EN
Of the mentioned features, one inhumation burial (feature 15) of a young woman (adultus) stands out. The body of the deceased was placed in the western part of the grave pit in a flexed position, on the right side, with the head turned south (Fig. 3, 4). Numerous dress accessories and decorations were discovered in the grave. At the level of the collarbones, there were two copper-alloy brooches, type A.38–39 acc. to M. Olędzki (Fig. 5:1.2). Two snake-headed bracelets of the Pomeranian type made of copper alloy were discovered on both wrists; the artefacts should be classified as type I acc. to E. Blume, variant Ia acc. to T. Wójcik, or variant IA acc. to J. Strobin (Fig. 6:1.2). At the left wrist an iron miniature shield was placed (Fig. 5:3). At the level of the pelvis, there was a copper-alloy strap-end reminiscent of variant 3 or 4 of type 1 of group I acc. to R. Madyda-Legutko (Fig. 6:3). At the level of the deceased's chest, there was a necklace made of glass beads of types 126–128, 158 and 202 (Fig. 7:1.2.5.7.9), so-called faience beads of type 171 (Fig. 7:4.6.8.10) and amber beads of types 388–389 acc. to M. Tempelmann-Mączyńska (Fig. 7:3.11–16). Among these beads a small iron forked object was also discovered (Fig. 6:5). In the south-eastern part of the pit, two hand-made vessels and a fragment of a third one were placed. The first of them (Fig. 8:1) can be classified as group II of Przeworsk Culture pottery acc. to T. Liana, but it also finds close analogies among situlae of group V in the classification of Wielbark Culture pottery acc. to R. Wołągiewicz. The second vessel (Fig. 8:2) belongs to Liana type II/3, while the third one (Fig. 8:3) corresponds to vessels of Liana group V. A damaged clay spindle whorl was also discovered near the vessels (Fig. 6: 4). The artefacts described allow dating grave 15 from the cemetery at Kazimierz Wielka to stage B2b of the Early Roman Iron Age. Apart from feature 15, seventeen other inhumation burials were discovered at the site. All of them were oriented on the north-south axis, and the deceased were laid in a flexed position on their sides, with their heads most often facing south. This form of burial is unusual for the Przeworsk Culture. This cultural unit is characterised by flat cremation cemeteries with pit and urn burials. Inhumation graves appear only occasionally as isolated features or in small concentrations. It should be noted that at recently researched cemeteries located in western Lesser Poland, not far from Kazimierza Wielka, inhumation burials dating to the Roman Iron Age are being discovered in increasing numbers. They have been uncovered at the cemeteries at Bejsce, Michałowice, and Morawianki, all in Kazimierza Wielka County, and at Obrażejowice, Proszowice County. Specific square features known as groove-type features of the Kryspinów type have also been discovered at all of the listed sites. At the transition of the Late Pre-Roman and the Early Roman Iron Age, influence from the south is observed at the above-mentioned cemeteries, which is indicated primarily by elements of grave goods, such as brooches of types A.45, A.67 and A.68, and the inhumation burial rite, which was said to have been adapted via the Marcomanni from an older Celtic tradition, presumably from the area of Rhaetia or Pannonia. However, the artefacts discovered in feature 15 from Kazimierza Wielka clearly indicate contacts with the Eastern Zone of the Przeworsk Culture, and even with the Wielbark Culture environment. Similar influences are also visible at the Morawianki cemetery in the contents of features dated to phases B2–C2. At the current stage of research, it is difficult to determine the direction or directions from which the people settling the area of the Proszowice Plateau in the Roman Iron Age arrived there. Undoubtedly, however, we are observing a new quality manifested both in the method of burying the dead and the nature of the grave goods.
