę nad opowieścią i ustanowionymi w niej związkami przyczynowymi. Artykuł powołuje się na współczesne dyskursy na temat implikacji kontekstów czasowych i pozaludzkich przywoływanych w powieści XXI w. w celu naświetlenia znaczenia owych perspektyw na narrację i podmiotowość w Światłach wojny. Poprzez zakwestionowanie autonarracji jako źródła rozumienia siebie i konstrukcji tożsamości powieść Ondaatjego rezygnuje z antropocentrycznej pespektywy na ludzką biografię, rozpoznając nasze umiejscowienie w szerokiej perspektywie czasowej i w pozaludzkim środowisku.

EN

In his latest novel, Warlight (2018), Michael Ondaatje returns to the theme of identity and explores the role of familial past and history which intersect in the life of his protagonist. In the article I argue that the novel highlights the limitations of the self-narrative it contains and problematizes the idea of a simple recreation of life as a source of identity and self-understanding, a belief which informs Paul Ricoeur’s conception of narrative identity. I show that the narrator’s recreations of his and his mother’s life stories display problems associated with self-narratives, frequently invoked by critics of Ricoeur’s conception, such as the narrator’s unconscious and defensive motives, which undermine both his story and the subjectivity it constructs. Additionally, the fact that the narrator’s biography is situated in the context of intergenerational legacies, long temporal scales, and the non-human environment allows us to view his life, his traits and qualities from those wider perspectives as shaped by both human and non-human factors. This insight further challenges the narrator’s mastery and the story’s causal structure. The article employs contemporary discourses which foreground the impact of deep time and of the nonhuman context on narrative and subjectivity to illuminate the significance of those extended perspectives in the novel. In its questioning of self-narrative as a source of self-understanding and identity, the novel shifts away from the anthropocentric focus on biographical time and human perspective to the recognition of our embeddedness in deep time and the non-human environment.

Keywords

PL

autonarracja; Paul Ricoeur; długie trwanie; homo mimeticus; samorozumienie

EN

self-narrative; Paul Ricoeur; deep time; homo mimeticus; self-understanding

• Publisher: Akademia Ignatianum w Krakowie
• Journal: Perspektywy Kultury
• Year: 2023
• Volume: 45
• Issue: 2
• Pages: 199-212

Dates

published

2024

Contributors

author

Urszula Gołębiowska

• Uniwersytet Zielonogórski

• https://orcid.org/0000000191528289

References

• Caracciolo, M. (2021). Emplotment beyond the human scale: On deep time and narrative nonlinearity.” Poetics Today, 42 (3), 341–359. DOI: 10.1215/03335372-9026131.
• Crone, K. (2020). The self-understanding of persons beyond narrativity. Philosophical Explorations, 23 (1), 65-77. DOI: 10.1080/13869795.2020.1711961.
• Crowley, P. (2003). Paul Ricoeur: the concept of narrative identity, the trace of autobiography. Paragraph, 26 (3), 1-12. DOI: 10.3366/para.2003.26.3.1.
• Guldi, J. and D. Armitage. (2014). The history manifesto. Cambridge University Press.
• Hansen, J. (2016). Theories of memory and the imaginative force of fiction. in S. Kattago (Ed.), The Ashgate Research Companion to Memory Studies. Oxon: Routledge, 197-208.
• Lawtoo, N. (2022). Homo Mimeticus. A new theory of imitation. Leuven: Leuven University Press.
• Ondaatje, M. (2019). Warlight. New York: Vintage Books.
• Ricoeur, P. (1991). From text to action. Trans. K. Blamey and J.B. Thompson. Evanston, IL: Northwestern University Press.
• Sawyer, S. W. (2015). Time after time: narratives of the longue durée in the Anthropocene. Transatlantica. American Studies Journal, 1, 1-17. DOI: 10.4000/transatlantica.7344.
• Strawson, G. (2004a). A fallacy of our age. Times Literary Supplement, 13-15.
• Strawson, G. (2004b). Against narrativity. Ratio XVII, 428-452.
• Vice, S. (2003). Literature and the narrative self.” Philosophy 78, 93-108.
• Whitehead, A. (2009). Memory. Oxon: Routledge.

Identifiers

DOI

10.35765/pk.2024.4502.15

Biblioteka Nauki

37548861