PL
Na przełomie lutego i marca 2022 roku w miejscowości Kazimierza Wielka, pow. kazimierski, woj. świętokrzyskie, przeprowadzone zostały ratownicze badania wykopaliskowe na stan. 12 (Ryc. 1). W trakcie prac odkryto 138 obiektów archeologicznych związanych z kulturą malicką, pucharów lejkowatych, mierzanowicką i trzciniecką oraz birytualne cmentarzysko z wczesnego okresu rzymskiego (Ryc. 2). Z tą ostatnią fazą użytkowana związanych jest 18 pochówków inhumacyjnych, trzy groby ciałopalne oraz 10 obiektów rowkowych typu kryspinowskiego. Wśród wspomnianych obiektów wyróżnia się inhumacyjny pochówek (obiekt 15) młodej kobiety (Adultus). Ciało zmarłej złożono w zachodniej części jamy grobowej w pozycji podkurczonej, na prawym boku, głową zwróconą na południe (Ryc. 3, 4). W grobie odkryto liczne elementy stroju i ozdoby. Na wysokości obojczyków znajdowały się dwie zapinki ze stopu miedzi odmiany a typu A38-39 według M. Olędzkiego (Ryc. 5: 1, 2). Na obu nadgarstkach odkryto dwie bransolety wężowate typu pomorskiego ze stopu miedzi, które należy zaliczyć do typu I według E. Blumego, typu Ia według T. Wójcika, a także typu Ia według J. Strobina (Ryc. 6: 1, 2). Na wysokości miednicy znajdowało się okucie końca pasa ze stopu miedzi zbliżonego do typu 1 odmiany 3 lub 4 grupy I według R. Madydy-Legutko (Ryc. 6: 3). Na wysokości piersi zmarłej znajdowała się kolia złożona z paciorków szklanych typów 126-128, 158, 202 (Ryc. 7: 1, 2, 5, 7, 9), fajansowych typu 171 (Ryc. 7: 4, 6, 8, 10) i bursztynowych typów 388-389 według M. Tempelmann-Mączyńskiej (Ryc. 7: 3, 11-16). W południowo-wschodniej części jamy zalegały dwa ręcznie lepione naczynia oraz fragment trzeciego (Ryc. 8:1-3). Naczynie nr 1 można zaliczyć do II grupy form ceramicznych kultury przeworskiej według T. Liany, ale znajduje ono bliższe analogie wśród situl V grupy w klasyfikacji ceramiki kultury wielbarskiej R. Wołągiewicza. Naczynie nr 2 należy zaliczyć do typu II/3, natomiast naczynie nr 3 do grupy V według T. Liany. W sąsiedztwie naczyń odkryto także zniszczony przęślik gliniany (Ryc. 6: 4). Na podstawie opisanych wyżej zabytków, zarówno części stroju, ozdób, jak i ceramiki, pochówek 15 z cmentarzyska w Kazimierzy Wielkiej należy datować na fazę B2b wczesnego okresu rzymskiego. Poza obiektem 15 na stanowisku odkryto 17 dalszych pochówków inhumacyjnych. Wszystkie groby zorientowane były na osi północ-południe. We wszystkich zmarli złożeni zostali w pozycji skurczonej na boku, z głowami najczęściej skierowanymi na południe. Taka forma grobu jest nietypowa dla obszaru objętego osadnictwem kultury przeworskiej. Dla tej jednostki kulturowej charakterystyczne są bowiem płaskie cmentarzyska ciałopalne z pochówkami jamowymi i popielnicowymi. Groby inhumacyjne pojawiają się na nich jedynie sporadycznie jako pojedyncze obiekty lub w postaci niewielkich ich zgrupowań. Należy zwrócić uwagę, że na badanych w ostatnim czasie cmentarzyskach zlokalizowanych na obszarze Zachodniej Małopolski w niewielkiej odległości od Kazimierzy Wielkiej, coraz liczniej odkrywane są pochówki inhumacyjne datowane na okres rzymski. Wystąpiły one na nekropolach w Bejscach, pow. kazimierski, woj. świętokrzyskie, Michałowicach, pow. kazimierski, woj. świętokrzyskie, Morawiankach, pow. kazimierski, woj. świętokrzyskie czy Obrażejowicach, pow. proszowicki, woj. małopolskie. Na wszystkich odkryto także specyficzne czworokątne założenie określane jako obiekty rowkowe typu kryspinowskiego. Na przełomie młodszego okresu przedrzymskiego i w początkach okresu rzymskiego na wspomnianych wyżej cmentarzyskach obserwowane są wpływy z południa, na co wskazują przede wszystkich elementy wyposażenia grobowego, w tym zapinki A45, A67, A68, oraz obrządek inhumacyjny, który miał zostać zaadoptowany za pośrednictwem „markomańskim” ze starszej tradycji celtyckiej, przypuszczalnie z obszaru Recji lub Panonii. Natomiast zabytki odkryte w obiekcie 15 z Kazimierzy Wielkiej wyraźnie wskazują na kontakty ze wschodnią strefą kultury przeworskiej, a nawet ze środowiskiem kultury wielbarskiej. Podobne wpływy widoczne są również na cmentarzysku w Morawiankach w inwentarzach obiektów datowanych na fazy B2-C2. Na obecnym etapie badań trudno stwierdzić jaki był kierunek lub kierunki napływu ludności osiedlającej się na obszarze Płaskowyżu Proszowickiego w okresie rzymskim. Niewątpliwie jednak mamy do czynienia z nową jakością przejawiającą się zarówno w sposobie chowania zmarłych jak i charakterze wyposażenia grobowego.